Luister naar dit ArtikelMozilla’s Open Policy & Advocacy-blog bevat nieuws over een zorgwekkend voorstel van de Franse regering:
Steun World Unity: alleen via uw maandelijks of eenmalige gift kunnen we de website draaiende houden en de leugens aanpakken. Deze steun is keihard nodig in deze zware economische tijden. Klik hier om te Doneren
In een goedbedoelde maar gevaarlijke stap om online fraude te bestrijden, staat Frankrijk op het punt browsers te dwingen een dystopische technische mogelijkheid te creëren. Artikel 6 (lid II en III) van het SREN-wetsvoorstel zou browserproviders dwingen middelen te creëren om websites die op een door de overheid verstrekte lijst staan, verplicht te blokkeren.
De post legt uit waarom dit een extreem gevaarlijke aanpak is:
Een wereld waarin browsers kunnen worden gedwongen om een lijst met verboden websites op softwareniveau op te nemen die eenvoudigweg niet kunnen worden geopend, noch in een regio, noch wereldwijd, is een zorgwekkend vooruitzicht dat aanleiding geeft tot ernstige zorgen over de vrijheid van meningsuiting. Als het met succes in de wet komt, zou het precedent dat dit zou scheppen het voor browsers veel moeilijker maken om dergelijke verzoeken van andere regeringen af te wijzen.
Als de wet verplicht zou zijn om elke site op een zwarte lijst van de overheid te blokkeren in alle browsers, dan zouden repressieve regeringen een enorm krachtig hulpmiddel krijgen. Er zou geen ontkomen aan die censuur zijn, afgezien van het hacken van de browsercode. Dat is misschien een optie voor open source-codeerders, maar zeker niet voor de overgrote meerderheid van de gewone gebruikers. Zoals de Mozilla-post aangeeft:
Een dergelijke stap zal tientallen jaren van gevestigde normen voor het modereren van inhoud omverwerpen en een draaiboek bieden voor autoritaire regeringen die gemakkelijk het bestaan van tools voor het omzeilen van censuur zullen ontkennen.
Het is nog erger dan dat. Als een dergelijke mogelijkheid om welke site dan ook te blokkeren in browsers zou zijn ingebouwd, zouden niet alleen autoritaire regeringen zich vrolijk in de handen wrijven: de auteursrechtenindustrie zou er ongetwijfeld op aandringen dat vermeend inbreukmakende sites ook op de blokkeerlijst worden geplaatst. We weten dit, omdat het het in het verleden al is gedaan, zoals besproken in het boek Walled Culture (gratis digitale versies).
Niet veel mensen herinneren het zich nu, maar in 2004 veroorzaakte BT (British Telecom) een storm toen het CleanFeed creëerde:
British Telecom heeft de ongekende stap genomen om alle illegale websites met kinderpornografie te blokkeren in een hardhandig optreden tegen misbruik online. De beslissing van de grootste snelle internetprovider van Groot-Brittannië zal leiden tot de eerste poging tot massale censuur van internet in een westerse democratie.
Hier is hoe het werkte:
Abonnees van de internetdiensten van British Telecom, zoals BTYahoo en BTInternet, die proberen toegang te krijgen tot illegale sites, krijgen een foutmelding alsof de pagina niet beschikbaar is. BT registreert het aantal pogingen, maar kan geen details vastleggen van degenen die de sites bezoeken.
De belangrijkste rechtvaardiging voor wat The Guardian ‘de eerste poging tot massale censuur van internet in een westerse democratie’ noemde, was dat het alleen illegale websites met materiaal over seksueel misbruik van kinderen blokkeerde. Het was dus een extreme situatie die om een uitzonderlijke oplossing vroeg. Maar zeven jaar later slaagde de copyright-industrie erin een rechter van het Hooggerechtshof te overtuigen die rechtvaardiging te negeren en misbruik te maken van CleanFeed om een site, Newzbin 2, te blokkeren die niets te maken had met materiaal over seksueel misbruik van kinderen, en daarom ook niet uitzonderlijke oplossingen vereisen:
Justice Arnold oordeelde dat BT zijn blokkeertechnologie CleanFeed – die momenteel wordt gebruikt om toegang tot websites met seksueel misbruik van kinderen te voorkomen – moet gebruiken om Newzbin 2 te blokkeren.
Precies de logica die door copyrightbedrijven wordt gebruikt om CleanFeed te ondermijnen, zou kunnen worden gebruikt om de censuurmogelijkheden van browsers met ingebouwde webblokkeerlijsten te coöpteren. Net als bij CleanFeed, zou de auteursrechtenindustrie ongetwijfeld beweren dat, aangezien de technologie al bestaat, waarom deze niet ook zou worden toegepast om inbreuk op auteursrechten aan te pakken?
Die zeer reële dreiging is nog een reden om tegen dit verderfelijke, misplaatste Franse voorstel te vechten. Want als het wordt geïmplementeerd, zal het heel moeilijk zijn om te voorkomen dat het de zoveelste technologie wordt waarvan de auteursrechtenwereld eist dat het voor zijn eigen egoïstische doeleinden wordt gebruikt.
