Luister naar dit ArtikelCraig Murray, de voormalige Britse ambassadeur in Oezbekistan en langdurige vertrouweling van Julian Assange, heeft veelvuldig verslag uitgebracht over de hoorzitting van de Australische uitgever aan de Verenigde Staten. Toch hebben maar weinig mensen het gelezen. Volgens Murray komt dit door een bewuste beslissing van online mediagiganten om de discussie over de zaak te bagatelliseren of te onderdrukken. Murray schreef op zijn blog dat hij doorgaans ongeveer 50 procent van zijn lezers van Twitter en 40 procent van Facebook-links ontvangt, maar dat is tijdens de hoorzitting gedaald naar respectievelijk 3 procent en 9 procent. Terwijl de hoorzittingen in februari dagelijks ongeveer 200.000 lezers naar zijn site stuurden, zijn dat er nu nog maar 3.000.
Steun World Unity: alleen via uw maandelijks of eenmalige gift kunnen we de website draaiende houden en de leugens aanpakken. Deze steun is keihard nodig in deze zware economische tijden. Klik hier om te Doneren
Om duidelijk te zijn, dat is heel veel minder dan mijn normale dagelijkse verkeer van hen in gewone tijden. Het is de verraderlijke aard van deze censuur die vooral sinister is – mensen geloven dat ze mijn artikelen met succes hebben gedeeld op Twitter en Facebook, terwijl die bedrijven voor hen verbergen dat het in feite in de tijdlijn van niemand terechtkwam, ” voegde hij eraan toe.
Gevraagd naar de situatie door voormalig New York Times-verslaggever Chris Hedges, legde Murray dat uit
Iedereen die radicaal is of een mening heeft over iets dat buiten de officiële opvatting van de gevestigde orde valt, raakt gewend aan af en toe een schaduwvban, maar ik heb nog nooit zoiets op deze schaal gezien. ”
“90% van mijn verkeer is zojuist afgesloten door wat een soort algemeen algoritme-commando lijkt te zijn om Assange te bagatelliseren,” voegde hij eraan toe. “Ik denk dat het zo simpel is.”
Er is veel publieke belangstelling voor de gerechtelijke procedures, maar er wordt nauwelijks aandacht aan besteed. Om eerlijk te zijn, hebben de Britse autoriteiten het buitengewoon moeilijk gemaakt om de zaak te behandelen, door slechts een klein handjevol journalisten toe te laten in het Old Bailey-gerechtssysteem, waar ze live naar een televisieverbinding kunnen kijken, maar geen opnameapparatuur kunnen inbrengen. Een online stream kan alleen worden bekeken als men zich registreert en zich aanmeldt tussen exact 9.30 en 9.40 uur, en als de wifi-verbinding zelfs maar even wegvalt, worden ze buiten de sessie gehouden. Het rechtssysteem heeft ook mensenrechtenorganisaties, waaronder Amnesty International, geblokkeerd voor het volgen van procedures.
Maar gezien de implicaties voor de toekomst van de journalistiek, zou het gebrek aan berichtgeving sommigen misschien verbazen. The New York Times, het vlaggenschip van de Amerikaanse gedrukte media (en een Wikileaks-partner), heeft slechts twee artikelen over het onderwerp gedrukt en heeft Assange al meer dan twee weken niet genoemd. Het equivalent van de uitzendjournalistiek, CNN, heeft de kwestie helemaal niet aangeraakt.
Makers van onlinemedia hebben jarenlang te maken gehad met de dreiging van algoritmische onderdrukking of demonetisering van inhoud over gevoelige of controversiële kwesties. YouTube schrapt regelmatig alle advertenties voor video’s over de Syrische burgeroorlog, fracking of andere onderwerpen waarmee adverteerders wellicht geen associatie willen hebben. Zelfs airsoft- en paintball-enthousiastelingen hebben geleerd om geen woorden als “schieten” en “geweer” in hun titels te gebruiken, opdat het platform hun inhoud niet demoneteert.
Misschien nog verontrustender zijn de technologiegiganten van Silicon Valley steeds nauwer verweven met het ministerie van Buitenlandse Zaken, tot het punt waarop het vaak moeilijk is te zeggen waar het ene eindigt en het andere begint. “Wat Lockheed Martin was voor de twintigste eeuw … technologie- en cyberbeveiligingsbedrijven [zoals Google] zullen dat voor de eenentwintigste zijn”, schreven Google-managers Eric Schmidt en Jared Cohen in hun boek, “The New Digital Age: Reshaping the Future van mensen, naties en bedrijven. ” Facebook werkt nu bijvoorbeeld nauw samen met de Atlantic Council, die in wezen voor hen beslist welke inhoud ze promoten in de nieuwsfeeds van mensen en welke inhoud wordt weggegooid als nepnieuws, verkeerde informatie of van lage kwaliteit. Het probleem is dat de Atlantische Raad een NAVO-knipsel is en een door de overheid gefinancierde organisatie waarvan de raad van bestuur een who’s who is van diepe staatsfunctionarissen, waaronder vrijwel alle levende ex-CIA. figuren, kabinetsleden uit het Bush-tijdperk zoals Condoleezza Rice en Colin Powell, en militaire generaals zoals Wesley Clark en David Petraeus. Zo is een organisatie als deze die beslist wat de wereld op hun schermen ziet amper een stap verwijderd van de totale controle van de overheid over de informatiestroom.
De Amerikaanse overheid bemoeit zich ook vaak rechtstreeks met inhoud die op prominente sociale media verschijnt. Eerder dit jaar kondigde Facebook aan dat het alle commentaren of posts ter ere van de onlangs vermoorde Iraanse generaal Qassem Soleimani van al zijn platforms zou verwijderen. Dit werd gedaan om te voldoen aan de aanwijzing door de Trump-regering die de Iraanse Revolutionaire Garde (die Soleimani leidde) aanmerkte als een terroristische organisatie. Het probleem is dat Soleimani de populairste politieke figuur van Iran was, met een goedkeuringsscore van meer dan 80 procent, en dat Instagram wordt gebruikt door ongeveer een derde van de gehele Iraanse bevolking. Daarom mochten Iraniërs die in hun lokale taal spraken, de mening van de meerderheid met hun landgenoten niet delen vanwege een beslissing van Donald Trump.
Het Midden-Oosten is een bijzonder omstreden deel van de wereld. Maar toen het nieuws bekend werd dat de online psychologische operatiesbrigade van het Britse leger erin was geslaagd een senior Twitter-manager te worden, verantwoordelijk voor inhoud uit het Midden-Oosten, negeerden de media dit grotendeels en riepen zelfs nog meer vragen op. Algoritmeveranderingen hebben ook gezorgd voor een grote impact op onafhankelijke alternatieve mediakanalen – vaak precies degene die het meest waarschijnlijk de Assange-zaak zullen behandelen – waardoor hun verkeersstroom in zoekmachines drastisch is verminderd.
Voormalig C.I.A. Chief Leon Panetta (een ere-directeur van de Atlantische Raad) gaf onlangs toe dat Assange wordt vervolgd als waarschuwing voor journalisten. “Het enige wat je kunt doen is hopen dat je uiteindelijk actie kunt ondernemen tegen degenen die betrokken waren bij het onthullen van die informatie, zodat je een bericht naar anderen kunt sturen om niet hetzelfde te doen”, vertelde hij een Duitse documentaireploeg. Terwijl de boodschap luid en duidelijk wordt gehoord door journalisten, is het publiek zich er veel minder van bewust dat er iets aan de hand is, mede dankzij online onderdrukking van nieuws over de zaak. Rechter Vanessa Baraitser zal op 4 januari, na de Amerikaanse presidentsverkiezingen, een oordeel uitspreken over het ‘proces van de eeuw’ in de media. Murray zal er ongetwijfeld zijn. Maar zal iemand lezen wat hij te zeggen heeft?
Bronnen: MINT PRESS
Tot Slot…:
Het mag duidelijk zijn de alternatieve media de “gebeten hond” is omdat daar de informatie wordt gepubliceerd die niet de opgelegde verhaallijn volgt die de overheid wil dat we zien, lezen en horen. Deze media outlets lopen niet aan de leiband van vadertje staat en vormen daarom een bedreiging voor de status quo. Daarom doen overheden samen met de Big Tech corporaties er alles aan om deze het zwijgen op te leggen. Google werkt gedwee mee om deze outlets, ja ook die van ons te begraven in de zoek resultaten of domweg eruit te verwijderen, Facebook verwijderd op grote schaal hun content, verband ze van het platform of knijpt gewoon hun bereik af tot een niveau dat het vrijwel niet meer op het netvlies komt van gebruikers van het platform. Twitter voert een soortgelijk beleid met bans, schaduwbans en YouTube volgt dat voorbeeld in het extreme en houdt ten tijde van dit schrijven heuse zuiveringen van hun platform.
Indien u net als wij het belangrijk vindt om te strijden tegen censuur, onderdrukking en met name de onderdrukking van de alternatieve media in Nederland help ons dan met een donatie Geef dan gul!
