*Dit zoals verteld-essay is gebaseerd op een gesprek met Jeffrey Long. Het is bewerkt voor lengte en duidelijkheid.

Zevenendertig jaar geleden was ik oncoloog-inwoner en leerde ik hoe je kanker het beste kunt behandelen met behulp van bestraling. Dit waren de pre-internetdagen, dus deed ik mijn onderzoek in de bibliotheek. Op een dag bladerde ik door een groot deel van de Journal of the American Medical Association toen ik een artikel tegenkwam waarin bijna-doodervaringen werden beschreven.

Het hield mij tegen. Mijn hele medische opleiding vertelde me dat je levend of dood was. Er was geen tussenweg. Maar plotseling las ik van een cardioloog die patiënten beschreef die waren overleden en vervolgens weer tot leven kwamen, waarbij hij zeer uiteenlopende, bijna ongelooflijke ervaringen rapporteerde.

Vanaf dat moment was ik gefascineerd door bijna-doodervaringen of BDE’s. Ik definieer een bijna-doodervaring als iemand die in coma is of klinisch dood is, zonder hartslag, en een heldere ervaring heeft waarbij hij emoties ziet, hoort, voelt en met andere wezens omgaat. Door meer over deze ervaringen te leren, is mijn kijk op het universum fundamenteel veranderd.

Bijna-doodervaringen hebben een rode draad

Toen ik mijn residentie had afgerond, heb ik de Near-Death Experience Research Foundation opgericht. Ik begon verhalen te verzamelen van mensen die een BDE hadden gehad en deze te evalueren met de geest van een wetenschapper en arts. Ik vormde mijn mening op basis van bewijsmateriaal en kwam hierin terecht als scepticus. Maar ondanks het overweldigende bewijs ben ik gaan geloven dat er zeker een hiernamaals bestaat.

Geen twee BDE’s zijn hetzelfde. Maar toen ik er duizenden bestudeerde, zag ik een consistent patroon van gebeurtenissen in een voorspelbare volgorde ontstaan. Ongeveer 45% van de mensen die een BDE hebben, meldt een uittreding. Wanneer dit gebeurt, scheidt hun bewustzijn zich van hun fysieke lichaam en zweeft meestal boven het lichaam. De persoon kan zien en horen wat er om hem heen gebeurt, wat meestal gepaard gaat met verwoede pogingen om hem weer tot leven te wekken. Eén vrouw meldde zelfs dat een arts een stuk gereedschap op de grond gooide toen hij het verkeerde oppakte – iets wat de arts later bevestigde.

Na de uittredingservaring zeggen mensen dat ze naar een ander rijk worden getransporteerd. Velen gaan door een tunnel en ervaren een helder licht. Vervolgens worden ze begroet door overleden dierbaren, inclusief huisdieren, die in de bloei van hun leven zijn. De meeste mensen melden een overweldigend gevoel van liefde en vrede. Ze hebben het gevoel dat dit andere rijk hun echte thuis is.

Ik heb geen wetenschappelijke verklaring gevonden voor deze ervaringen

Deze ervaringen klinken misschien cliché: het felle licht, de tunnel, de dierbaren. Maar na vijfentwintig jaar onderzoek naar BDE’s ben ik gaan geloven dat deze beschrijvingen culturele stijlfiguren zijn geworden, omdat ze waar zijn. Ik heb zelfs gewerkt met een groep kinderen onder de vijf jaar die een BDE hadden. Ze rapporteerden dezelfde ervaringen als volwassenen – en op die leeftijd is het onwaarschijnlijk dat je na je dood van felle lichten of tunnels hebt gehoord.

Andere mensen maken melding van ogenschijnlijk ongelooflijke gebeurtenissen, die we later kunnen bevestigen. Eén vrouw verloor het bewustzijn terwijl ze met haar paard over een parcours reed. Haar lichaam bleef op het pad terwijl haar bewustzijn met haar paard meereisde terwijl hij terug galoppeerde naar de schuur. Later kon ze precies beschrijven wat er in de schuur gebeurde, omdat ze het had gezien ondanks dat haar lichaam er niet was. Anderen die niet met haar hadden gesproken, bevestigden haar verhaal.

Ik ben een arts. Ik heb hersenonderzoek gelezen en alle mogelijke verklaringen voor BDE’s overwogen. Het komt erop neer dat geen van hen stand houdt. Er is niet eens een enigszins plausibele fysieke verklaring voor dit fenomeen.

Ik heb ook angst-doodervaringen bestudeerd, zoals bijna-ongelukken

Ik hanteer een specifieke definitie voor BDE’s. De persoon moet bewusteloos zijn. Maar er is nog een ander soort fenomeen dat mij ook fascineert: wat ik ‘angst-doodervaringen’ noem.

Dit zijn situaties waarin u het gevoel heeft dat uw leven in onmiddellijk gevaar verkeert. Het kan een bijna-ongeluk zijn of een plotselinge val. Deze mensen ervaren de tunnel en het licht over het algemeen niet, maar ze melden vaak dat hun leven ‘voor hun ogen flitst’.

Hoewel sommige mensen met een BDE deze levensbeoordelingen rapporteren, komen ze vaker voor bij angst-dood-ervaringen. Mensen herinneren zich zelfs gebeurtenissen uit de peutertijd die ze zich niet bewust kunnen herinneren, maar die we later kunnen bevestigen door met familieleden en anderen te praten.

Het bestuderen van BDE’s heeft mij tot een betere kankerarts gemaakt

Hoewel ik gepassioneerd ben door BDE’s, draait mijn dagelijkse werk nog steeds om het helpen van patiënten bij het bestrijden van kanker. Ik vertel mijn patiënten niet over mijn BDE-onderzoek. En toch heeft mijn werk met BDE’s mij tot een meelevendere en liefdevollere arts gemaakt.

Ik kan mijn patiënten met meer moed en passie helpen levensbedreigende ziekten het hoofd te bieden. Mijn doel is om hen te helpen meer gezonde dagen hier op aarde te hebben. Maar ik ben er vast van overtuigd dat als en wanneer ze overgaan, ze vrede zullen hebben.

Lees het originele artikel op Insider