Tijdens een optreden tijdens de plenaire zitting van de Valdai Discussion Club op 5 oktober 2023 kondigde de Russische president Vladimir Poetin aan dat Rusland met succes de Burevestnik “nucleair aangedreven kruisraket met een wereldwijd bereik” had getest.

Dit bracht effectief een reis tot stand die hij had aangekondigd in een toespraak van 1 maart 2018, toen hij een reeks nieuwe Russische strategische wapens onthulde, ontworpen als reactie op de voortdurende vernietiging door Amerika van wapenbeheersingsovereenkomsten met betrekking tot raketverdediging.

In zijn toespraak uit 2008 schetste Poetin de inspanningen die Rusland in de loop der jaren heeft ondernomen om de VS zover te krijgen dat ze de raketverdedigingsprogramma’s terugschroeven die Rusland beschouwde als een existentiële bedreiging voor zijn voortbestaan. ‘Je hebt toen niet naar ons land geluisterd’, concludeerde Poetin. “Luister nu naar ons.”

De belangrijkste zorg van Rusland was dat het voortgezette Amerikaanse streven naar raketverdedigingscapaciteiten, in combinatie met een Amerikaans nucleair standpunt dat de mogelijkheid van een preventieve nucleaire oorlog voorzag, de omstandigheden zou kunnen scheppen waarin Amerikaanse nucleaire oorlogsplanners zouden kunnen geloven dat een Amerikaanse eerste aanval bedoeld om Rusland’s strategische nucleaire vermogen te neutraliseren, zou het, in combinatie met een raketschild dat volgens de VS de meeste, zo niet alle, Russische raketten die een dergelijke aanval zouden overleven kan onderscheppen, daadwerkelijk levensvatbaar zou kunnen zijn.

In het publiek van de Valdai Discussion Club zat Sergei Karaganov, een bekende Russische politicoloog die in een artikel met de titel ‘Een moeilijke maar noodzakelijke beslissing’, gepubliceerd op 13 juni 2023 in het tijdschrift Russia in Global Affairs, verwoordde er voorstander van te zijn dat Rusland afstapt van een nucleaire houding gebaseerd op verzekerde nucleaire vergelding naar een houding die de voorkeur geeft aan pre-emptie.

Karaganov schreef:

“We zullen van nucleaire afschrikking opnieuw een overtuigend argument moeten maken door de drempel voor het gebruik van kernwapens te verlagen die onaanvaardbaar hoog is gesteld, en door snel maar voorzichtig hogerop te gaan op de ladder van afschrikking-escalatie. Als we op de juiste manier een strategie van intimidatie en afschrikking ontwikkelen kan het zelfs het gebruik van kernwapens het risico van een ‘vergeldingsaanval’ op ons grondgebied tot een absoluut minimum beperken. Alleen een gek, die bovenal Amerika haat, zal het lef hebben om terug te slaan.’ ter verdediging van de Europeanen, waardoor zijn eigen land in gevaar komt en het voorwaardelijke Boston wordt opgeofferd voor het voorwaardelijke Poznan.”

Indien zo’n gek inderdaad bestaat, merkte Karaganov op:

“We zullen in een aantal landen een aantal doelwitten moeten treffen om degenen die hun verstand verloren hebben, tot rede te brengen. Moreel gezien is dit een vreselijke keuze, omdat we Gods wapen zullen gebruiken, waardoor we onszelf tot ernstige geestelijke verliezen zullen veroordelen. Maar als we dit niet doen, kan niet alleen Rusland sterven, maar zal hoogstwaarschijnlijk de hele menselijke beschaving ophouden te bestaan.”

President Poetin heeft gebruik gemaakt van het voorrecht dat zijn positie hem heeft toebedeeld en heeft Karaganov opgeroepen een vraag te stellen. Dit was geen toeval, gezien de verontwaardiging die volgde op de publicatie van Karaganovs artikel, dat leidde tot veel speculaties dat Poetin overwoog een nucleair standpunt in te nemen in de zin van Karaganov. De Russische academicus stelde niet teleur en vroeg de Russische president of het niet tijd was dat Rusland zijn benadering van kernwapens veranderde en zijn afschrikwekkende kracht herstelde in de ogen van de westerse elites die eindeloos herhalen dat Rusland zwak is.

Het was een val.

‘Ik heb uw artikel gelezen’, antwoordde Poetin, voordat hij een gedetailleerd antwoord gaf dat voor iedereen die luisterde duidelijk maakte dat de Russische president het niet eens was met Karaganovs stelling:

“Vanaf het moment dat de lancering van raketten wordt gedetecteerd, ongeacht waar deze vandaan komt – vanaf welk punt van de wereldoceaan of vanaf welk gebied dan ook – verschijnen er zoveel, zoveel honderden van onze raketten in de lucht in een vergeldingsaanval dat er geen overlevingskans meer is. Er zal geen enkele vijand meer over zijn, en wel in verschillende richtingen tegelijk.”

Poetin drong er bij Amerika op aan te begrijpen dat elke bedreiging tegen Rusland “absoluut onaanvaardbaar is voor elke potentiële agressor”.

Kortom, president Poetin heeft de nucleaire houding van wederzijds verzekerde vernietiging uit de Koude Oorlog nieuw leven ingeblazen als Ruslands favoriete nucleaire doctrine.

Bovendien, zo merkte Poetin op, zou Rusland een nucleaire aanval lanceren op ieder land of landen die zijn voortbestaan als soevereine staat bedreigen, ongeacht of de dreiging uitgaat van kernwapens of van conventionele wapens.

Aangezien er momenteel geen dergelijke existentiële bedreiging voor Rusland bestaat, zo concludeerde de Russische president, is er geen reden om met het gebruik van kernwapens te dreigen.

Poetin zei echter dat er één aspect van het Russische nucleaire beleid was dat veranderd kon en zou moeten worden: de Russische ratificatie van het Kernstopverdrag. De Verenigde Staten, zo merkte Poetin op, hadden het verdrag ondertekend, maar nooit geratificeerd. Gezien de Russische modernisering van zijn kernwapenarsenaal, dat naast de Burevestnik-kruisraket ook de zware intercontinentale ballistische raket Sarmat, de nucleaire torpedo Poseidon en hypersonische leveringsvoertuigen omvatte, eisten velen in het Russische leger dat Rusland de kernproeven zou hervatten om er zeker van te zijn dat de nieuwe geavanceerde strategische wapensystemen die het hart van de Russische strategische kernmacht vormen, zullen presteren zoals bedoeld.

Poetin merkte op dat precies dezelfde kwestie in de Verenigde Staten werd besproken door militaire functionarissen, die de jure niet werden beperkt door een verdrag dat niet was geratificeerd en als zodanig nooit in werking was getreden.

Het grote nieuws van de Valdai Discussion Club is dus niet een nieuwe Russische raket of nucleaire houding. Het grote nieuws is dat de Russische president een wetsvoorstel naar de Russische Doema zal sturen dat de Russische ratificatie van het testverbodverdrag zou intrekken. Rusland zal niet de eerste zijn die het testen van kernwapens hervat. Maar als de Verenigde Staten die weg zouden inslaan, zou Rusland onmiddellijk reageren. Het belangrijke punt hier is dat elke Amerikaanse test zou worden gedaan ter ondersteuning van ofwel bestaande kernwapens die dringend vervangen moeten worden, ofwel toekomstige kernwapens die nog moeten worden ontwikkeld en ingezet.

Rusland heeft, zoals Poetin onderstreepte, zijn kernmacht al gemoderniseerd. Als de Verenigde Staten een kernwapenwedloop zouden hervatten door terug te keren naar kernproeven, zou Rusland een dergelijke race beginnen met een onoverkomelijke voorsprong op het gebied van nucleaire overbrengingssystemen.

Game, Set, Match – Rusland.

Het is de hoogste tijd dat er enige gezond verstand wordt geïnjecteerd in het nucleaire beleid van de Verenigde Staten, waar de grondbeginselen van nucleaire wapenbeheersing en ontwapening opnieuw worden omarmd. Door zich te verzetten tegen het voorstel van Sergei Karaganov heeft Poetin aan Rusland en de hele wereld de rationaliteit bewezen die zijn beschouwing van de realiteit van leven en dood in verband met kernwapens bepaalt.

Amerika heeft een leider nodig die in staat is zich te verzetten tegen degenen die een nucleair standpunt blijven verkondigen dat voortkomt uit de fantasie van het aanhoudende Amerikaanse exceptionisme. Maar het enige uitzonderlijke aan dit soort denken is de verdorvenheid van het morele bewustzijn dat elke notie van legitimatie van een preventieve nucleaire oorlog in de weg staat.

Bronnen: Sputnik