Luister naar dit Artikel

Kellie-jay Keen’s oproep om het verwijderde interview te herstellen, dat wordt beschouwd als ‘in strijd met de gemeenschapsnormen’, is door YouTube afgewezen.

Gisteren verwierp het Amerikaanse bedrijf YouTube dat miljarden dollars kostte een oproep van de Britse vrouwenrechtenactiviste Kellie-Jay Keen om haar video met de titel ‘Ik verloor mijn dochter aan deze sekte’ opnieuw in te voeren. In het interview van een uur beschrijft een naamloze moeder de pijn van het zien van haar dochter die zich als tiener terugtrok op online transgenderforums, voordat ze zich identificeerde als een homoseksuele man en zichzelf op haar twintigste afsloot van haar familie. Voor de platformmoderators op YouTube staat de getuigenis van een anonieme, rouwende vrouw naast de onthoofdingsvideo’s van Islamitische Staat en extreme pornografie; het werd geacht in strijd te zijn met de richtlijnen van de gemeenschap en verwijderd.

Weinig mensen geloven in absolute vrijheid van meningsuiting, en het lijkt redelijk dat de technologiebedrijven die een monopolie hebben op onze online tijd stappen ondernemen om inhoud te verwijderen die actief schade bevordert. Maar het interview waartegen YouTube bezwaar maakte, bevatte niets meer dan de pijn van één vrouw; haar ervaring met het hebben van een gezin dat verscheurd is door de transgender-ideologie. Keen, die de campagnegroep Standing for Women leidt, beschouwt de verwijdering van de video als een ‘verraderlijke poging om het debat te onderdrukken’, en kort nadat ze op de hoogte was gebracht van het besluit, zei ze:

“Dat het verdriet van een moeder wordt beschouwd als haatzaaiende taal, is onuitsprekelijk sinister. Je zou kunnen concluderen dat niemand de waarheid weet van wat er gebeurt. Standing for Women zal blijven vechten voor vrouwen en kinderen en hen helpen hun verhalen aan de wereld te vertellen. We zien het. de vrouwenhaat komt dichterbij en we staan ​​pal.”

YouTube is verzadigd met zogenaamde ‘FtM’-video’s; films waarin tienermeisjes hun vorderingen laten zien door testosteron te nemen, hun borsten te binden en een operatie te ondergaan om op jongens te lijken. Deze doorgaans vrolijke films adverteren transgender zijn als een wondermiddel, een ontsnapping uit de vrouwelijke adolescentie door middel van synthetische hormonen en lichaamsaanpassing. Dergelijke inhoud, die vrij beschikbaar en ongecensureerd is op YouTube, is precies het soort materiaal dat heeft geleid tot de vernietiging van talloze gezonde lichamen en gezinnen, zoals die van de geïnterviewde van Keen.

Dit is niet alleen een kwestie van de ethiek van het transgenderdebat, het is ook een kwestie van vrijheid van meningsuiting en democratie. In een uitspraak uit 2017 verklaarde het Amerikaanse Hooggerechtshof dat “de belangrijkste plaats voor de gedachtewisseling vandaag … cyberspace is – de ‘enorme democratische fora van het internet’ in het algemeen, en sociale media in het bijzonder.” Maar de ruimtes waarin openbare discussies plaatsvinden, zijn in privébezit, zoals de technologisch schrijver en geleerde Clay Shirky het beroemde opmerkte: “Het internet is geen openbare ruimte, het is een privésfeer die openbare toespraak tolereert.”

Dat Amerikaanse technologiegiganten nu de parameters van aanvaardbare spraak bepalen, is minder nieuwswaardig dan hackaanvallen vanuit Iran en trollenfabrieken in de Filippijnen, maar de impact op democratische processen is even verraderlijk. Hoewel Keen misschien lasterde in de ogen van de Silicon Valley-goden, brak de video die ze plaatste geen enkele Britse wet. Ondanks dat de inhoud legaal is, zullen de 37,1 miljoen Britse volwassen gebruikers van YouTube niet de kans krijgen om dit belangrijke perspectief te horen over wat een live politieke kwestie is in het VK. De reactie op de voorgestelde hervorming van de Gender Recognition Act is nog steeds in behandeling, en het lijkt erop dat minister van Vrouwen en Gelijkheid Liz Truss niet de goedkeuring van YouTube zal vragen voordat hij besluit de juridische gevolgen te onderzoeken van het wettelijk maken van geslachtsverandering.

Het is algemeen bekend dat het ethos van in de VS gevestigde technologiebedrijven naar Amerikaanse normen neigt naar ‘progressief’; dat is verlamd door liberale schuld en intellectueel stervende. Inderdaad, de hele staat Californië waarin de meeste technologiebedrijven zijn gevestigd, heeft bij de presidentsverkiezingen een verschuiving naar de Democratische Partij gezien; Deze trend begon met name op hetzelfde moment dat de technologie-industrie in 1992 een hoge vlucht nam. Het lijkt erop dat technologiebedrijven hun kant hebben gekozen in de cultuuroorlogen en het libertaire ethos van hun oprichters hebben verlaten. Bedrijven als Apple, Facebook en Twitter hebben de principes van anti-autoritarisme en toegang tot informatie van zich afgeworpen om de vaandeldragers te worden van online ‘cancel cultuur’.

De greep van groepsdenken heeft niet alleen invloed op de moderatie van online-inhoud, het is ook doorgedrongen tot hoe technologiebedrijven zelf opereren. In 2019 ontbond Google het volledige ethische panel voor kunstmatige intelligentie nadat een groep werknemers die zichzelf ‘Googlers Against Transphobia’ noemden, protesteerde tegen de opname van de president van Heritage Foundation, Kay Coles James. De Heritage Foundation is een conservatieve denktank die onder meer waarschuwt tegen transgender-ideologie. Het lijkt erop dat James ‘identiteit als zwarte vrouw niet genoeg was om haar te redden van deze progressieve zuivering; Googlers Against Transphobia klaagde: “Google kan niet claimen transgenders en haar transmedewerkers te steunen – een bevolking die met reële en materiële bedreigingen wordt geconfronteerd – en tegelijkertijd iemand benoemen die zich inzet voor overdracht in een belangrijke AI-adviesfunctie.”

Online censuur reikt veel verder dan Google en hun dochteronderneming YouTube; degenen met meningen die als ‘onaanvaardbaar’ worden beschouwd, worden regelmatig geblokkeerd en verbannen van sociale mediasites. Het fenomeen is zo gewoon geworden binnen de radicale feministische gemeenschap in het VK waar het bezwaar tegen de transgender-ideologie het sterkst is, dat veel gebruikers van sociale media routinematig meerdere accounts hebben in afwachting ‘Zucked’ te worden(een woordspeling op de naam van Facebook-oprichter Mark Zuckerberg).

Het verwijderen van inhoud van Keen’s kanaal is slechts de nieuwste online poging om haar het zwijgen op te leggen. Haar kanaal is al ‘gedemonetiseerd’, wat betekent dat ze naast complottheoretici en anderen met meningen die als schadelijk of hatelijk worden beschouwd, geen inkomsten kan genereren uit de advertenties die YouTube naar haar 34.000 abonnees stuurt. In tegenstelling tot degenen die waarschuwen dat gigantische hagedissen Covid-19-vaccinaties produceren, voegt Keen ongetwijfeld een geldig perspectief toe aan een lopend politiek debat.

Tegen het einde van haar aangrijpende verhaal beschrijft de geïnterviewde van Keen de impact van de transgenderbeweging op haar familie. Er zijn veel van dergelijke verhalen over ongelukkige ouders, die bezorgd zijn dat hun kinderen online worden gecoached om zich als transgender te identificeren. In tegenstelling tot de video’s van tieners die loven over dubbele borstamputaties (eufemistisch ‘topchirurgie’ genoemd), is er geen ‘veilige ruimte’ voor bezorgde ouders om elkaar te ontmoeten of het te bespreken zonder angst voor afkeuring. Aan het einde van de discussie zegt de geïnterviewde van Keen: “Terwijl we sliepen, hebben ze onze kinderen gevangengenomen.” Maar het zijn niet alleen kinderen die kwetsbaar zijn voor de slaaf van een op de VS gerichte ideologie; zonder online ruimte voor vrijheid van meningsuiting, dreigt de democratie zelf te worden veroverd.

Bronnen: Uncommon Ground