Vóór het broeikaseffect, dat ergens in de jaren tachtig begon, was er een andere theorie die wetenschappers over de hele wereld in hun laarzen deed schudden: globale afkoeling en een naderende ‘ijstijd’. De wereldwijde afkoeling van de jaren 70 wordt nu afgedaan als niets meer dan een mythe, maar op een bepaald moment was het inderdaad een zeer reële zorg(klinkt het u al bekend in de oren?).
Steun World Unity: alleen via uw maandelijks of eenmalige gift kunnen we de website draaiende houden en de leugens aanpakken. Deze steun is keihard nodig in deze zware economische tijden. Klik hier om te Doneren
Het National Center for Atmospheric Research is de hoogste autoriteit van de Amerikaanse federale regering inzake klimaatwetenschap. En in 1974 stond Steven Schneider aan het roer. Destijds was Schneider een voorstander van ‘global cooling’, waarin stond dat de temperatuurdaling zou leiden tot een enorm voedseltekort. Klinkt bekend, toch? Eén oplossing die toen werd voorgesteld, was het smelten van de Arctische ijskap. Het verhaal uit de jaren 1970 weerspiegelt dat van de discussie over de opwarming van de aarde: de temperatuur van de planeet verandert, mensen verhongeren en alleen extreme menselijke tussenkomst kan ons redden van een gevaarlijk lot. Alleen vandaag onderzoeken wetenschappers mogelijk nog verschrikkelijkere opties – zoals het blokkeren van zonnestralen om de temperatuur van de aarde kunstmatig te koelen.
Ondanks de pogingen van klimaatalarmisten om te doen alsof de ‘wereldwijde afkoel theorie’ nooit heeft bestaan, blijft het bestaan ervan bewezen.
Wereldwijde koeling wordt nu vaak omschreven als “nep” en een snelle zoekopdracht onthult dat veel reguliere mediabronnen nu zeggen dat er weinig steun was voor de hypothese van de wetenschappelijke gemeenschap. Een artikel uit 2014 van Gizmodo’s io9 beweert dat de meeste wetenschappers ervan overtuigd waren dat de opwarming van de aarde het echte probleem was, en dat de theorie van globale koeling overweldigend werd afgewezen. Maar is dat echt waar? Breitbart meldt: “De overgrote meerderheid van de wetenschappelijke artikelen (220 van de 264) ondersteunde de afkoelingsstudie.” Interne documenten laten zien dat zelfs de federale overheid in de jaren zeventig het probleem van de wereldwijde koeling onderzocht.
Revisionistische geschiedenis is net zo’n groot probleem als altijd. Zoals Kenneth Richard van No Tricks Zone onthulde, was er een 86 procent consensus onder de wetenschappelijke gemeenschap dat de aarde op een afkoelende weg was in die tijd.
De eliminatie van de ‘global cooling theory’ dient één doel: de theorie van het broeikaseffect legitimeren. Natuurlijk, zoals Mike Adams in een recent artikel (en video) uitlegt, is het idee dat kooldioxide opwarming van de aarde veroorzaakt een totale farce. Koolstofdioxide is niet alleen wereldwijd laag, maar het is van essentieel belang voor het plantenleven.
Adams schrijft: “Terwijl alarmmeldingen over klimaatverandering absurd beweren dat CO2 een vervuilende stof is, verzaken ze je om te zeggen dat we zonder CO2 allemaal zouden sterven van de honger omdat elk ecosysteem op aarde bijna onmiddellijk zou instorten. Als CO2 tot nul zou worden teruggebracht, zou de aarde een dorre wereldwijde woestijn van de dood worden die helemaal niet in staat is om het menselijk leven überhaupt te ondersteunen. ”
Ondanks de pogingen van klimaatalarmisten om de wetenschap te manipuleren om de bevolking van de wereld te onderwerpen, is het een feit dat het broeikaseffect en de wereldwijde afkoeling allemaal deel uitmaken van dezelfde oplichterij – ze bevinden zich net aan de andere kant van het spectrum. Het broeikaseffect is de heersende theorie in klimaatwetenschap puur omdat het handiger is. Voorstanders van het broeikaseffect moeten de “wereldwijde afkoel theorie” als “nep” beschouwen om hun autoriteit en geloofwaardigheid te behouden.
Bronnen: