Ierse heersers hebben geprobeerd de publieke verontwaardiging in diskrediet te brengen en het zwijgen op te leggen nadat een steekpartij de woede over hun beleid had aangewakkerd.

De voortdurende ineenstorting van de heersende klasse na de recente rellen in Dublin vertelt ons veel over de breedte en diepte van de kloof tussen westerse regeringen en hun burgers. Het is alsof degenen die de leiding hebben verontwaardigd zijn over de stoutmoedigheid van hun onderdanen om het uit te schreeuwen over de pijn en de dood die hen door hun zogenaamde leiders is aangedaan.

Boze Ierse burgers gingen de straat op en scandeerden ‘Genoeg is genoeg’, nadat ze te lijden hadden gehad onder de meest recente consequentie van de massale migratie: de steekpartij van 23 november, waarbij drie kinderen en twee volwassenen gewond raakten in het centrum van Dublin. Omdat ze niet werden gehoord door de beleidsmakers die hun levenskwaliteit vernietigen, staken ze bussen in brand, staken politieauto’s in brand en kwamen gewelddadig in botsing met agenten.

De verdachte is nog niet geïdentificeerd of officieel gearresteerd. In tegenstelling tot het Ierse volk wordt hij beschermd door hun regering, en naar verluidt is hij te arbeidsongeschikt om door de politie te worden ondervraagd vanwege de verwondingen die hij tijdens de steekpartij heeft opgelopen. Hij wordt beschreven als een 49-jarige Algerijn die het Ierse staatsburgerschap heeft gekregen.

Dagen na de aanval ontstond er een controverse in de media toen de onafhankelijke journalist John McGuirk – ten onrechte – rapporteerde dat de verdachte een Algerijnse migrant was die sinds 2003 op kosten van de belastingbetaler in Ierland woonde. McGuirk verwees naar een man die te maken kreeg met een uitzettingsbevel nadat hij jaren geleden was gearresteerd, maar hij mocht in het land blijven en kreeg later een Iers paspoort. Eerder dit jaar werd hij gearresteerd wegens illegaal mesbezit en het beschadigen van een auto. Volgens berichten in de media werd hij door de rechtbank vrijgelaten vanwege een geestelijk gezondheidsprobleem.

McGuirk werd aangevallen door gevestigde mediafiguren, niet omdat hij het verhaal verkeerd had begrepen, wat aanvankelijk niet bekend was, maar omdat hij had besloten geen gevoelige informatie voor zijn lezers achter te houden. Toen hij, in een televisie-interview door presentator Ciara Doherty werd gevraagd of hij een ‘vijandige situatie’ ‘aanwakkerde’ door details over de achtergrond van de verdachte te melden, antwoordde hij:

“Je essentiële positie is dat jij, als journalist, zittend in die stoel, moet beslissen welke informatie de mensen die naar dit programma kijken, hebben, en als je besluit dat ze die niet aankunnen, geef je die niet aan hen.”

De politie onthulde vervolgens dat McGuirk de verkeerde Algerijnse migrant had geïdentificeerd. Hoewel hij niet in het artikel werd genoemd, maakten de details van zijn achtergrond het voor online speurneuzen mogelijk om hem te identificeren. De politie beschermt nu de man die volgens berichten in de media ten onrechte is geïdentificeerd, terwijl ze informatie over de daadwerkelijke verdachte blijft achterhouden.

McGuirk haalde zijn foutieve artikel van internet en gaf een verklaring af waarin hij zei dat de bron die hem een valse identificatie gaf een hoge politiefunctionaris was. Hij controleerde de informatie ook met een hoge functionaris van het Ierse rechtssysteem voordat hij zijn verhaal plaatste. Zijn mediakanaal, Gript Media, onderzoekt nu of de valse tip een opzettelijke sabotagedaad was.

Het zou gemakkelijk te begrijpen zijn waarom machtige figuren in de Ierse regering blij zouden zijn als een dergelijk verhaal verkeerd zou worden gerapporteerd door een vijandige journalist. De discussie is eerder gericht op de verspreiding van ‘verkeerde informatie’ en het ophitsen van boze burgers dan op buitensporige immigratie en slechte openbare veiligheid.

De situatie doet denken aan toen WikiLeaks berichtte over e-mails waaruit bleek dat het Amerikaanse Democratische Nationale Comité de presidentiële voorverkiezingen van de partij in 2016 had vervalst ten gunste van de door haar gekozen kandidaat, Hillary Clinton. In plaats van zich op het schandaal te concentreren, brachten de traditionele media het verhaal over Clintons onbewezen beweringen dat Russische hackers de e-mails hadden gestolen en deze aan WikiLeaks hadden gegeven.

Het punt is dat, zelfs als u wist dat een tegenstander met bijbedoelingen had onthuld dat uw partner u bedroog, u zich dan niet meer zorgen zou maken over de ontrouw dan over de bron ervan? Het verhaal in Ierland zou een destructief immigratiebeleid moeten zijn, en niet het identificeren van de verkeerde Algerijnse migrantencrimineel.

Ironisch genoeg doen de afleiding en misleiding in het Dublin-verhaal er niet echt toe. Feit is dat de door McGuirk geïdentificeerde gevaarlijke migrant in Ierland mag blijven door een regering die geen prioriteit geeft aan de veiligheid van haar eigen bevolking. Hij heeft deze specifieke aanval niet gepleegd, maar hij is een criminele migrant, en als en wanneer hij nog een misdaad begaat, zal het een ongedwongen fout zijn die het Ierse volk door hun regering wordt aangedaan. Het feit blijft ook dat de echte verdachte een Algerijnse migrant is, wat betekent dat hij afkomstig is uit een land ruim 1600 kilometer verderop dat niet in oorlog is. Als hij een legitieme vluchteling was, was Ierland bij lange na niet de dichtstbijzijnde veilige haven.

Als de Ierse leiders dit echter kunnen helpen, zal de aandacht worden afgeleid van de migratiecrisis in het land. Laat staan het beleid dat de Ierse burgers in gevaar brengt en hun levenskwaliteit aantast. Er zal ook geen serieuze discussie ontstaan over de vraag waarom onwettige asielzoekers en andere migranten in het land mogen blijven, zelfs nadat ze misdaden hebben begaan.

In plaats van het neersteken van kinderen af te keuren of de beleidsvragen te beantwoorden die door de rampspoed zijn opgeroepen, richten Ierse regeringsfunctionarissen en hun mediastenografen hun woede op de burgers die met geweld verandering eisten, en doen ze af als ‘aangemoedigde racisten’.

Nationale politiechef Drew Harris gaf de schuld van de rellen aan een “complete krankzinnige hooligan-factor, gedreven door extreemrechtse ideologie.” Minister van Justitie Helen McEntee beloofde strengere politietactieken om dergelijke opstanden van de ‘misdadigers en criminelen’ die de steekpartij gebruikten om ‘verdeeldheid te zaaien’ te onderdrukken. De in Kenia geboren Britse politica Lilian Seenoi-Barr gaf de schuld aan een kleine extreemrechtse minderheid en noemde de relschoppers een ‘georganiseerde terroristische groep mensen die immigranten kwaad willen doen’.

Premier Leo Varadkar benadrukte dat mensen de steekpartij niet in verband mogen brengen met de massale migratie die de Ierse bevolking transformeert. De premier zei dat de relschoppers onmogelijk gemotiveerd konden zijn door een verlangen om hun manier van leven te beschermen; ze waren eerder ‘gevuld met haat, ze houden van geweld, ze houden van chaos, en ze houden ervan anderen pijn te doen’. Hij riep ook op tot verbeteringen van de Ierse wetgeving inzake haatzaaiende uitlatingen.

“We zullen onze wetten tegen het aanzetten tot haat en haat in het algemeen moderniseren.”

Voor zover het gepeupel werd opgehitst, werd het opgehitst door de realiteit – de realiteit gecreëerd door het beleid van de toondove leiders van het land. De toestroom van migranten – waarvan velen onwettige asielzoekers van buiten de oorlogsgebieden – heeft de Ierse bevolking doen toenemen tot 5,15 miljoen, een stijging van 31% in de afgelopen twintig jaar. Eén op de vijf inwoners van Ierland is niet in Ierland geboren. Veel jongeren hebben het zoeken naar huizen opgegeven vanwege de huizencrisis en de verpletterende inflatie. Het aantal moorden en andere misdaden is sterk gestegen.

Wat het idee betreft dat mensen hevig boos zijn over hun afnemende levenskwaliteit blijkt uit recente opiniepeilingen dat 75% van de Ieren gelooft dat hun land te veel asielzoekers opneemt. Een nog grotere meerderheid, 76%, was het ermee eens dat het gerechtvaardigd was dat mensen boos waren als migranten naar hun gemeenschap werden overgebracht. Vermoedelijk zijn de meeste van deze burgers niet geneigd trams in brand te steken of bussen in brand te steken, maar als zelfs maar één op de honderd mensen die zich verzetten tegen wat hun land wordt aangedaan, boos genoeg is om in opstand te komen, heb je een bende van bijna 400.000 man sterk.

Niet alle relschoppers werden gemotiveerd door echte grieven. Sommigen grepen de onrust bijvoorbeeld aan als een kans om te plunderen. Hoe het ook zij, een grote meerderheid van het Ierse volk krijgt van de beleidsmakers niet wat ze willen. Hun boodschap wordt niet gehoord als ze dingen verbranden, net zoals die werd genegeerd toen ze vreedzame protesten hielden. Dus, wat komt er daarna?

Ierse leiders hebben hierop gereageerd door hun critici te demoniseren en afwijkende meningen te criminaliseren. Zo is de Ierse MMA-legende Conor McGregor naar verluidt een van de vele mensen tegen wie een onderzoek loopt wegens vermeend ‘aanzetten tot haat’. McGregor plaatste op sociale media dat de verdachte van de steekpartij een ‘ernstig gevaar onder ons in Ierland was dat hier überhaupt nooit zou mogen bestaan’. Vicepremier Michael Martin hekelde de nauwkeurige opmerking van de strijder als ‘absoluut schandelijk’, waarop McGregor reageerde door de politicus ‘waardeloos en ruggengraatloos’ te noemen.

McGregor verdubbelde zijn kritiek vorige week en zei dat Ierse functionarissen hem als ‘zondebok’ probeerden te gebruiken. Hij voegde toe,

“De waarheid van het vele mislukte beleid van deze regering zal echter nooit ophouden de reden te zijn dat onschuldige kinderen in het ziekenhuis aan de beademing liggen nadat ze zijn neergestoken door een gestoorde crimineel.”

De vechter liet maandag zelfs doorschemeren dat hij zich kandidaat zou stellen voor het presidentschap.
Vergelijk de reactie in Dublin met de manier waarop de westerse heersende klasse omging met de Black Lives Matter-rellen in 2020. Er waren scènes waarin de politie knielde met de demonstranten in plaats van hen extremistische hooligans te noemen. In plaats van iedereen op te roepen om te zwijgen over de raciale ondertoon van de aanleiding – de dood van een zwarte crimineel, George Floyd, nadat een blanke politieagent op zijn nek knielde – ging het verhaal helemaal over racisme.

Zelfs toen steden in brand stonden en tientallen mensen werden gedood, waren veel politici het eens met de eisen van de maffia om ‘de politie te ontmantelen’ en ‘de politie opnieuw vorm te geven’. De toekomstige Amerikaanse vice-president, Kamala Harris, promootte een fondsenwervingscampagne om relschoppers te redden die tijdens de chaos waren gearresteerd. Nike, Google, Apple en andere grote namen in het Amerikaanse bedrijfsleven hebben enorme donaties toegezegd aan doelen voor ‘raciale gerechtigheid’.

En hoewel het ophitsen van de relschoppers in Dublin door de misdaad aan migratie te koppelen als onverantwoord wordt beschouwd, zou het ophitsen van de BLM-menigte met leugens zelfs een overheidsstrategie kunnen zijn. Een nieuwe documentaire over de dood van Floyd beweert dat de oorspronkelijke autopsie geen aanwijzingen vond dat hij was overleden door een verwonding aan zijn nek; hij was echter besmet met Covid-19 en had fatale hoeveelheden fentanyl in zijn bloed. Een dag nadat de medische onderzoeker FBI-agenten had ontmoet, aldus de documentaire, werd de autopsie gewijzigd om te suggereren dat Floyd door de politie was vermoord.

De agent die schuldig werd bevonden aan de moord op Floyd, Derek Chauvin, zit nog steeds een lange straf uit in de gevangenis, waar hij vorige maand 22 keer werd neergestoken door een andere gevangene. Zijn aanvaller was een voormalig FBI-informant.

Westerse heersers lijken hun reactie op burgerlijke onrust en geweldsmisdaden te baseren op de ideologie van de daders. Als het aansluit bij de politieke agenda, wordt de boodschap versterkt en op sympathieke wijze behandeld. Als het de dwaasheid van een destructief beleid blootlegt, moet het worden verpletterd. De BLM-rellen boden racisten de kans om de bevolking verder te verdelen en ‘hervormingen’ te bevorderen die criminelen bevoordelen boven gezagsgetrouwe burgers en niet-blanke mensen boven blanken. De rellen in Dublin schreeuwden dat de mensen hun breekpunt hadden bereikt met massamigratie en leiders die weigerden de belangen van hun burgers te dienen.

Dezelfde criteria waren van toepassing toen een protest tegen verkiezingsfraude in het Amerikaanse Capitool in januari 2021 uitmondde in een rel. Oproerkraaiers drongen het Capitool binnen om de congrescertificering van Joe Bidens overwinning bij de presidentsverkiezingen te verstoren. Biden reageerde door de rel de “ergste aanval op onze democratie sinds de burgeroorlog” te noemen. Ruim 1.100 mensen zijn gearresteerd vanwege hun vermeende rol in de rellen. Velen hebben lange gevangenisstraffen gekregen. Een man die op de dag van de rel niet eens in Washington was, maar vanuit zijn hotelkamer in Baltimore berichten stuurde waarin hij de inbreuk toejuichte, werd veroordeeld tot 22 jaar gevangenisstraf.

Een soortgelijke aanpak wordt gevolgd bij andere spraakmakende misdaden. Toen een blanke schutter vorige maand vier mensen verwondde in een Walmart in Missouri, kwam de FBI slechts twee dagen later naar buiten om te melden dat de schutter mogelijk gemotiveerd was door racistische ideologie. Het maakt niet uit dat twee van zijn slachtoffers blank waren en twee zwart.

En toch, meer dan acht maanden na een incident waarbij een transgenderschutter drie kinderen en drie volwassenen doodde op een christelijke basisschool in Tennessee, weigert de politie nog steeds het door de moordenaar geschreven ‘manifest’ vrij te geven. Sterker nog, zeven agenten zijn geschorst op verdenking dat ze mogelijk een deel van het document online hebben gelekt. Op gelekte pagina’s van het manifest sprak schutter Audrey Hale over het doden van ‘al jullie kleine crackers’ met ‘witte privileges’. Op dezelfde manier duurde het zeven maanden voordat de politie onthulde dat de man die bij een bank in Kentucky vijf mensen doodde en acht verwondde, strengere wapenwetten wilde bewerkstelligen door ‘blanke mensen uit de hogere klasse’ te vermoorden.

De onderdrukking van de waarheid, het liegen en de situationele verontwaardiging kunnen niet eeuwig worden volgehouden. Leiders die een beleid inperken dat hun land vernietigt en schade toebrengt aan hun burgers, die zij zogenaamd vertegenwoordigen, kunnen zich niet eindeloos onttrekken aan een echte afrekening van hun verraad. De critici kunnen niet langer volledig het zwijgen worden opgelegd, hoe agressief de censuurinspanningen ook zijn.

Hoe duurzaam is oorlog voeren met je eigen volk? Hoe lang kan een regering de belangen van haar burgers trotseren en degenen die klagen belasteren? In plaats van de autochtone bevolking snel genoeg te vervangen om verantwoordelijkheid af te wenden, zullen de leiders op een gegeven moment verantwoording moeten afleggen aan hun onderdanen.

Dezelfde stemmen die oproepen tot het beteugelen van de retoriek en zelfs het onderdrukken van de feiten om te voorkomen dat de menigte in Dublin in vuur en vlam wordt gezet, zetten alleen maar aan tot meer escalatie door de relschoppers af te doen als extremistische, racistische misdadigers. Mensen wier levens worden vernietigd – op eigen kosten, als belastingbetalers en door de verraderlijke leiders die de morele plicht hebben om hun belangen te dienen – zullen uiteindelijk een manier vinden om gehoord te worden.

Bronnen: RT