Luister naar dit Artikel

Twee Amerikaanse atmosferische wetenschappers van het hoogste niveau hebben het peer review-systeem van de huidige klimaatwetenschappelijke literatuur afgedaan als “een grap”. Volgens emeritus-hoogleraren William Happer en Richard Lindzen, “is het pal review, geen peer review”. De twee mannen hebben lange carrières gehad in de natuurkunde en de atmosferische wetenschap. “De klimaatwetenschap wordt overspoeld met gemanipuleerde gegevens, die geen betrouwbaar wetenschappelijk bewijs opleveren”, stellen ze.

Er kan ook geen betrouwbaar wetenschappelijk bewijs worden geleverd door het Intergouvernementeel Panel voor Klimaatverandering (IPCC), zeggen ze, dat “door de overheid wordt gecontroleerd en alleen door de overheid gedicteerde bevindingen publiceert”. De twee wetenschappers vestigen de aandacht op een IPCC-regel die stelt dat alle samenvattingen voor beleidsmakers worden goedgekeurd door overheden. Naar hun mening zijn deze samenvattingen “slechts regeringsopinies”. Ze verwijzen naar de recente opmerkingen over klimaatmodellen door de atmosferische wetenschapsprofessor John Christy van de Universiteit van Alabama, die zegt dat, volgens hem, recente voorspellingen van klimaatmodellen “er jammerlijk niet in slagen de realiteit te voorspellen”, waardoor ze “ongepast” zijn om te gebruiken om toekomstige klimaatveranderingen te voorspellen.

De ‘ellendige mislukking’ wordt hieronder grafisch weergegeven. Sinds het afsluiten van de waarnemingen zijn de mondiale temperaturen opnieuw gepauzeerd.

Bijzondere minachting wordt uitgegoten over wereldwijde oppervlaktetemperatuurgegevenssets. Happer en Lindzen vestigen de aandacht op een artikel uit 2017 van Dr. James Wallace en anderen waarin wordt uiteengezet hoe de afgelopen decennia “NASA en NOAA temperatuurgegevens hebben gefabriceerd om te beweren dat stijgende CO2-niveaus hebben geleid tot het heetste jaar ooit” . De valse en gemanipuleerde gegevens zouden een “schandalige schending van de wetenschappelijke methode” zijn. De Wallace-auteurs keken ook naar de Met Office HadCRUT-database en ontdekten dat alle drie de oppervlaktedatasets grote historische aanpassingen hadden ondergaan en cyclische temperatuurpatronen waren verwijderd. Dit was “totaal inconsistent” met andere temperatuurgegevens, waaronder satellieten en meteorologische ballonnen, zeiden ze. Lezers zullen zich herinneren dat de World Unity uitgebreid over deze kwesties heeft gerapporteerd en een aantal enigszins verwaarloosde ‘feitenchecks’ heeft aangetrokken.

Happer en Lindzen vatten samen: “Onjuiste voorstelling, overdrijving, kersenplukken of ronduit liegen dekken vrijwel al het zogenaamde bewijsmateriaal dat is verzameld ter ondersteuning van de theorie van een dreigende catastrofale opwarming van de aarde veroorzaakt door fossiele brandstoffen en CO2.”

De opmerkingen van professoren Happer en Lindzen zijn opgenomen in een inzending aan de Amerikaanse Securities and Exchange Commission, die enorme en zware rapportagevereisten voor ‘klimaatverandering’ wil opleggen aan openbare bedrijven. Maar ze maken deel uit van een bredere wetenschappelijke opstand van veel wetenschappers die gealarmeerd zijn door de corruptie van de wetenschap om de command-and-control Net Zero-agenda te promoten. Onnodig te zeggen dat deze debatten grotendeels worden genegeerd door de reguliere media. Tegenstanders van de door Net Zero gepolitiseerde wetenschap worden bestempeld als ‘krankzinnigen’ en ‘ontkenners’, labels die haaks staan ​​op hun voorname wetenschappelijke prestaties. Samen hebben Happer van Princeton en Lindzen van MIT ongeveer 100 jaar betrokkenheid bij atmosferische wetenschap. Richard Lindzen was een vroege hoofdauteur voor het IPCC, terwijl William Happer verantwoordelijk was voor een baanbrekende uitvinding die de vernederende effecten van atmosferische turbulentie op de beeldresolutie corrigeerde.

In hun bijdrage leveren Happer en Lindzen een basisles in de wetenschap: “Betrouwbare wetenschappelijke theorieën komen voort uit het valideren van theoretische voorspellingen met observaties, niet door consensus, peer review, overheidsopinies of gemanipuleerde gegevens”.

In het VK zal het interessant zijn om te zien of Net Zero een belangrijk onderwerp zal zijn in de strijd om een ​​nieuwe premier te vinden. Op dit moment lijken kandidaten een ruime ligplaats te nemen – iets dat kan gebeuren met deugdzaam groen beleid wanneer daadwerkelijke stemmen op het spel staan. Happer en Lindzen stellen vast dat “de wetenschap aantoont dat er geen klimaatgerelateerd risico is veroorzaakt door fossiele brandstoffen en CO2, en daarom geen betrouwbaar wetenschappelijk bewijs dat de voorgestelde regel ondersteunt”. De regel verwijst in dit geval naar de SEC-klimaatvereiste, maar kan ook gelden voor Net Zero. Veel mensen accepteren nu dat een rigide Net Zero-beleid zal leiden tot een enorme daling van de levensstandaard die de armen in de samenleving onevenredig zal treffen, zowel in het Verenigd Koninkrijk als in de derde wereld. In tegenstelling tot de onophoudelijke aanval op fossiele brandstoffen, schrijven Happer en Lindzen, “hebben betaalbare, overvloedige fossiele brandstoffen gewone mensen het soort vrijheid, welvaart en gezondheid gegeven dat in het verleden aan koningen was voorbehouden”.

Die welvaart heeft natuurlijk het gebouw verlaten in het geval van Sri Lanka, waar 22 miljoen mensen worden geconfronteerd met het vooruitzicht van hongersnood en burgerlijke ineenstorting na (onder andere) het besluit van de regering om kunstmest te verbieden in het belang van klimaatverandering en de planeet redden. Een dergelijke ineenstorting, waarbij de president haastig het land ontvlucht, zal waarschijnlijk worden geconfronteerd met elke moderne Net Zero-maatschappij die probeert te knoeien met een betrouwbare en betaalbare energievoorziening, het dieet beperkt en probeert voldoende voedsel te verbouwen met behulp van ‘biologische’ methoden. Happer en Lindzen stellen dat het verminderen van CO2 en het gebruik van fossiele brandstoffen “desastreuze gevolgen” zou hebben voor de armen, mensen wereldwijd en toekomstige generaties.

Zowel Happer als Lindzen hebben lang standgehouden tegen de huidige demonisering van CO2 in de atmosfeer, erop wijzend dat de huidige 415 deeltjes per miljoen (ppm) bijna een recordlaagte en niet gevaarlijk hoog is. Ze merken op dat 600 miljoen jaar aan CO2- en temperatuurgegevens “in tegenspraak zijn met de theorie dat hoge niveaus van CO2 een catastrofale opwarming van de aarde zullen veroorzaken”. Het weglaten van ongunstige gegevens is een flagrante schending van de wetenschappelijke methode. Feiten die worden weggelaten door degenen die beweren dat er een klimaatnoodsituatie is, zijn onder meer dat de CO2-niveaus honderden miljoenen jaren meer dan 1.000 ppm waren en zelfs meer dan 7.000 ppm; CO2 daalt al 180 miljoen jaar van ongeveer 2.800 ppm tot het laagste niveau van vandaag; en het huidige dieptepunt ligt niet ver boven het minimumniveau wanneer planten sterven door CO2-honger, waardoor alle andere levensvormen vergaan door gebrek aan voedsel.

Ten slotte merken de auteurs op dat de logaritmische invloed van CO2 betekent dat zijn bijdrage aan de opwarming van de aarde “zwaar verzadigd” is. De wetenschappers berekenen dat een verdubbeling van de huidige CO2-niveaus de warmte die naar de ruimte ontsnapt slechts met ongeveer 1,1% zou verminderen. Dit suggereert een opwarming van ongeveer 1°C of minder. De verzadigingshypothese verklaart, zeggen ze, de discrepantie tussen CO2 en temperatuur waargenomen gedurende 600 miljoen jaar.

Bronnen: The Daily Sceptic