Luister naar dit Artikel

Op wat waarschijnlijk een keerpunt zal zijn, heeft het Massachusetts Institute of Technology een einde gemaakt aan het gebruik van diversiteitsverklaringen voor de aanwerving van docenten, waardoor het de eerste particuliere elite-universiteit is die terugkeert naar de praktijk die ronduit is bekritiseerd als een politieke lakmoesproef.

Zaterdag bevestigde een MIT-woordvoerder in een e-mail aan mij dat “verzoeken om een ​​verklaring over diversiteit niet langer deel zullen uitmaken van sollicitaties voor faculteitsfuncties bij MIT”, eraan toevoegend dat de beslissing werd genomen door de omstreden MIT-president Sally Kornbluth “met de steun van de Provost, kanselier en alle zes academische decanen”.

Het besluit markeert een keerpunt in de strijd om diversiteit, gelijkheid en inclusie (DEI) in het hoger onderwijs. Sinds tenminste eind 2010 zijn diversiteitsverklaringen alomtegenwoordig bij de aanwerving van docenten, en hebben ze soms een serieus gewicht in het selectieproces. Zoals een decaan van Emory University het verwoordde toen ze haar benadering van het aannemen van personeel beschreef: ‘Diversiteitsverklaring, dan dossier.’

MIT omarmde de trend van diversiteitsverklaringen. Eind 2023 zocht de afdeling Nucleaire Wetenschappen en Techniek van de universiteit een assistent-professor “op gebieden van fundamentele nucleaire wetenschap tot praktische toepassingen van nucleaire technologie op het gebied van energie, veiligheid en kwantumtechniek”. Aanvragers moesten “een verklaring indienen over hun opvattingen over diversiteit, inclusie en erbij horen, inclusief bijdragen uit het verleden en de huidige tijd, evenals hun visie en plannen voor de toekomst op deze gebieden”.

Dergelijke eisen zijn lange tijd controversieel geweest, en het fundamentele argument ertegen is simpel: ‘diversiteit, gelijkheid en inclusiviteit’ zijn een reeks controversiële opvattingen over identiteit, macht en onderdrukking gaan impliceren. Universiteiten die van wetenschappers eisen dat ze hun “betrokkenheid” bij DEI ‘demonstreren’ kunnen gemakkelijk ideologische screening uitnodigen, evenals mogelijk onwettige gezichtspuntdiscriminatie. Veel groepen verzetten zich dus tegen de diversiteitsverklaringen op grond van academische vrijheid en vrije meningsuiting.

Bij MIT leken deze argumenten de overwinning te hebben behaald. In een verklaring die mij via e-mail is verstrekt, merkt president Kornbluth op: “We kunnen op veel manieren een inclusieve omgeving opbouwen, maar dwingende verklaringen zijn in strijd met de vrijheid van meningsuiting, en ze werken niet.”

Dit is van groot belang. Het verzet tegen diversiteitsverklaringen heeft vrijwel uitsluitend succes gehad op openbare universiteiten in de rode staten, aangemoedigd of uitgevoerd door wetgevers. Conservatieve staten zoals Florida, Texas en Utah hebben wetten aangenomen die diversiteitsverklaringen aan staatsuniversiteiten verbieden. Sommige benoemde leiders van staatsuniversiteiten, zoals de Raad van Bestuur van de Universiteit van North Carolina, hebben deze praktijk ook verboden.

Het besluit bij MIT is anders: hervormingen van binnenuit, ingegeven door een universiteitsvoorzitter naast decanen en provoosts, bij een particuliere instelling.

Het is heel goed mogelijk dat meer particuliere universiteiten en staatsuniversiteiten in blauwe staten uiteindelijk het voorbeeld van MIT zullen volgen, om één fundamentele reden: een aanzienlijk aantal faculteiten uit het hele politieke spectrum kunnen simpelweg niet tegen verplichte DEI-verklaringen. Vorige maand beschreef Randall Kennedy van de Harvard Law School – een zelfbenoemde ‘linkse geleerde die zich inzet voor de strijd voor sociale rechtvaardigheid’ – het algemene sentiment:
“Het zou moeilijk zijn om de mate waarin veel academici op Harvard en daarbuiten een intense en groeiende wrok voelen tegen de DEI-onderneming te overschatten vanwege kenmerken die misschien wel het duidelijkst naar voren komen in de vraag naar DEI-verklaringen.”
Laten we hopen dat Kennedy en zijn collega’s leren van het voorbeeld van MIT en hun verontwaardiging serieus nemen. Het is tenslotte meer dan een beperkte kwestie van vrije meningsuiting en gedwongen meningsuiting. Diversiteitsverklaringen creëren niet alleen een orthodoxie. Ze creëren een unieke slechte orthodoxie, een die het burgerleven aantast en schadelijk is voor het echte hoger onderwijs.

Bronnen: UnHerd