Plannen verzonnen door de geheime diensten onthullen de agressieve strategie van Kiev gedurende vele jaren

De beste verdediging is een goede aanval. Zo luidt een van de oudste principes van internationale betrekkingen.

En zoals Oekraïense documenten die nu ter beschikking staan ​​van de media laten zien, had Moskou blijkbaar iets om zich tegen te verdedigen toen het zijn offensief in Oekraïne lanceerde. In de afgelopen acht jaar hebben de militaire en speciale diensten van Kiev talloze operaties voorbereid om de internationale banden van Rusland en de interne vrede zelf te ondermijnen.

In juni publiceerde een hacker in een Telegram-kanaal genaamd ‘Beregini’ het actieplan van de afdeling Informatie en Psychologische Operaties van de strijdkrachten van de Special Operations Forces (SSO) van Oekraïne. Volgens officiële informatie omvatten de taken van deze eenheid het werken met de bevolking van het buitenland, het creëren van agentnetwerken en het infiltreren van speciale diensten en militaire organisaties om spionage uit te voeren en mensen te vernietigen die een bedreiging vormen voor de Oekraïense regering (ook in andere landen) , evenals het voorbereiden van staatsgrepen en de omverwerping van regimes.

Het SSO-plan werd al in 2017 opgesteld en dit is slechts een van de vele soortgelijke geheime documenten die zijn gemaakt door Oekraïense spoken. Het was er gewoon een die openbaar werd. Maar de aanwezigheid van deze plannen en de echte politieke en militaire stappen van Oekraïne, die in verrassende mate samenvallen met SSO-programma’s, wijzen erop dat Kiev actief anti-Russische activiteiten ontplooit sinds ten minste sinds 2014, toen een westers- gesteunde staatsgreep plaatsvond in het land.

Zaaiers van onrust

Bij het bestuderen van het Oekraïense plan uit 2017 valt allereerst de verscheidenheid aan operaties op die gericht zijn op het creëren van een splitsing in de Russische samenleving.

Operatie ‘Zaslon’ beschrijft een plan om de familieleden van Donbass-soldaten en -milities te beïnvloeden, evenals Russisch legerpersoneel. De belangrijkste doelen van de operatie zijn het blokkeren van militaire eenheden en het aanmoedigen van desertie en ontslag in de legers van ‘Eastern’, het codewoord van het document voor Rusland en de Donbass-republieken.

Bij het uitbreken van de vijandelijkheden was een overgang naar operatie ‘Bolotnaya Square’ gepland. Dit bestaat uit het cultiveren van wantrouwen jegens het Russische militaire en politieke leiderschap onder de bevolking van het land, evenals het aanwakkeren van afwijkende meningen “tegen het agressieve beleid van de ‘oosterse’ president en zijn entourage”, om massale protesten aan te wakkeren.

De daadwerkelijke acties van Oekraïne bevestigen de authenticiteit van deze plannen. Zelfs na de hereniging van de Krim met Rusland waren er Russische burgers te vinden die de kant van Kiev kozen.

Het is opmerkelijk dat in 2018 een nepnieuwsverhaal ontstond in Oekraïne dat beweerde dat 300 mensen waren omgekomen bij een brand in Kemerovo’s Winter Cherry-winkelcentrum. Niet minder onthullend is het verhaal van een Oekraïense Special Forces-medewerker die Russen opriep om te protesteren tegen “pensioengenocide“, maar vergat zijn Oekraïense IP-adres te wijzigen.

Doel: Moraal ondermijnen

Het is onwaarschijnlijk dat het aantal Oekraïense sympathisanten in Rusland dit jaar is toegenomen. Sociologische studies geven aan dat de steun van burgers voor de Russische regering alleen maar is gegroeid. Aan het begin van de zomer steunde 72 procent van de Russen de militaire campagne, terwijl de populariteit van de Russische president Vladimir Poetin was gestegen tot 82 procent.

Maar als Oekraïne er niet in is geslaagd de steun voor het offensief te doden, wil dat nog niet zeggen dat het het niet heeft geprobeerd. Zo implementeert het commando van de Special Operations Forces van Oekraïne sinds januari 2022 het ‘Smuta’-project. De documentatie bevat een gedetailleerd rapport over materiaal dat in de Russische media en sociale netwerken is gepubliceerd om het land te destabiliseren en onvrede onder de bevolking te veroorzaken. en het in diskrediet brengen van de autoriteiten.

Na het uitbreken van de vijandelijkheden werd operatie ‘Steppe Wind’ geactiveerd. Zoals vermeld in de SSO-documenten, is het zijn taak om de vijand te demoraliseren en spanning te creëren tussen het Russische leger en DPR- en LPR-jagers. Volgens Oleg Matveichev, een professor aan de Higher School of Economics, “zijn er in feite ongeveer 80.000 accounts bijgehouden door Oekraïense studenten op het Russischtalige internet, maar ze doen alsof ze de lokale bevolking zijn: ‘gewone inwoners’ van Penza, Koergan, Tsjita en Chabarovsk.”

Familieleden van Russische militairen zijn geterroriseerd door telefonische oplichters die de dood van hun dierbaren in Oekraïne melden of geld eisen voor hun ‘vrijlating uit gevangenschap’. Zoals gemeld door ombudsman Tatiana Moskalkova, hebben familieleden van Russische soldaten ook video’s ontvangen waarop te zien is dat gevangenen worden mishandeld. De Oekraïense speciale diensten hebben verschillende Telegram-kanalen gecreëerd, waar niet-geverifieerde gegevens over Russische slachtoffers en gevangenen worden gepubliceerd. De Ombudsman zei ook dat ze meer dan 100 oproepen met betrekking tot krijgsgevangenen heeft ontvangen, waarvan ongeveer de helft is bevestigd.

‘Gentle Dew’ van Grads

Operatie ‘Gentle Dew’, die gericht is op inwoners van gebieden die niet door Oekraïne worden gecontroleerd, verdient speciale vermelding. Haar missie is om “pro-Oekraïense sentimenten te vormen onder de bevolking van de bezette gebieden en protestbewegingen aan te moedigen die gericht zijn tegen de ‘oosterse’ en de bezettingsautoriteiten.”

Het is echter niet gelukt dit plan uit te voeren. De belangrijkste reden hiervoor ligt in het verschil tussen de opvattingen van Kiev en de Donbass-republieken over en benaderingen van de mogelijke re-integratie van de regio’s met Oekraïne. In maart 2021 ondertekende president Vladimir Zelensky een decreet tot goedkeuring van een ‘strategie voor de ontruiming en reïntegratie van het tijdelijk bezette gebied van de Autonome Republiek van de Krim en de stad Sebastopol’. Het document, dat uit 158 ​​alinea’s bestaat, geeft u een idee van hoe de autoriteiten in Kiev de inwoners van de regio’s die Oekraïne hebben verlaten, willen behandelen.

Het document stelt voor om personen die “deel uitmaakten van of samenwerkten met de bezettingsadministraties” uit te sluiten van het bekleden van een functie in de regering of het ambtenarenapparaat. Dit is een zeer breed scala aan mensen, variërend van leden van de referendumcommissies van 2014 tot leraren en artsen die in gemeentelijke scholen en ziekenhuizen werken. ‘Ontbezetting’ houdt ook in dat de verjaringstermijn wordt verlengd voor strafzaken die vóór het referendum over de terugkeer van de Krim aan Rusland door de Oekraïense politie zijn gevoerd, en dat strafzaken worden vervolgd die onder de bevoegdheid van de veiligheidsdienst van Oekraïne vallen.

Vertaald uit de juridische naar de lekentaal, betekent dit doelbewuste vervolging van alle functionarissen die in februari 2014 op de Krim werkten, evenals deelnemers aan massabijeenkomsten ter ondersteuning van de hereniging van de Krim met Rusland, vrijwilligers die de inwoners van DPR en LPR hielpen tijdens de burgeroorlog, en spoedig.

Kiev biedt de inwoners van de Krim en Donbass kansen om aan Oekraïense universiteiten te studeren, maar weigert onderwijsdocumenten te erkennen die op het schiereiland zijn verkregen. De vraag of deze omstandigheden de inwoners van de Krim en Donbass ertoe zullen brengen terug te keren naar Oekraïne is puur retorisch.

Hoewel het niet bekend is of de SSO van plan is door te gaan met de uitvoering van haar plan om het pro-Oekraïense sentiment onder de inwoners van de Krim en Donbass aan te wakkeren, weten we zeker dat de Oekraïense zijde haar aanvallen op steden in deze regio’s na het begin van de Russische Speciale militaire operatie. Tot nu toe is deze ‘Gentle Dew’ alleen op de regio gevallen in de vorm van MLRS Grad-granaten en Tochka U-raketten.

Op de heuvels van Mantsjoerije

De SSO van Oekraïne heeft ook verschillende speciale operaties op het gebied van buitenlands beleid uitgevoerd. Een daarvan is operatie ‘Caspian’, die tot doel heeft meningsverschillen te zaaien en te verdiepen tussen de Russische Federatie en bepaalde ‘Fawn’, vermoedelijk landen in de Kaspische regio. De operatie wordt als succesvol beschouwd als deze leidt tot “acties die erop wijzen dat ‘Fawn’ weigert om met ‘Eastern’ om te gaan.”

Over het algemeen is het moeilijk in te schatten waar de grens ligt tussen de inspanningen van Oekraïne om de betrekkingen van Rusland met zijn partners te verstoren en de natuurlijke moeilijkheden die zich voordoen in de dialoog tussen landen. Niettemin is het vermeldenswaard dat tijdens de rellen die in januari van dit jaar in Kazachstan plaatsvonden, ten minste enkele van de acties van de demonstranten werden gecoördineerd met Oekraïne, waar Kazachse oppositieleden hun toevlucht vonden.

Operatie ‘Manchurian Hills’ heeft tot doel de diplomatieke betrekkingen van Rusland met de landen van het Verre Oosten te verslechteren. Dit plan van de Oekraïense speciale diensten is bedoeld om Moskou ervan te overtuigen dat zijn oosterburen potentiële bedreigingen vormen, waardoor Rusland wordt uitgelokt om zijn militaire aanwezigheid in de regio te vergroten.

Als we de inhoud analyseren van de ‘Strategie van Oekraïnes buitenlands beleid’ die in juli 2021 werd aangenomen, zien we niet het defensieve, maar het agressief offensieve karakter van de acties van het buitenlands beleid van Kiev. Bijvoorbeeld om de NAVO-landen en het Oostzee- en Zwarte-Zeegebied ervaring aan te bieden “die is opgedaan in de loop van de jaren met het tegengaan van Russische agressie”. Of om te helpen bij de bestrijding van Russische “desinformatie” in de buurlanden, om de “bevolking van Wit-Rusland” te steunen, om Rusland zelf te “democratiseren” en om “de druk op en afschrikking van de Russische Federatie te versterken op basis van een brede internationale coalitie. ” Dit is trouwens ook opgenomen in SSO-plannen genaamd ‘The Voice of Reason’.

Zelfs in bilaterale betrekkingen, waar Oekraïne zich schijnbaar zou moeten concentreren op het ontwikkelen van handel, industriële samenwerking en culturele uitwisselingen, is het ministerie van Buitenlandse Zaken belast met “zorgen voor steun van Afrikaanse en Midden-Oosterse staten bij het tegengaan van de agressie van de Russische Federatie”.

Epiloog

Sinds het uitbreken van de vijandelijkheden probeert Oekraïne het optreden van Rusland aan de ‘internationale gemeenschap’ voor te stellen als een aanval van een grote mogendheid op een kleine staat die niet in staat is het enorme Russische leger te verslaan omdat het nooit agressieve bedoelingen heeft gehad tegen de Russische Federatie of enig ander land. Deze verklaring wordt weerlegd door ‘Oekraïne’s militaire veiligheidsstrategie‘, waarin bijvoorbeeld zwart op wit staat dat Kiev een oorlog met de Russische Federatie kan aangaan als Rusland probeert “de Republiek Wit-Rusland in haar politieke sfeer te houden”.

Het doel van de toetreding van Oekraïne tot de NAVO wordt ook duidelijk geschetst. Als soevereine staat heeft Oekraïne natuurlijk het recht om lid te worden van elke internationale organisatie. Maar het probleem is dat Kiev het doel van het NAVO-lidmaatschap ziet als de deelname van het door de VS geleide blok aan een oorlog tegen Rusland. Dit is bevestigd door een adviseur van de president van Oekraïne, Alexey Arestovich, die, bij het uitleggen van het doel van de DEFENDER Europe 2021-oefeningen, verklaarde dat “in de wateren van de Oostzee tot de Zwarte Zee, we aan het trainen zijn – laten we er niet omheen draaien – hoe voer je een gewapend conflict met Rusland, een oorlog met Rusland uit.”

Hoewel de SSO in 2017 een ‘Voice of Reason’-plan heeft opgesteld, dat een taak omvatte om ervoor te zorgen dat “verklaringen die de bereidheid bevestigen om te onderhandelen over een vreedzame regeling van de situatie” in het Westen verschenen. In feite heeft het Westen dit idee nooit verworpen. Na het uitbreken van de vijandelijkheden was het Kiev dat vredesbesprekingen weigerde en er de voorkeur aan gaf oorlog te voeren met Rusland. De Oekraïense president Vladimir Zelensky herhaalde deze beleidslijn in Parijs en benadrukte dat de voorwaarden voor onderhandelingen met Rusland nog niet “rijp” waren, omdat hij een “sterker standpunt” wilde innemen.

Olga Sukharevskaya is een ex-Oekraïense diplomaat

Bronnen: RT