Wetenschappers ontwikkelen volgens een verontrustend rapport “besmettelijke vaccins” die erop gericht zijn niet-gevaccineerde mensen tegen hun wil te infecteren.

De wetenschappers ontwikkelen deze “infectieuze vaccins” voor ebola, rundertuberculose en lassakoorts bij dieren in de hoop dat deze ziekten minder overdraagbaar zullen zijn van dieren op mensen.

Het vaccin zou in wezen een genetisch recombinant virus zijn dat iedereen infecteert die zich dicht genoeg bij de gevaccineerde persoon bevindt, zodat één persoon het vaccin kan verspreiden onder vele andere onwillige mensen.

Uit een National Geographic-rapport:

Stel je een geneesmiddel voor dat net zo besmettelijk is als de ziekte die het bestrijdt: een vaccin dat zich in het lichaam van een gastheer kan vermenigvuldigen en zich naar anderen in de buurt kan verspreiden, waardoor een hele bevolking snel en gemakkelijk wordt beschermd tegen microbiële aanvallen. Dat is het doel van verschillende teams over de hele wereld die controversieel onderzoek nieuw leven inblazen om zelfverspreidende vaccins te ontwikkelen.

Onderzoekers ontwikkelen momenteel zelfverspreidende vaccins tegen ebola, rundertuberculose en lassakoorts, een virale ziekte die door ratten wordt verspreid en die jaarlijks meer dan 300.000 infecties veroorzaakt in delen van West-Afrika. De aanpak zou kunnen worden uitgebreid naar andere zoönotische ziekten, waaronder hondsdolheid, het West-Nijlvirus, de ziekte van Lyme en de pest.

Voorstanders van zelfverspreidende vaccins zeggen dat ze een revolutie teweeg kunnen brengen in de volksgezondheid door de verspreiding van besmettelijke ziekten onder dieren te verstoren voordat een zoönotische overloop kan optreden, waardoor mogelijk de volgende pandemie wordt voorkomen.

Infowars.com meldt: Deze opkomende vaccintechnologie maakt gebruik van een cytomegalovirus (CMV), een groep die behoort tot de herpesfamilie, die levenslang in het lichaam blijft en soortspecifiek is.

De ethische implicaties van het inenten van mensen zonder hun uitdrukkelijke toestemming, laat staan ​​kennis, is zeer verontrustend, en om die reden zijn veld- of laboratoriumonderzoeken van deze vaccins uiterst beperkt, met slechts één veldtest uitgevoerd in 1999 op konijnen:

… het onderzoeksteam ving 147 konijnen, plaatste microchips in hun nek, diende het vaccin toe aan ongeveer de helft van hen en liet ze allemaal terug in het wild. De volgende 32 dagen leefden de gevaccineerde en niet-gevaccineerde konijnen zoals ze normaal deden. Toen onderzoekers gechipte konijnen terugvingen die oorspronkelijk niet waren gevaccineerd, ontdekten ze dat 56 procent van hen antilichamen tegen beide virussen had, wat aangeeft dat het vaccin zich met succes had verspreid van gevaccineerde naar niet-gevaccineerde dieren.

“Als je eenmaal iets geconstrueerd en zelfoverdraagbaar in de natuur hebt geplaatst, weet je niet wat ermee gebeurt en waar het naartoe zal gaan”, waarschuwde Jonas Sandbrink, een biosecurity-onderzoeker aan het Future of Humanity Institute van de Universiteit van Oxford.

“Zelfs als je gewoon begint met het in dierenpopulaties uit te werken, kan een deel van de genetische elementen hun weg terug vinden naar de mens.”

De belangstelling voor de technologie dook echter weer op in 2016 en er zullen volgend jaar nieuwe experimenten met het Lassa-virusvaccin van start gaan, maar vanwege het “extreem risicovolle en internationale karakter van dit werk” en de “mogelijk onomkeerbare” gevolgen , stuit dit experimentele onderzoek op tal van ethische en juridische hindernissen.

“We kunnen mensen niet eens zover krijgen om een ​​vaccin te nemen in een wereldwijde pandemie. Het idee dat je de bevolking heimelijk met een virus zou kunnen vaccineren zonder rellen te veroorzaken, is gewoon, weet je, het is fantasie. Het zal nooit bij mensen worden gebruikt”, aldus Alec Redwood, een hoofdonderzoeker aan de University of Western Australia.

Desalniettemin dringt Redwood erop aan dat deze gevaarlijke technologie nog steeds moet worden ontwikkeld voor het geval het ooit op mensen moet worden gebruikt “als we het nodig hebben”.

“Je hoeft geen Rhodes-wetenschapper te zijn om te bedenken dat mensen nerveus zullen zijn over een zich verspreidende virale vector. Het is een concept dat mensen bang zal maken, “zei Redwood.

“De manier waarop ik er graag over denk, is dat het misschien nooit wordt gebruikt, maar het is beter om iets in de kast te hebben dat kan worden gebruikt en volwassen is als we het nodig hebben. En om te zeggen: ‘Laten we dit onderzoek gewoon niet doen omdat het te gevaarlijk is’, heeft dat voor mij helemaal geen zin, ‘voegde hij eraan toe.