Luister naar dit Artikel

Afgelopen woensdag meldde Matt McGrath op de BBC dat de hoeveelheid verbrande boombedekking de afgelopen 20 jaar bijna is verdubbeld. Van de 9,3 miljoen hectare die wereldwijd is verbrand, zou Rusland meer dan de helft voor hun rekening nemen. Natuurlijk zou klimaatverandering een “sleutelfactor” zijn in de toename. Er is geen feitelijke basis voor deze bewering, onnodig te zeggen. Neem het woord van Greenpeace, die onlangs statistieken van de Russische regering rapporteerde die aantoonden dat “negen van de tien bosbranden in het land door mensen werden veroorzaakt”.

McGrath voldeed natuurlijk aan de strikt gehandhaafde agenda van de Corporation, die zegt dat bijna elke natuurramp en elke episode van extreem weer moet worden toegeschreven aan mensen die fossiele brandstoffen verbranden. De ultieme politieke agenda is de command-and-control Net Zero-fantasie. Klimaatverandering zou volgens McGrath de belangrijkste factor zijn, omdat het leidt tot hogere temperaturen en drogere omstandigheden. Behalve, het zou kunnen worden toegevoegd, wanneer de mondiale temperaturen pauzeren, zoals gedurende het grootste deel van de 21e eeuw, droogtes veranderen in overstromingen, enz., enz.

De gegevens over het verlies van bomen zijn afkomstig van Global Forest Watch (GFW), dat gebruikmaakt van informatie van satellieten in een baan om de aarde. Vorig jaar was naar verluidt het op één na slechtste jaar ooit. “Het is ongeveer twee keer zoveel als 20 jaar geleden. Het is verbazingwekkend hoeveel brandactiviteit in zo’n korte tijd is toegenomen”, zegt James MacCarthy, een analist bij GFW.

De gegevens die door GFW worden gebruikt, zijn afkomstig van een aantal Landstat-satellieten en verwerkt door het laboratorium Global Land Analysis and Discovery (GLAD) van de Universiteit van Maryland. Maar de GLAD-gegevens worden geleverd met een aantal belangrijke waarschuwingen en voorbehouden. De eerste satellieten die in het 20-jarige record werden gebruikt, leverden minder gegevens op en er zijn hiaten in het record. Er waren verbeterde prestaties vanaf 2012, maar GLAD waarschuwde dat “dergelijke veranderingen in de kaartmethode kunnen leiden tot inconsistenties van jaar tot jaar”. Bovendien zijn “modellen herhaald om de prestaties in de periode 2012-voorwaarts te verbeteren”. Voorzichtigheid is geboden bij het vergelijken van verandering over elk interval, waarschuwde het.

Hierboven ziet u de Russische grafiek over het verlies van bosbranden, genomen van GFW. Het is te zien dat de hogere jaarlijkse aantallen begonnen rond dezelfde tijd dat verbeterde satellietgegevens beschikbaar kwamen. De resultaten uit het verleden, die teruggaan tot 2001, waren tien jaar lang vlak, daarna kwamen er andere rapportages en modellen, en sindsdien zijn ze gelijk gebleven, maar op een hoger niveau. Klimaatverandering is niet de meest voor de hand liggende en rationele reden om deze ‘trend’ te verklaren.

Verre van dat de wereldwijde brandverliezen de afgelopen 20 jaar “onthutsend” waren, zoals getrouw gerapporteerd door McGrath en de BBC, is het mogelijk dat ze in die periode weinig veranderd zijn. Dat was de mening van de Royal Society in oktober 2020 toen zij opmerkte dat er geen algemene toename was geweest van het totale door vuur verbrande gebied over de hele wereld. In 2016 publiceerden twee academici van de Universiteit van Swansea, Professor of Wildfire Stefan Doerr en Dr. Christina Santin, een baanbrekende paper waarin ze onthulden dat het wereldwijde verbrande areaal “de afgelopen decennia lijkt te zijn afgenomen”. Ze merkten zelfs op dat er “steeds meer bewijs was dat er minder vuur is in het mondiale landschap dan eeuwen geleden”.

De academici merkten verder op dat vuur een belangrijke factor is geweest in de dynamiek van het klimaat op aarde en in de ontwikkeling van biomassa sinds het wijdverbreide voorkomen ervan 400-350 miljoen jaar geleden begon. Ze suggereren dat brandbestrijding en alarm zijn ontstaan ​​doordat belangengroepen in de VS, Australië en het Middellandse-Zeegebied zich uitsluitend richten op de eersten in het Westen. Ze concluderen dat de poging om alle branden onder controle te krijgen “lang bewezen is als onpraktisch, onhoudbaar en ecologisch schadelijk in brandgevoelige seizoenen”.

De bijbelse catastrofering van vuur is wijdverbreid in de reguliere media. De meeste branden worden veroorzaakt door mensen, per ongeluk of met opzet. In 2011 ontdekte bijvoorbeeld een door de Forestry Commission gefinancierd onderzoeksproject dat meer dan 90% van de graslandbranden in Zuid-Wales binnen 100 meter van een weg of openbare weg werd geregistreerd. Het cijfer klom naar 99% als je de afstand tot 500 meter zou verlengen. Maar klimaatverandering is tegenwoordig het enige spel in de stad. Het lijkt erop dat niets dat verhaal in de weg mag staan.

De bovenstaande grafiek laat zien dat bosbranden in de VS in het verleden veel erger waren. Sinds de jaren dertig zijn er dramatische verbeteringen geregistreerd. Vorig jaar verwijderde het National Interagency Fire Center plotseling alle verzamelingen vóór 1983, met de mededeling dat “er geen officiële gegevens vóór 1983 op deze site zijn geplaatst”. Natuurlijk is 1983 een handig dieptepunt, wat betekent dat de media nu getrouw kunnen melden dat bosbranden in de VS zijn toegenomen.

De Amerikaanse meteoroloog en klimaatschrijver Anthony Watts is niet bepaald onder de indruk:
“Deze grootschalige uitwissing van belangrijke openbare gegevens stinkt, maar in de huidige narratieve controlecultuur die ons wil ontdoen van alles dat misschien onhandig is of niet past in het ‘ontwaakte’ verhaal, is dat niet verrassend.”

Over de auteur:
Chris Morrison is de milieuredacteur van de Daily Sceptic.

Bronnen: The Daily Sceptic