Luister naar dit Artikel

Opwarming door kooldioxide is logaritmisch vanwege ‘verzadiging’ binnen het infraroodspectrum, en elke toekomstige verdubbeling van het gas in de atmosfeer zal gepaard gaan met dezelfde opwarming van ongeveer 1°C. Dit resultaat wordt niet als controversieel beschouwd, betoogt atmosferische wetenschapper en emeritus professor Richard Lindzen van MIT – hoewel het kan worden opgemerkt dat het dat wel is, omdat het het politieke ‘vastgelegde’ wetenschappelijke concept van catastrofale antropogene opwarming van de aarde dodelijk ondermijnt. Professor Lindzen merkt op dat het huidige “absurde ‘wetenschappelijke’ verhaal” ons een quasi-religieuze beweging achterlaat – bovenop dit alles is de “constante Goebelliaanse herhaling door de media van klimaatalarm”.

In een paper gepubliceerd door de Global Warming Policy Foundation (GWPF), waarschuwt Lindzen dat tenzij we wakker worden voor de absurditeit van het motiverende verhaal, “dit waarschijnlijk slechts het begin is van de rampen die zullen volgen uit de huidige irrationele demonisering van CO2”. Deze rampen omvatten natuurlijk het “wankelen” van westerse energiesystemen, wat leidt tot een verminderd vermogen om Russische agressie te weerstaan.

Lindzen is een lange tijd criticus van het politieke verhaal over de opwarming van de aarde. In zijn GWPF-paper noteert hij de 1961 woorden van wijlen de Amerikaanse president Eisenhower:

Het vooruitzicht van overheersing van de geleerden van de natie door federale werkgelegenheid, projecttoewijzingen en de macht van geld is altijd aanwezig en moet als ernstig worden beschouwd. Maar als we wetenschappelijk onderzoek en ontdekkingen respecteren, zoals we zouden moeten, moeten we ook alert zijn op het even grote en tegengestelde gevaar dat de openbare orde zelf de gevangene wordt van een wetenschappelijk-technologische elite.

Lindzen waarschuwde al lang voor de gevaren van gepolitiseerde wetenschap en merkte onlangs op dat het door de VN gesteunde IPCC “door de overheid wordt gecontroleerd en alleen door de overheid gedicteerde bevindingen uitbrengt”. Samen met collega-atmosferische wetenschapper professor William Happer uit Princeton vertelde hij recent aan een onderzoekscommissie van de Amerikaanse regering dat de huidige literatuur over klimaatwetenschap “een grap” is. Het was “vriend review, geen peer review”, voegden ze eraan toe. Natuurlijk zijn de verbanden tussen klimaatwetenschap en subsidieverstrekkende politici bekend. In 2013 zei het toenmalige hoofd van het IPCC, Rajendra Pachauri, tegen The Guardian:

“We zijn een intergouvernementeel orgaan en we doen wat de regeringen van de wereld willen dat we doen. Als de regeringen besluiten dat we de dingen anders moeten doen en met met een enorm andere reeks resultaten moeten komen zouden we ze op hun wenken bedienen.’

Wetenschappers zoals Lindzen,groeien, zoals we hebben gezien groeien in aantal, en hebben een intellectueel probleem om alle of de meeste veranderingen in de mondiale temperatuur te wijten aan de eigenschappen van slechts één spoor atmosferisch gas. Lindzen is niet tevreden met wat hij de ‘eendimensionale’ kijk op het wereldklimaat noemt, en de manier waarop het ‘broeikaseffect’ en de rol van CO2 het opwarmingsverhaal domineert. Hij merkt op dat de aarde veel klimaatregimes heeft en dat er gedurende millennia “diepgaande” temperatuurveranderingen zijn geweest tussen de tropen en de poolgebieden. In deze tijden is de temperatuur in de tropen weinig veranderd, een situatie die we waarnemen in het huidige klimaatrecord.

Lindzen is een groot deel van de klimaatwetenschapsschool die stelt dat de temperatuurveranderingen worden veroorzaakt door dynamische warmtestromen in de atmosfeer en de oceanen, veroorzaakt door temperatuurverschillen in breedtegraad, of ‘baroklinische instabiliteit’ om het een wetenschappelijke term te geven. Veranderingen in de gemiddelde temperatuur “zijn voornamelijk te wijten aan veranderingen in het verschil van keerkring tot pool, en niet aan veranderingen in het broeikaseffect”, suggereert hij.

Voor Lindzen is het “absurd” om aan te nemen dat de bepalende factor voor temperatuurveranderingen in het complexe driedimensionale klimaat de kleine bijdrage van CO2 is. Hij neemt nota van het bewijsmateriaal uit de ijskern van Vostok in Antarctica dat aantoonde dat afkoeling voorafging aan de afname van CO2 tijdens de ijstijdcycli van de afgelopen 700.000 jaar. Voor het paleoklimatologische record dat 600 miljoen jaar teruggaat, “is er helemaal geen suggestie van enige correlatie met koolstofdioxide”, voegde hij eraan toe.

Kooldioxide wordt gezien als een “bijzonder belachelijke” keuze als verontreinigende stof. Zijn primaire rol is als meststof voor planten en momenteel, voegt hij eraan toe, “zijn bijna alle planten uitgehongerd door CO2”. Bovendien, als we iets meer dan 60% van de CO2 zouden verwijderen, zouden de gevolgen verschrikkelijk zijn, “namelijk de dood door uithongering voor al het dierlijke leven”. Niet dat zo’n daling veel effect zou hebben op de wereldtemperatuur, aldus Lindzen, met minder dan een paar procentpunt veranderingen in het stralingsbudget, wat leidt tot een daling van 1°C. Hij concludeert tenslotte dat een vermindering van de zonnestraling met 30% ongeveer 2,5 miljard jaar geleden niet heeft geleid tot een aarde die veel kouder is dan nu.