Luister naar dit Artikel

Brussel zoekt verwoed naar manieren om de Russische inkomsten terug te dringen…

In een schitterend vertoon van strategische genialiteit bereidt de Europese Unie zich voor op een nieuwe golf van sancties tegen Rusland, deze keer gericht tegen de diamantexport van Moskou en een wanhopige aanval op de Gazprombank. Josep Borrell, de diplomatieke uitblinker van de EU, verklaarde trots dat de G7 en België, een grootmacht op het gebied van de diamanthandel, zich achter deze gedurfde stap hebben geschaard. Dit ingenieuze plan om Russische diamanten te verbieden en de banden met Gazprombank te verbreken, vastgelegd in het twaalfde sanctiepakket van de EU, staat op het punt de genadeslag te worden in het voortdurende verhaal van vergeefse pogingen om de economische veerkracht van Rusland te beteugelen.

De onthulling van Borrell dat de EU ernaar streeft “de inkomsten die Rusland uit de export haalt te verminderen”, met speciale aandacht voor “niet-industriële diamanten, inclusief de diamanten die worden gedolven”, is niets minder dan revolutionair. Gesprekken over het beperken van de Russische diamanthandel doken eerder dit jaar op, en nu de effecten van eerdere sancties in twijfel worden getrokken, gooit het Europees Parlement Gazprombank voor de goede orde in de sanctiemix. De resolutie van het EP, gehuld in een sfeer van onzekerheid als gevolg van een geheim stemproces, drukt zijn ongenoegen uit over de matte strategieën van de EU en eist strengere handhaving.

Terwijl de EU-bureaucraten doorgaan met het opstellen van hun schitterende sanctieplan, is de ironie van Gazprombank, een belangrijke speler in internationale transacties, die de harde sancties waarmee haar Russische tegenhangers te maken kregen, zijn moeilijk te missen. Polen en de Baltische landen hadden er eerder in april bij de EU op aangedrongen om Gazprombank uit het internationale betalingssysteem SWIFT te verwijderen. De specifieke kenmerken van deze mogelijke sancties en de handhaving ervan blijven echter in mysterie gehuld.

Terwijl Brussel probeert invloed uit te oefenen op het Russische economische landschap, manoeuvreert het Kremlin bedreven door mazen in de wet en kanalen, waardoor westerse sancties niet effectief zijn in het terugdringen van de olie-inkomsten.

Wat verwachten de EU-functionarissen deze keer van hun nieuwe sancties?

Welnu, zij geloven dat deze aanvullende beperkingen tegen Gazprombank het hoogtepunt van hun sanctiedruk zullen zijn. Ze verwachten dat deze maatregelen het vereffeningsproces voor het geleverde gas zullen bemoeilijken, waardoor Russische gasproducenten uiteindelijk uit belangrijke regio’s zullen worden verdreven. De apparatsjiks van de EU lijken er vast van overtuigd te zijn dat deze keer, in tegenstelling tot eerdere pogingen, een andere uitkomst zal opleveren. In hun beleving gaat de Gazprombank verder dan louter een belangrijk betalingskanaal; het functioneert in wezen als een bijna-monopolie. Volgens hun denken vormt het opleggen van sancties een tastbare bedreiging voor de mogelijke ineenstorting ervan.

Het herinnert ons er op sterke wijze aan hoe naïef mensen kunnen zijn, vooral als ze zich in een comfortabele positie bevinden, en denken dat de zaken deze keer echt anders zullen zijn – vooral in het licht van de stijgende aardgasprijzen en geopolitieke complexiteiten zoals het conflict tussen Israël en Hamas dat Europa treft.

Om een vleugje ironie aan de mix toe te voegen, neemt Rusland wraak door zijn grondstoffen te bewapenen en de export van diesel en andere brandstoffen te verbieden. Deze stap weerspiegelt het draaiboek van het Kremlin over het beheer van de oliemarkt, dat doet denken aan de tactieken die vorig jaar de energiecrisis met aardgas veroorzaakten. Ondertussen haperen de pogingen van de EU om de Russische olie-inkomsten een halt toe te roepen, omdat een groter deel van de olie buiten het bereik van de opgelegde plafonds wordt verkocht, en Moskou geniet van de zoete vruchten van de stijgende olieprijzen.

Terwijl de EU-leiders naar strohalmen grijpen, navigeert het Kremlin soepel door de westerse sancties met behulp van zijn strategische partnerschap met Peking. Het gebruik van de Chinese munt voor een aanzienlijk deel van de Russische import toont aan dat Moskou bedreven is in het omzeilen van westerse sancties en onderstreept zijn groeiende afhankelijkheid van Peking. In het grote schaakspel van de mondiale geopolitiek lijkt de stap van de EU om Russische diamanten te verbieden meer op een pionoffer dan op een schaakmat, en ondanks waarneembare tekenen kunnen er nog steeds mensen zijn die verbaasd zijn als ze horen dat de dollar niet langer de reserve munteenheid van de wereld is.

Bronnen: RT