Een paar dagen geleden publiceerde het British Medical Journal een rapport met de kop:
Laat de economische crisis je niet afleiden van de voorbereiding op een toekomstige pandemie
De kop citeert Sarah Gilbert – teamleider achter de ontwikkeling van het AstraZeneca Covid “vaccin” – die de World Innovation Summit for Health (WISH) toesprak toen deze op 29 september werd geopend. Het maakte deel uit van een keynote-discussie over de voorbereiding op de volgende pandemie, en meer specifiek het pandemieverdrag van de WHO.

Nu denk je misschien: “Wacht, is het Pandemieverdrag niet weggestemd op de Wereldgezondheidsconferentie in mei?”

En het antwoord daarop is nee. U herinnert zich waarschijnlijk de voorgestelde amendementen op de International Health Regulations, en ze werden niet ronduit verslagen, ze hebben een verwaterde versie aangenomen na wat achterkamertjescompromissen.

Terug naar de WISH-top, waar meerdere ‘experts’ op hoog niveau, vaccinfabrikanten en ministers van Volksgezondheid hun spijt betuigden dat landen de voorbereiding op een pandemie al verwaarlozen. Om Gilbert nogmaals te citeren:
We zien nu al dat investeringen zich afwenden van de voorbereiding op een pandemie, en ik hoop dat politici hun ogen niet van de bal afhouden.
Het is duidelijk of een vaccinfabrikant duidelijke motieven heeft om dit te zeggen. Een mix van bangmakerij en ouderwets winstbejag (een bedrijf beweert te werken aan draagbare laboratoria die in geval van een pandemie naar de derde wereld kunnen worden verscheept – een trefzekere moneyspinner).

Het kan ook deel uitmaken van het voorbereidende werk om Covid in de winter terug te brengen, er is een reden waarom #Covidisnotover toch trending blijft op Twitter.

De Cliff-notes versie is de “Pandemic Treaty”, waar ze een paar maanden geleden allemaal mee stopten, gaat niet weg. Hoewel het de bedoeling is dat het pas in 2024 wordt geïmplementeerd, zal het wat het aan directheid mist, goedmaken binnen bereik.

WISH was niet het enige internationale panel dat de afgelopen weken het Pandemisch Verdrag besprak, terwijl Sarah Gilbert hen toesprak in Doha, over de hele wereld in Genève hield de WHO de openbare raadplegingsfase van het proces.

Health Policy Watch meldde dit op 29 september en kopte “Van rechtvaardigheid tot samenzweringen, mensen zeggen wat ze willen van een pandemisch verdrag”.

Ze citeren Dame Barbara Stocking (die blijkbaar een echt persoon is, en geen comedy drag act), van het Panel for Global Public Health Convention:

Landen moeten ter verantwoording worden geroepen. Er zijn nu sterke aanwijzingen dat verdragen zonder nalevingsmaatregelen niet effectief zijn. Wij zijn van mening dat de beste manier om dit te doen is door een onafhankelijke beoordelingsinstantie binnen de verdragsstructuur te hebben op armlengte van de WHO.

Het rapport voegt toe:

Het panel wil ook “landen stimuleren om verantwoording af te leggen” waar bijvoorbeeld “niet-levering gevolgen kan hebben voor de financiële stabiliteit van een land” in de zin van artikel vier van het IMF.
Zie je de tweeledige aard van “pandemische paraatheid”?

“Landen stimuleren om verantwoordelijk te worden gehouden”, versus “compliancemaatregelen” die “gevolgen hebben voor de financiële stabiliteit van een land”.

Eenvoudiger gezegd: landen die doen wat de WHO hen opdraagt, krijgen geld, en landen die dat niet doen… nou ja, dat doen ze niet. Ze verliezen geld. Het is omkoping en chantage, gekleed in de taal van “hulp” en “sancties”.

Dit zijn exact dezelfde amendementen die ze in mei probeerden toe te voegen aan de International Health Regulations. In wezen, zoals we eerder hebben gemeld, zou het de WHO in staat stellen om een ​​”pandemie” uit het niets te creëren wanneer ze maar wil door arme landen die afhankelijk zijn van hulp te stimuleren om elke griepuitbraak een nieuwe “pandemie” te noemen.

Het goede nieuws is dat onze kant al wat punten heeft gescoord, en het establishment speelt op de achterste voet, om wat sportieve metaforen te mixen.

Het is mogelijk dat de gecompromitteerde IHR-amendementen bijna “vernietigd” werden als direct gevolg van publieke druk en bewustmakingscampagnes, en hetzelfde heeft de voortgang van het verdrag al vertraagd.

U kunt zien hoeveel feitencontroles er zijn. De Washington Post, France24, Reuters, hebben allemaal preventief artikelen gepubliceerd om de eer van het Pandemisch Verdrag te verdedigen.

Dat was een direct gevolg van alt media, en hun lezers, die het bewustzijn verspreidden. En we boeken nog steeds vooruitgang.

Alleen al het feit dat de ontwikkeling van het Pandemisch Verdrag van de voorpagina’s naar de voetnoten is geduwd in relatief obscure of specifieke outlets, is een teken dat a) ze de tegendruk die ze al kregen niet verwachtten, maar b) ze nog steeds vastbesloten zijn om door te gaan met het plan.

Het Health Policy Watch-artikel dat ik eerder citeerde, heeft een hele paragraaf gewijd aan het bespotten van de “samenzweringstheoretici”:

Ondertussen diende een vloot van complottheoretici ook de opmerkingen in, waarin ze COVID-19-vaccins veroordeelden (“gengenocide”, volgens één), WHO “wereldwijde overheersing”, maskers en sociale afstand. Mensen uit Australië, Polen en Zwitserland leken bijzonder geagiteerd over deze kwesties, evenals over het idee dat er wereldwijde besluitvorming zou kunnen zijn over hoe pandemieën moeten worden aangepakt.
Het voelt misschien niet zo, maar zo ziet vooruitgang eruit. dat ze de positie erkennen – zelfs onder minachting – betekent iets.

Om een gezegde te citeren dat vaak verkeerd wordt toegeschreven aan Gandhi: eerst negeren ze je, dan lachen ze je uit, dan vechten ze tegen je en dan win je.

Bronnen: Off-Guardian