Zonnestelsels met meerdere planeten lijken zeer veelvuldig voor te komen in ons sterrenstelsel, maar de meeste hiervan blijken zeer anders te zijn dan ons eigen, zo toont een nieuwe studie aan.
Steun World Unity: alleen via uw maandelijks of eenmalige gift kunnen we de website draaiende houden en de leugens aanpakken. Deze steun is keihard nodig in deze zware economische tijden. Klik hier om te Doneren
Met behulp van de Kepler-telescoop zijn 1.235 planeten geselecteerd waar buitenaards leven kan bestaan. Daarvan bevinden zich 408 in stelsels met meerdere planeten wat suggereert dat onze eigen formatie van planeten rond een enkelvoudige ster niet speciaal is.
Mogelijk is de oriëntatie van onze eigen planeten wel bijzonder. Sommige hebben namelijk een hellende omloopbaan terwijl de meeste stelsels die Kepler ontdekte vrijwel geheel vlak zijn.
Zoeken naar passerende planeten
Het Kepler-ruimteschip werd in maart 2009 gelanceerd met als taak op zoek te gaan naar aardachtige planeten in de bewoonbare zone van sterren. Kepler vindt de afgelegen werelden door te zoeken naar kleine schommelingen in de helderheid van een ster die optreden wanneer een planeet voor de ster langs beweegt.
Bijna een derde van de Kepler kandidaten vormt onderdeel van een zonnestelsel met meerdere planeten, wat als een verrassing kwam voor de onderzoekers. Ze hadden in eerste instantie gedacht twee of drie dergelijke systemen te vinden, maar in plaats daarvan vonden ze er meer dan 100.
De bevindingen zijn op maandag gepresenteerd tijdens de 218e bijeenkomst van de Amerikaanse Astronomische Gemeenschap (AAS) in Boston.
Vreemde platte omloopbanen
In ons eigen zonnestelsel bedraagt de helling van planetaire omloopbanen maximaal 7 graden, wat betekent dat een astronoom op afstand niet in staat zou zijn om met een telescoop alle planeten te zien. In de zonnestelsels die door Kepler zijn waargenomen is de helling van het baanvlak minder dan een graad. In deze stelsels zijn daarnaast ook nog geen gasreuzen aangetroffen. Bij 170 sterren trof Kepler tussen twee en zes planeten aan.
Het vinden van stelsels met meerdere planeten is interessant omdat ze zo lijken op onze eigen kosmische omgeving. Ze kunnen astronomen helpen om de dichtheid van kleine, rotsachtige, aardachtige buitenaardse werelden vast te stellen.
Door de massa van planeten in een stelsel te bepalen kijken astronomen naar het tijdsverschil tussen opeenvolgende omlopen wat wordt veroorzaakt door de zwaartekracht tussen de planeten. De grootte van het effect hangt af van de planetaire massa’s.
Terwijl Kepler data blijft verzamelen kunnen planeten met grotere omloopbanen worden gevonden, waaronder rotsachtige planeten in de bewoonbare zone. Zo is reeds het bestaan van een rotsachtige planeet, genaamd Kepler-10c, bevestigd met behulp van de Spitzer-telescoop. De planeet is 2,2 keer zo groot als de Aarde en staat op 560 lichtjaar.
Bron: Space.com
Verwante artikelen