Wereldleiders laten hun berichten op sociale media verwijderen onder het mom van een pandemie, maar is dit slechts het begin van een sociaal destructieve uitbarsting?

Een paar dagen geleden besloten Facebook en Twitter om bijdragen van twee wereldleiders te verwijderen. De eerste was de Braziliaanse president Jair Bolsonaro, die een video deelde en zijn mening deelde dat “hydroxychloroquine overal werkt” om Covid-19 te behandelen. Facebook besloot dat het in strijd was met wat de Wereldgezondheidsorganisatie had verordend en gooide de video in de prullenbak. Twitter volgde door twee tweets van Bolsonaro te verwijderen.

Ze verwijderden ook een tweet van de Venezolaanse president Nicolás Maduro, waarin hij sprak van een “brouwsel” dat alle infectieuze genen zou elimineren.

Zelfs de voormalige burgemeester van New York en de advocaat van Trump, Rudy Giuliani, kregen een tik over de vingers. Ook op zijn tweet waarin hij iemand anders citeerde, waarin stond dat hydroxychloroquine 100 procent effectief is werd de verdwijnende spray toegepast.

Wat de wetenschappelijke waarheid ook is achter wat werkt in de strijd tegen Covid-19 is een ander debat. Het grotere probleem hier is nu Facebook en Twitter de drempel hebben overschreden, zullen ze ooit teruggaan?

Het is vastgesteld dat ze kunnen en willen ingrijpen als ze er zin in hebben.

Bolsonaro is niet ieders kopje thee vanwege zijn harde mening over ras, vrouwen en homoseksualiteit. Maar hij is de democratisch gekozen leider van het grootste land van Zuid-Amerika.

De zaak van Maduro is zelfs nog verontrustender omdat hij vast zit in een machtsstrijd met rivaal Juan Guaidó, die door meer dan 50 landen als de rechtmatige leider wordt beschouwt, terwijl Maduro de steun van het leger behoudt.

De bemoeienis van Silicon Valley’s miljarden do-gooders geeft de ene legitimiteit boven de andere en geeft een signaal af van wie meer respect moet krijgen. Dat is gevaarlijk terrein voor elke organisatie – laat staan ​​veronderstelde instrumenten van de vrije meningsuiting, waarvan het bestaansrecht is om mensen over de hele wereld te laten communiceren.

Je kunt de geest niet terug in de fles stoppen.

Het verrassende is dat er weinig weerstand is tegen Facebook en Twitter. De onderliggende consensus lijkt te zijn: ‘Nou, ze corrigeerden alleen fouten’. Maar wat gebeurt er als Mission creep begint? En vergis u niet, dat zal het vrijwel zeker doen.

Technologie-giganten hebben voortdurend laten zien hoe ze dingen zullen pushen om te zien waar ze mee weg kunnen komen.

God weet waar we zouden zijn als Edward Snowden het nobele niet had gedaan, zijn hoofd niet boven het maaiveld had uitgestoken en ons allemaal verteld hoe ver ze waren gegaan met hun spionage. En in plaats van daarvoor geprezen te worden, kreeg hij de zak en zit hij nu in Russische ballingschap.

Het verschil hier is niet wat er werd gezegd, maar wie het zei. Facebook en Twitter hebben besloten dat ze niet geïnteresseerd zijn in het respecteren van bepaalde wereldleiders, dus walsten ze over hen heen, net zoals de Chinese regering dat deed bij de demonstranten op het Tiananmen-plein in 1989.

Dat brengt ons bij ‘s werelds meest impactvolle gebruiker van sociale media, Donald Trump.

In de loop der jaren heeft The Donald enkele klassiekers uitgebracht die door sommige delen van de samenleving belachelijk gemaakt, bespot en afgewezen zijn. Zie je Facebook-supremo Mark Zuckerberg die het bevel geeft om te beginnen met het verwijderen van de berichten van zijn opperbevelhebber, of Twitter’s Jack Dorsey die hetzelfde doet voor zijn tweets?

De sociale media-ruzie met Trump en zijn aanhangers over de vrijheid van meningsuiting is bekend, maar als ze zover zouden gaan, zou dat een storm veroorzaken die ze nog niet zullen kunnen doorstaan ​​- en het is meer dan waarschijnlijk dat we de emperiums van Mark en Jack zouden zien verdwijnen door het putje.

Hetzelfde met Vladimir Putin – omwille van de discussie, omdat hij sowieso niet op sociale media zit. Hij is een andere leider waarbij Facebook niet op ‘Empty Trash’ zou klikken – zelfs al juicht het hele Amerikaanse politieke establishment zo’n zet toe, het pure overlevingsinstinct zal de reuzen van de sociale media het niet laten doen, wat de deur opent voor alle toekomstige Snowdens die onder de vleugels van Poetin onderdak zoeken.

Maar de vervelende leiders van twee Zuid-Amerikaanse landen kunnen Zuckerberg of Facebook niet raken. Het denkproces is dat ze niet kunnen terugslaan, afgezien van het beperken van zijn toegang tot koffiebonen en fruit van goede kwaliteit.

Je kunt je voorstellen dat sommige Afrikaanse leiders de volgende in de rij zijn om aan hun communicatie te sleutelen.

Het laat sociale media toe om deze vermeende verlichte wereldvisie te promoten, waar een paar machtige en welvarende groepen mogen beslissen wat wel en niet mag.

Ze kunnen kiezen wanneer iemand het verkeerde heeft gezegd, omdat ze volgens hen weten wat het juiste is.

We bevinden ons op een zeer verontrustende afgrond. Het motto moet zijn: eenmaal gebeten, tweemaal verlegen. Als we Facebook en Twitter nu niet terug in hun hok stoppen, zullen we dat binnenkort niet meer kunnen.

Ze mogen niet beslissen wat goed en fout is.

Bronnen:

RT