Luister naar dit Artikel

De mRNA Covid-vaccins van Pfizer en Moderna bevatten miljarden deeltjes zelfreplicerend DNA die menselijke cellen kunnen veranderen in langetermijnfabrieken voor het COVID-19-spike-eiwit, zo blijkt uit een onderzoek.

Aangenomen wordt dat het resultaat licht werpt op de persistentie van vaccin-spike-eiwit en mRNA in het lichaam gedurende maanden na inoculatie, een zorgwekkend fenomeen dat tot nu toe niet volledig is verklaard – hoewel eerdere experimenten ook bewijs hebben gevonden dat het vaccin-mRNA omgekeerd kan worden getranscribeerd. in het cel-DNA.

Persistentie van spike-eiwit wordt door experts verondersteld een bijdrage te leveren aan de nadelige effecten van de COVID-19-vaccins door onder andere auto-immuunaanvallen op het hart en andere organen te induceren.

De ontdekking werd gedaan tijdens de eerste diepe sequencing van de mRNA-producten, uitgevoerd door Dr. Kevin McKernan van Medicinal Genomics en zijn team.

De onderzoekers ontdekten dat de vaccins besmet waren met aanzienlijke hoeveelheden biologische agentia die bekend staan als plasmiden. Plasmiden zijn kleine cirkelvormige DNA-moleculen die zich kunnen vermenigvuldigen in bacteriën, inclusief bacteriën die in mensen worden aangetroffen – en ook in menselijke cellen wanneer de plasmiden op geschikte wijze zijn gemodificeerd om te worden gebruikt als een genetische manipulatie of genexpressievehikel, zoals in dit geval. De vectoren die in de mRNA-injecties worden gevonden, bevatten het DNA dat codeert voor het mRNA dat het spike-eiwit produceert. Een cel die deze plasmiden heeft opgenomen, kan het spike-eiwit mogelijk voor onbepaalde tijd produceren.

Het Moderna-vaccin bleek één plasmide per 3.000 mRNA-moleculen te bevatten, terwijl de besmetting in het Pfizer-vaccin 10 keer hoger was bij één plasmide per 350 mRNA-moleculen. Het ‘veilige’ niveau voor dergelijke dubbelstrengige DNA-verontreinigingen wordt door het Europees Geneesmiddelenbureau vastgesteld als het equivalent van één deel per 3.000 mRNA-moleculen – hoewel de onderzoekers opmerken dat het “niet duidelijk is hoe ze deze normen hebben vastgesteld” of dat ze “hadden beschouwd als besmettend DNA dat in staat was zich in de gastheer te vermenigvuldigen”.

Moderna voldoet aan deze ‘veilige’ drempel, maar Pfizer zit er een factor 10 overheen. De onderzoekers voegen eraan toe dat het in beide gevallen “gelijk staat aan miljarden antibioticaresistente plasmiden die per persoon per injectie worden geïnjecteerd”. Dat is voordat ze repliceren: “Miljarden van deze verontreinigingen per injectie is waarschijnlijk een onderschatting van de totale last, aangezien deze plasmiden zichzelf kunnen repliceren in bacteriële gastheren.”

De onderzoekers uiten hun bezorgdheid dat de plasmiden ook resistentie verlenen tegen de antibiotica neomycine en kanamycine aan alle bacteriën die ze opnemen, en maken zich zorgen dat dit “het darmmicrobioom” van een menselijke gastheer kan transformeren.

De spike-producerende plasmiden zijn een integraal onderdeel van het productieproces van vaccins en vormen de blauwdruk voor het mRNA, maar waarom ze de vaccins op zulke hoge niveaus blijven besmetten en niet vollediger zijn verwijderd, is onduidelijk.

Dr. Anthony Brookes, hoogleraar Genomics en Health Data Science aan de Universiteit van Leicester, vertelde de Daily Sceptic: “Dit is een solide stuk onderzoek door een zeer deskundig team.”

Hij voegde toe:

De DNA-vectormoleculen waaruit het mRNA wordt gemaakt (‘getranscribeerd’) is een stabiele entiteit en het is aangetoond dat het op niet-triviale niveaus aanwezig is in de vaccins. Het zal daarom vermoedelijk in bacteriën en menselijke cellen terechtkomen in de hele geïnjecteerde persoon, om mogelijk te worden getranscribeerd in mRNA en langdurige expressie van spike-eiwit te veroorzaken.

We moeten hopen dat cellen die vectoren dragen en spikes tot expressie brengen geleidelijk worden geëlimineerd door het immuunsysteem, maar als tolerantie wordt gecreëerd door langdurige blootstelling aan het toxische spike-eiwit, is deze verwijdering mogelijk niet erg efficiënt. In dit slechtste maar haalbare scenario kan er gedurende maanden of jaren een residu van spike-producerende cellen aanwezig zijn – langzaam en gestaag veel organen en weefsels beschadigend bij de gevaccineerde persoon. Er moeten behandelingen worden vastgesteld die helpen de werking van het spike-eiwit te elimineren of teniet te doen, en gelukkig worden er nu verschillende kandidaat-interventies gerapporteerd.
Overheden die deze producten hebben goedgekeurd en gemandateerd, zouden prioriteit moeten geven aan het repliceren van deze zorgwekkende bevindingen en het volledig onderzoeken van de implicaties ervan.

Bronnen: The Daily Sceptic