Luister naar dit ArtikelIn nieuw onderzoek, gepubliceerd in Microbiology & Infectious Diseases, waarschuwt immunoloog J. Bart Classen dat de mRNA-technologie die wordt gebruikt in de Pfizer- en Moderna COVID-vaccins “nieuwe potentiële mechanismen” van bijwerkingen zou kunnen creëren die jaren kunnen duren om aan het licht te komen.
Steun World Unity: alleen via uw maandelijks of eenmalige gift kunnen we de website draaiende houden en de leugens aanpakken. Deze steun is keihard nodig in deze zware economische tijden. Klik hier om te Doneren
In 1999 beweerde de leidende functionaris van de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA), dr. Peter Patriarca, dat de moderne vooruitgang in de vaccintechnologie snel “het vermogen van onderzoekers om potentiële vaccingerelateerde bijwerkingen te voorspellen” overtroffen. Patriarca dacht dat dit zou kunnen leiden tot “een situatie van onvoorziene en onvoorspelbare vaccinuitkomsten”.
In een nieuw onderzoeksartikel, gepubliceerd in Microbiology & Infectious Diseases, drukt veteraan immunoloog J. Bart Classen soortgelijke zorgen uit en schrijft hij dat “RNA-gebaseerde COVID-vaccins het potentieel hebben om meer ziekten te veroorzaken dan de epidemie van COVID-19.”
Classen publiceert al tientallen jaren artikelen waarin wordt onderzocht hoe vaccinatie aanleiding kan geven tot chronische aandoeningen zoals diabetes type 1 en type 2 – niet meteen, maar drie of vier jaar later.
In dit laatste artikel waarschuwt Classen dat de op RNA gebaseerde vaccintechnologie “nieuwe potentiële mechanismen” zou kunnen creëren voor bijwerkingen van vaccins die jaren kunnen duren voordat ze aan het licht komen.
Facebook heeft ons een schaduwban gegeven. Klik hier om ons te volgen op Telegram zodat u dagelijks onze nieuwste artikelen te zien krijgt!
Classen’s studie toont het potentieel aan voor de boodschapper RNA (mRNA) vaccins ontwikkeld door Pfizer en Moderna om menselijke proteïnen te activeren om “pathologische configuraties” aan te nemen – configuraties geassocieerd met chronische degeneratieve neurologische aandoeningen. Hoewel zijn specifieke interesse uitgaat naar prionziekten (aandoeningen die verband houden met verkeerd gevouwen versies van normale eiwitten), schetst Classen ook een handvol andere mechanismen waardoor op RNA gebaseerde vaccins aanleiding kunnen geven tot “meerdere andere potentieel fatale bijwerkingen”.
Ervoor zorgen dat patiënten de risico’s duidelijk begrijpen – met inbegrip van bekende risico’s en mogelijk onbekende risico’s – is een belangrijk onderdeel van het proces van geïnformeerde toestemming. Dit geldt des te meer wanneer de interventie experimenteel is en veiligheidsgegevens op lange termijn ontbreken, zoals het geval is met de Pfizer- en Moderna-vaccins tegen COVID-19. De FDA heeft de twee vaccins goedgekeurd voor wijdverbreid gebruik in noodsituaties op basis van slechts twee maanden aan klinische onderzoeksgegevens.
Helaas is het niet ongebruikelijk dat de communicatie door onderzoekers over risico’s oppervlakkig is. In oktober meldden onderzoekers van de New York University en Tulane dat de informatie die aan de deelnemers aan de klinische onderzoeken naar het coronavirus werd gecommuniceerd over een zorgwekkend probleem dat bekendstaat als pathogene priming, “voldoende verduisterd” was om “voldoende begrip van de patiënt” van de risico’s “onwaarschijnlijk” te maken.
Het zou interessant zijn om te weten wat die onderzoekers zouden zeggen over de botte conclusie van Classen: “Het goedkeuren van een vaccin met gebruikmaking van nieuwe RNA-technologie zonder uitgebreide tests is buitengewoon gevaarlijk.”
Degenen die COVID-injecties overwegen, negeren mogelijke risico’s op eigen risico.
Bronnen: Children’s Health Defense
