Is dit de man die COVID-19 heeft gecreëerd in het Amerikaanse laboratorium van Fauci?

0
Luister naar dit Artikel
Listen to this article

De Amerikaanse topviroloog Ralph Baric heeft het COVID-19-virus SARS-CoV-2 ontwikkeld in zijn laboratorium aan de Universiteit van North Carolina als onderdeel van zijn werk in verband met het DEFUSE-financieringsvoorstel van 2018.


Steun World Unity: alleen via uw maandelijks of eenmalige gift kunnen we de website draaiende houden en de leugens aanpakken. Deze steun is keihard nodig in deze zware economische tijden. Klik hier om te Doneren


Dat is het verhaal dat al enkele maanden op internet rondgaat (en niet alleen in alternatieve media) en het ziet er allemaal erg vernietigend uit voor Baric en degenen die bij zijn onderzoek betrokken zijn. Details van het DEFUSE-project werden voor het eerst gelekt door majoor Joseph Murphy, een medewerker van het Amerikaanse militaire onderzoeksbureau DARPA, in de zomer van 2021 en verdere details van eerdere concepten zijn deze maand aan het licht gekomen dankzij verzoeken om openbare registers van US Right to Know ( USRTK).

In DEFUSE stelde Baric voor om een virus te maken dat in de meeste gevallen SARS-CoV-2 was. Het voorstel omvatte het inbrengen van een furine-splitsingsplaats in een coronavirus-spike-eiwit, een bestelling voor het restrictieve enzym BsmBI, de zoektocht naar een bindend domein dat menselijke ACE2-receptoren zou infecteren en een vereiste voor een viraal genoom dat ongeveer 25% verschilt van SARS.

Het SARS-CoV-2-virus bevat een furine-splitsingsplaats in zijn spike-eiwit, zijn genoom omvat het restrictieve enzym BsmBI, het heeft een receptorbindend domein dat nauwkeurig is afgestemd om de menselijke ACE2-receptor te infecteren en zijn genoom verschilt ongeveer 25% van SARS. Een aantal virologen hebben gezegd dat dergelijke kenmerken SARS-CoV-2 tot een rokend wapen maken voor een gemanipuleerd virus.

Baric verkreeg in 2018 een patent voor dergelijke nieuwe virussen, net toen hij DEFUSE aan het samenstellen was. In DEFUSE stelde hij voor om wilde Chinese vleermuizen te infecteren met zijn nieuw gepatenteerde virussen.

Velen beschouwen dit als een gesloten zaak voor het laboratoriumlek.

Maar dit is niet het volledige verhaal. Dat komt omdat het DEFUSE-voorstel van Baric de DARPA-financiering niet heeft gewonnen. En hoewel er terecht op wordt gewezen dat, met of zonder financiering, een groot deel van het werk al aan de gang was, is het wat er daarna gebeurde met het winnende DARPA-voorstel dat het verhaal pas echt interessant werd.

De Amerikaanse onderzoeker Jim Haslam heeft fantastisch werk geleverd op zijn Substack-pagina Reverse engineering van de oorsprong van SARS-CoV-2, waarbij hij alle reilen en zeilen binnen de virologische gemeenschap documenteerde in verband met de creatie van dit eigenaardige virus en de daaropvolgende doofpotaffaire. Wat volgt is voor een groot deel te danken aan zijn nauwgezette onderzoek.

Het winnende DARPA-bod uit 2018 was voor een project genaamd PREEMPT onder leiding van Dr. Vincent Munster in het NIH Rocky Mountain Lab van Anthony Fauci. Zowel PREEMPT als het verliezende DEFUSE-project van Baric hadden hetzelfde basisidee: proberen een (hypothetische) toekomstige pandemie te voorkomen door een ontwikkeld SARS-virus te gebruiken om de vleermuizen te vaccineren waarvan wordt aangenomen dat een dergelijk virus waarschijnlijk zou overslaan. Het idee was natuurlijk dat de gevaccineerde vleermuizen niet langer een reservoir voor het virus zouden zijn, waardoor de zoönotische overloop zou worden ‘onschadelijk gemaakt’ of ‘voorkomen’. Klinkt gek? Absoluut: veel te veel bemoeienis met de natuur en te veel vertrouwen stellen in het vermogen van vaccins om infectie en overdracht te voorkomen. Maar gek of niet, dat is wat de wetenschappers voorstelden, en PREEMPT won en DEFUSE verloor.

Het belangrijkste verschil tussen Baric’s DEFUSE en Munster’s PREEMPT – afgezien van het feit dat PREEMPT ongeveer $ 4 miljoen goedkoper is (€ 10 miljoen) – is dat Munster’s plan bestond uit  het virusvaccin over te dragen in plaats van te vertrouwen op het besproeien van vleermuisgrotten met een niet-overdraagbaar virusvaccin. tussen de vleermuizen via aërosolen. Dit maakte het tot een zichzelf verspreidend vaccin, dat (in theorie) in staat was om alle vleermuizen te bereiken zonder dat mensen al hun grotten moesten gaan zoeken en besproeien. De risico’s van een dergelijk plan hadden duidelijk moeten zijn. Baric zelf, die erg stil werd nadat zijn DEFUSE-project medio 2021 uitlekte, dook medio 2023 weer op en zei dat dergelijk werk met betrekking tot het ontwikkelen van overdraagbare virusvaccins “te gespannen” voor hem was.

Nadat de DARPA-financiering naar PREEMPT was gegaan, schoot Fauci Baric te hulp met een enorm programma van $ 82 miljoen genaamd CREID, toegekend in de zomer van 2019, waarin zowel de teams van Baric als Munster zouden samenwerken in het onderzoek naar Munster’s concept van zichzelf verspreidende vleermuisvaccins.

Wat er daarna precies gebeurde, is niet publiekelijk gedocumenteerd, dus we moeten wel enkele hiaten opvullen. Het lijkt erop dat Munster het gepatenteerde SARS-virusvaccin van Baric heeft gebruikt en in zijn Rocky Mountain Lab een overdraagbare versie heeft gemaakt (Baric’s versie was niet bedoeld om overdraagbaar te zijn). Wat is daarvoor het bewijs? Misschien wel het meest veelzeggend is dat, zoals Jim Haslam opmerkt, SARS-CoV-2 efficiënt wordt overgedragen bij slechts vijf bekende zoogdieren, en die vijf – Amerikaanse herten, Amerikaanse hertenmuizen, Syrische hamsters, Amerikaanse nertsen en Egyptische fruitvleermuizen – zijn allemaal te vinden in de gebieden van Munster. (en Fauci’s) Rocky Mountain Lab in Montana. SARS-CoV-2 infecteert geen proefdieren die veel voorkomen in Chinese laboratoria of aanwezig zijn in het WIV, zoals Chinese hoefijzervleermuizen. Dit zou erop kunnen duiden dat SARS-CoV-2 zijn overdraagbaarheid verwierf in een Amerikaanse laboratoriumcontext en niet in een Chinese of elders.

Nadat het virusvaccin in Montana overdraagbaar was gemaakt, zou het naar het WIV zijn gestuurd om te worden getest op Chinese vleermuizen, die in Amerikaanse laboratoria niet beschikbaar waren. Er kan weinig twijfel over bestaan wie deze testen bij het WIV zou hebben gedaan, aangezien er maar één wetenschapper was met de nodige connecties en expertise. Dr. Danielle Anderson, bij haar collega’s bekend als Dani, verwierf in juni 2021 bekendheid als de “laatste en enige buitenlandse wetenschapper in het laboratorium van Wuhan” toen ze publiekelijk pleitte voor een zoönotische oorsprong. Dani was lid van de Lancet Origins Commission, voorgezeten door Jeffrey Sachs en door hem in oktober 2021 ontbonden vanwege frustraties dat de westerse virologen zoals Dani niet meewerkten. Dani was af en toe gestationeerd bij het WIV in het streng beveiligde BSL4-lab (niet het BSL2-lab van Shi Zhengli), maar ze werkte niet voor het WIV. Ze werkte voor Duke-NUS, de in Singapore gevestigde medische school van de Duke University in North Carolina, onder leiding van viroloog Dr. Linfa Wang. Linfa en Anderson maakten deel uit van Baric’s DEFUSE-voorstel, en Duke-NUS was later een partner in Fauci’s CREID-project.

Anderson’s rol bij DEFUSE was het testen van de virusvaccins op “in het wild gevangen gevangen” Chinese hoefijzervleermuizen bij het WIV. Het is dus redelijk om aan te nemen dat zij het is die verantwoordelijk zou zijn voor het testen van het zichzelf verspreidende virusvaccin van Munster op dezelfde Chinese vleermuizen. Dit zou verklaren hoe het virus Wuhan bereikte.

Het zou met andere woorden verklaren hoe een niet-overdraagbaar virusvaccin, ontworpen door Ralph Baric van de UNC volgens het DEFUSE-voorstel, een overdraagbaar virus werd en in Wuhan vrij rondwaarde. Namelijk omdat het ontsnapte via een in het laboratorium opgelopen infectie tijdens Anderson’s testen ervan op Chinese hoefijzervleermuizen in haar WIV BSL4-laboratorium, met Dani zelf of een collega als patiënt nul.

Toegegeven, we hebben hier geen direct bewijs voor – we hebben geen direct bewijs dat in 2019 een Munster-Baric SARS-2-virusvaccin werd getest op Chinese vleermuizen in het WIV, noch dat Dr. Anderson of een collega er in het laboratorium door werd besmet. Maar er is een hoop bewijsmateriaal dat erop wijst als een waarschijnlijk scenario.

We weten bijvoorbeeld dat zowel Baric als Munster voorstelden om Chinese vleermuizen te vaccineren met behulp van een ontwikkeld virus gebaseerd op SARS, waarbij een furine-splitsingsplaats werd ingebracht om de infectiviteit te vergroten. We weten dat het PREEMPT-voorstel van Munster, waarin het virusvaccin zichzelf zou verspreiden, de DARPA-financiering heeft gewonnen en daarmee het DEFUSE-voorstel van Baric voor een niet-zichzelf verspreidend virusvaccin heeft verslagen, en dat in 2019 beide teams werden samengebracht in een subsidie van $ 82 miljoen van Fauci’s NIAID.

We weten dat SARS-CoV-2 gemakkelijk wordt overgedragen bij de proefdieren die in het Rocky Mountain Lab van Munster worden aangetroffen, maar niet bij de proefdieren die in het WIV worden aangetroffen. Hieruit kunnen we verder concluderen dat het experiment van Dr. Anderson om Chinese hoefijzervleermuizen te infecteren met het nieuwe virus bij het WIV vermoedelijk mislukte. Dit is mogelijk de reden waarom ze eind november Wuhan verliet, de deadline voor de ‘wetenschappelijke merit review’ voor CREID.

We weten ook dat de plek waar Dani en haar collega’s in het centrum van Wuhan woonden een vroeg epicentrum was voor de SARS-CoV-2-uitbraak, gebaseerd op gegevens van sociale media.

Het lijkt er ook op dat Dani’s supervisor Linfa Wang zich mogelijk snel heeft gerealiseerd dat SARS-CoV-2 een van zijn virussen was. Dit zou verklaren waarom hij ontslag nam als directeur van Duke’s Emerging Infectious Disease-programma, een functie die hij bijna tien jaar had bekleed, op dezelfde dag dat het genoom werd gepubliceerd, 10 januari 2020. De reden voor zijn abrupte ontslag is nooit bekend geworden.
Vier dagen eerder had hij tegen de New York Times gezegd dat hij gefrustreerd was dat wetenschappers in China niet met hem over de uitbraak mochten praten. Hij waarschuwde voor paniek en voerde aan dat het virus zich waarschijnlijk niet onder mensen verspreidde omdat gezondheidswerkers de ziekte niet hadden opgelopen. Maar privé maakte hij zich zorgen dat het uit zijn laboratorium kwam – is dat de reden waarom hij onmiddellijk ontslag nam toen het genoom werd gepubliceerd? Het is moeilijk te begrijpen wat hem er nog meer toe had kunnen brengen om op dat moment zo plotseling te stoppen, en het gebrek aan uitleg vergroot het wantrouwen. Later noemde hij 10 januari ‘de belangrijkste dag in de COVID-19-uitbraak’, omdat het genoom op die dag werd gepubliceerd.

Als Linfa op het slechte nieuws had geanticipeerd, zou dat kunnen zijn omdat hij en Dani op de hoogte waren van het lek op het moment dat het zich voordeed. Uit analyse van gegevens over mobiele telefoons bleek dat het BSL4-laboratorium van Dr. Anderson tussen 7 en 24 oktober 2019 schijnbaar was gesloten (geïdentificeerd door het gebrek aan gebruik van mobiele telefoons in de omgeving). Er is verder niets aan het licht gekomen over dit incident en wat er achter zat, maar als het duidt op een in een laboratorium opgelopen infectie waarvan Anderson en Linfa (en vermoedelijk anderen) op de hoogte waren, zou het veel verklaren.

Een dergelijk scenario zou ook verklaren waarom Shi Zhengli zo graag de sequentie wilde publiceren van het RaTG13-virus dat zij in haar bezit had (de voordruk verscheen op 23 januari 2020), ondanks dat dit voor velen een niet-natuurlijke oorsprong van SARS-CoV-2 suggereerde. In het artikel suggereerde de WIV-wetenschapper dat SARS-CoV-2 niet op natuurlijke wijze uit RaTG13 was voortgekomen, ondanks dat het het meest bekende virus was (“er werd geen bewijs voor recombinatiegebeurtenissen gedetecteerd in het genoom”). Uit de publicatie ervan bleek dat haar (BSL2) laboratorium niets te verbergen had, aangezien het niet bij het werk betrokken was. Het besef dat het een gemanipuleerd virus uit de VS was, heeft mogelijk ook de paniek veroorzaakt die de Chinese regering ertoe aanzette Wuhan rond dezelfde tijd op te sluiten in een lockdown.

Sinds 2021 heeft Ralph Baric zich gestort op de ontwikkeling van vaccins voor SARS-CoV-2 en andere coronavirussen, waarbij hij zelfs fantasieën over ‘ringvaccinatie’ koesterde, zoals dat bij Ebola gebeurt, om te proberen de uitbraak te stoppen. Is dit zijn manier om het goed te maken, hoe misplaatst ook? Ik vraag me af of we ook een hint van hem kunnen ontdekken die wijst op wie volgens hem werkelijk verantwoordelijk is voor het debacle, wanneer hij opmerkt dat ‘overheden, en niet wetenschappers’ in de eerste plaats verantwoordelijk zijn voor het kiezen van de risicovolle experimenten die de functiewinst opleveren. om te financieren en uit te voeren – een verwijzing misschien naar hoe Munster’s ‘gespannen’ techniek van overdraagbare virusvaccins werd verkozen boven zijn niet-overdraagbare versie.

‘Het lijkt erop dat de Amerikaanse wetenschap in duigen zal vallen vanwege een pandemie die in China is begonnen’, zei hij tegen Time’s Dan Werb, waarbij hij terugkeerde naar ontkenning. Toen Werb hem opperde dat er ondanks de ‘samenzweringstheorieën’ veel mensen blij zijn dat hij überhaupt wetenschapper is geworden, antwoordde hij: ‘En een behoorlijk aantal dat waarschijnlijk wenste dat ik dat niet had gedaan. Laten we eerlijk zijn.’

Is dat het dichtst bij een bekentenis dat we kunnen komen?

Bronnen: Daily Sceptic

Share.

In tegenstelling tot de reguliere media hebben wij geen inkomsten uit advertenties en ook ontvangen wij geen subsidies van de overheid. Om te bestaan zijn wij volledig afhankelijk van de donaties van onze lezers!

Een gulle donatie verzekert dat we ook in 2024 iedereen van het echte nieuws kunnen blijven voorzien!


<< Klik hier om te doneren >>

 

Misschien later