Luister naar dit Artikel

Meer dan 300 jaar zijn verstreken sinds Isaac Newton een voorspelling presenteerde van wanneer de wereld zou kunnen eindigen. Hij concludeerde dat het ergens na of rond 2060 zou plaatsvinden. Zijn bronnen waren echter niet bepaald de wetenschap waarvan hij de grondlegger zou worden. In plaats daarvan had hij het boek van de “profetieën” van Openbaring gekozen.

HET EINDE VAN DE WERELD”

Nu, dit is niets nieuws voor de christelijke religie. Voor de meesten van ons kan deze toegeeflijkheid van Newton echter als een grote verrassing komen. Zoals Mathew Stanley in een artikel in Science zegt, “was het leggen van de basis van de moderne natuurkunde en astronomie een beetje een bijzaak.” In plaats daarvan zag Newton in dat de handeling van het blootleggen van de ware aard van het christendom door het decoderen van oude geschriften het “werkelijk belangrijke werk” was.

Wat betekent het “einde van de wereld” volgens deze voorspellingen? Het betekent een algemene ineenstorting van de moderne wereld zoals wij die kennen. Het omvat een ineenstorting van stabiele klimaten, natiestaten, toeleveringsketens, geïndustrialiseerde samenlevingen, enz.

Newton was zeker niet de laatste religieuze doemdenker. Met de komst van de moderne wetenschap lijkt een bepaalde categorie wetenschappers zich echter bij de gelederen te hebben gevoegd. Ze beweren dat het hun werk is om gegevens uit onderzoek naar klimaat te interpreteren. Ze zouden ook werken aan het presenteren van duurzaamheidsschattingen met behulp van bevolkingsgroei in het licht van slinkende hulpbronnen.

Deze new-age voorspellingen hebben weinig te maken met theologie of een grootse strijd tussen kwaad en goed. Maar verbazingwekkend genoeg hebben zelfs de moderne berekeningen de datum heel dicht bij die van Newton gebracht – ongeveer 2 decennia om precies te zijn.

FORRESTER’S ONGEVENAARDE VOORSPELLING

Je hebt misschien gehoord van de functie ‘Club van Rome’ in veel van de voorspellingen die na de late jaren zestig opdoken. Ze zijn een elitecollectief van wetenschappers en rijke industriëlen. Een van hun belangrijkste inspiratiebronnen was een Amerikaans computerprogramma. Jay Forrester, een systeemtheoreticus en computerpionier, had het ontwikkeld aan het MIT. Het was een ongekend wereldwijd duurzaamheidsmodel dat voorspelde dat de beschaving in 2040 zou instorten. Nu, in 2022, verduidelijkte Paul Ratner van Big Think dat al die voorspellingen van de computer uit 1973 min of meer zijn uitgekomen. Alarmerend, toch?

Hier is een korte maar uitgebreide uitleg van die beroemde voorspelling uit 1973:

U kunt er meer te weten komen “in Limits of Growth”, een rapport gepubliceerd door de Club van Rome. Forresters eigen boeken Urban Dynamics (1969) en World Dynamics (1971) zijn ook geweldige inzichten.
Het is opmerkelijk dat Forrester’s status niets minder is dan Newton als het gaat om informatica en systeemtheoriebeheer. Hij stierf in 2016 en tot het einde had hij zijn computerondersteunde voorspellingen ondersteund. Tijdens een van de laatste interviews die de 98-jarige Forrester gaf, zei hij zelfs: “Ik denk dat het boek goed staat”. Hij waarschuwde echter ook: dat het aangaan van deze problemen zonder systematisch na te denken de situatie alleen maar verergert.

ER IS NOG STEEDS HOOP

Dus, wat kunnen we doen? Het computerprogramma van Forrester uit 1973 had dat antwoord niet. Newton ook niet. Bovendien lijkt de theorie dat ‘onsystematische’ oplossingen slechter zijn, de verantwoordelijkheid van een aantal extreem machtige menselijke agenten (zoals Exxon-executives) om deze ineenstorting te verlichten.

Maar ook al moet er nog een duurzame oplossing komen, laten we er rekening mee houden dat toekomstige modellen niets meer zijn dan modellen. Het zijn voorspellingen en zoals bij alle voorspellingen kunnen ze worden gewijzigd. Natuurlijk zal de toekomst waarschijnlijk moeilijker zijn dan ooit tevoren. Er kunnen echter onzichtbare variabelen aan het werk zijn waar geen enkele theorie ooit aan heeft gedacht. En we moeten ernaar streven om ze te vinden.