Een team wetenschappers van het Baylor College of Medicine heeft ontdekt dat mensen met de ziekte van Alzheimer allemaal besmet zijn met een veel voorkomende schimmel in hun hersenen.

Het baanbrekende onderzoek heeft enorme gevolgen voor de manier waarop de ziekte van Alzheimer in de toekomst zal worden behandeld en voorkomen.

Met behulp van diermodellen ontdekten de wetenschappers hoe de schimmel, genaamd Candida albicans (C. albicans), de hersenen binnendringt, mechanismen voor de klaring ervan activeert en amyloïde bèta (Aβ)-achtige peptiden genereert – giftige eiwitfragmenten die de ziekte van Alzheimer veroorzaken.

Zerohedge.com meldt: Eerder onderzoek heeft schimmels betrokken bij de ontwikkeling van chronische neurodegeneratieve ziekten zoals de ziekte van Alzheimer, maar hun mechanismen zijn nog niet helemaal duidelijk.

Een microbiële oorzaak van de ziekte van Alzheimer?

In een afzonderlijke recensie, gepubliceerd in het tijdschrift NeuroSci in 2022, werd de vraag onderzocht of dementie een microbiële oorzaak heeft. Het rapport concludeerde dat de beoordeelde gegevens suggereren dat infectieuze agentia, zoals schimmels, een rol kunnen spelen in het proces waardoor de ziekte van Alzheimer en andere vormen van dementie zich ontwikkelen.

“Ons laboratorium heeft jarenlange ervaring met het bestuderen van schimmels, dus zijn we begonnen met het onderzoek naar het verband tussen C. albicans en de ziekte van Alzheimer in diermodellen”, zegt dr. David Corry, een van de auteurs van het onderzoek en hoogleraar pathologie en immunologie. geneeskunde aan het Baylor College in een persbericht op 17 oktober. “In 2019 meldden we dat C. albicans inderdaad in de hersenen terechtkomt, waar het veranderingen teweegbrengt die sterk lijken op wat wordt gezien bij de ziekte van Alzheimer. De huidige studie breidt dat werk uit om de moleculaire mechanismen te begrijpen.”

“Onze eerste vraag was: hoe komt C. albicans in de hersenen? We ontdekten dat C. albicans enzymen produceert die uitgescheiden asparagineproteasen (Saps) worden genoemd en die de bloed-hersenbarrière afbreken, waardoor de schimmel toegang krijgt tot de hersenen waar hij schade veroorzaakt”, aldus Yifan Wu, hoofdauteur van het onderzoek en postdoctoraal wetenschapper in de kindergeneeskunde. in een persbericht.

Het volgende doel van de onderzoekers was om te bepalen hoe de hersenen de schimmelinfectie konden opruimen. Dr. Corry en zijn collega’s hadden eerder onderzoek gedaan waaruit bleek dat een infectie in de hersenen door C. albicans bij gezonde muizen in tien dagen volledig kan genezen. Uit deze bevindingen, gepubliceerd in Nature Communications in januari 2019, bleek dat de schimmelinfectie verdween dankzij twee mechanismen die door de schimmel werden geactiveerd in specifieke hersencellen, microglia genaamd.

Microglia zijn een soort gliacellen die zich door de hersenen en het ruggenmerg bevinden en vertegenwoordigen ongeveer 10-15 procent van de cellen in de hersenen. Microglia fungeren als een primaire verdedigingslinie van het immuunsysteem en ruimen het centrale zenuwstelsel op voor pathogene organismen, beschadigde neuronen en ander vreemd materiaal, zodat ze kunnen worden vernietigd via een proces dat fagocytose wordt genoemd.

In de huidige studie hebben de onderzoekers aangetoond dat Aβ-achtige peptiden kunnen worden aangemaakt door C. albicans. Candida albicans is een veel voorkomende schimmel en wordt aangetroffen in de hersenen van mensen met de ziekte van Alzheimer en bij mensen met andere chronische neurodegeneratieve aandoeningen.

Wat is Candida Albicans

Candida albicans is een veel voorkomende schimmel (in de vorm van gist) en is aanwezig in het maagdarmkanaal, de mond, de huid en het voortplantingsstelsel van de meeste mensen.

Mensen en C. albicans hebben een gecompliceerde relatie, aangezien C. albicans meestal onschadelijk is en eenvoudigweg deel uitmaakt van een gezonde microbiota. Het is echter een van de weinige schimmelsoorten die ziekten bij mensen veroorzaken en verantwoordelijk is voor infecties die variëren van oppervlakkige infecties van het slijmvlies en de huid, zoals spruw, luieruitslag en vaginale schimmelinfecties, tot ernstiger infecties zoals invasieve candidiasis. kan het bloed, het hart, de hersenen en de botten aantasten.

Infecties door C. albicans zijn vooral gevaarlijk voor mensen met een aangetast immuunsysteem, zoals mensen met AIDS, of mensen die immunosuppressieve therapieën ondergaan voor kanker en andere aandoeningen. Deze onderdrukking van de afweermechanismen van het lichaam is een deel van de reden waarom sommige mensen C. albicans-infecties krijgen na het nemen van antibiotica, omdat ze de nuttige bacteriën in de darmen verminderen, waardoor een onbalans ontstaat en C. albicans kan gedijen. C. Albicans kunnen buiten het lichaam overleven en hebben het vermogen om elk menselijk orgaan en weefsel te koloniseren. Volgens de Encyclopedia of Microbiology is het de meest voorkomende oorzaak van systemische schimmelinfecties.

Meer bewijs dat schimmels koppelt aan neurodegeneratieve ziekten

In een recensie uit januari, gepubliceerd in Frontiers in Immunology, onderzochten onderzoekers de rol van schimmels bij auto-immuunziekten en neurodegeneratieve aandoeningen van het centrale zenuwstelsel. In het overzicht wordt gesteld dat recentelijk steeds meer bewijsmateriaal heeft gewezen op de rol van perifere schimmels bij het teweegbrengen van ontstekingen, immuunresponsen en verergering van een reeks niet-infectieuze aandoeningen van het centrale zenuwstelsel (CZS), waaronder multiple sclerose, Parkinson en Alzheimer. ziekte.

De review concludeerde dat schimmels ontstekingen kunnen veroorzaken via verschillende mechanismen bij de progressie van niet-infectieuze ziekten van het CZS, wat suggereert dat dit cruciaal is voor het ontwikkelen van toekomstige therapeutische middelen en strategieën.

Een studie uit 2015, gepubliceerd in Scientific Reports, stelt dat verschillende onderzoekers de mogelijkheid hebben geopperd dat de ziekte van Alzheimer een microbiële oorzaak kan hebben. De onderzoekers vonden bewijs dat weefsel van het centrale zenuwstelsel (waartoe de hersenen en het ruggenmerg behoren) van patiënten met de ziekte van Alzheimer schimmelcellen bevat. Deze schimmelcellen werden aangetroffen in verschillende delen van de hersenen, waaronder de externe frontale cortex, het cerebellaire halfrond, de entorhinale cortex/hippocampus en de choroïdplexus. Deze schimmelmaterialen waren niet aanwezig bij de controlepersonen die geen ziekte van Alzheimer hadden. De onderzoekers identificeerden in hun monsters verschillende soorten schimmels.

Interessant genoeg merkten de auteurs van het onderzoek op dat schimmelinfecties ook in de bloedvaten werden aangetroffen, wat de vasculaire pathologie zou kunnen verklaren die vaak wordt aangetroffen bij Alzheimerpatiënten.

De bevindingen leveren intrigerend bewijs dat deze schimmelinfecties aanwezig zijn in het centrale zenuwstelsel van mensen met de ziekte van Alzheimer en niet bij gezonde individuen die als controlegroep dienden.

Nog een stukje van de puzzel

Dr. Corry en zijn collega’s hebben nog een stuk geleverd om de rol die schimmel kan spelen bij de ontwikkeling van de ziekte van Alzheimer beter te begrijpen.

“Dit werk draagt mogelijk bij aan een belangrijk nieuw stukje van de puzzel met betrekking tot de ontwikkeling van de ziekte van Alzheimer”, aldus Corry in een persbericht. “De huidige verklaring voor deze aandoening is dat deze vooral het resultaat is van de ophoping van giftige Aβ-achtige peptiden in de hersenen die tot neurodegeneratie leiden. De dominante gedachte is dat deze peptiden endogeen intern worden geproduceerd, onze eigen hersenproteasen breken de amyloïde precursoreiwitten af die de giftige Ab-peptiden genereren.”

In hun onderzoek laten de onderzoekers echter zien dat deze Aβ-achtige peptiden ook uit een andere bron kunnen worden aangemaakt: candida albicans.

“Deze bevindingen in diermodellen ondersteunen het uitvoeren van verdere studies om de rol van C. albicans in de ontwikkeling van de ziekte van Alzheimer bij mensen te evalueren, wat mogelijk kan leiden tot innovatieve therapeutische strategieën.” zei dokter Corry.