Denkt u dat we een Pentagon voor de volksgezondheid nodig hebben om oorlog te voeren tegen nieuwe ziekteverwekkers? Niet waarschijnlijk, en dat is gebaseerd op recente ervaringen. De pandemieplanners hebben ons leven verwoest. We moeten nog herstellen.

Steden hebben nog steeds te lijden onder bedrijfssluitingen, leerverlies, schoolverzuim en welig tierende criminaliteit. Het vertrouwen in ooit gerespecteerde instellingen staat op een dieptepunt, net als de volksgezondheid in het algemeen (depressie, zwaarlijvigheid en middelenmisbruik). We kunnen doorgaan.

Eén man denkt dat het probleem is dat we niet ver genoeg zijn gegaan. De volgende keer, zegt hij, moeten we veel verder gaan in de afsluiting. Geen reizen. Gevangenis voor dokters met afwijkende meningen. Dwing iedereen om welke farmaceutische gerechten dan ook te accepteren. Censureer alle critici. Non-profitorganisaties die bezwaar maken, moeten het doelwit zijn van de belastingdienst. Alle andersdenkenden moeten “ernstige gevolgen” ondergaan.

Dat komt omdat “de westerse focus op persoonlijke vrijheid boven alles dodelijk kan zijn”. Je zou kunnen zeggen dat dat fascistisch klinkt. Hij geeft het ook toe: “Hoe langer ik ziektes verdedig, hoe meer ik een fascist voor de volksgezondheid word.”

En die zin is wat vreemd mooi (zij het huiveringwekkend) is aan het boek The Wisdom of Plagues van Donald G. McNeil. Hoe schandalig fout het boek ook over bijna alles gaat, het briljant is geschreven, boeiend, aangrijpend en openhartig. Het is zijn manier van doen, en het is waarschijnlijk de reden waarom hij werd ontslagen bij de New York Times. Dit is zijn apologie pro vita sua.

Zie je, McNeil was de allereerste Engelstalige stem die op 27 februari 2020 in een NYT-podcast de hele westerse media waarschuwde voor wat er ging komen: lockdown.

Het was niet zozeer een waarschuwing, maar een belofte. De volksgezondheidswijsheid van honderd jaar stond op het punt in het vuur te worden gegooid. In plaats daarvan zou een nieuw experiment komen in totalitaire controle over ons leven.

Het was McNeil die op 28 februari 2020 het artikel ‘To Take on the Coronavirus, Go Medieval On https://theweek.com/instant-opinion/105944/instant-opinion-to-beat-coronavirus-we-must-go-medievalIt’ schreef. Het volstaat te zeggen dat hij, gezien zijn status en positie, een grote verantwoordelijkheid draagt voor wat er is gebeurd.

Nu verwerpt hij natuurlijk alles wat de VS hebben gedaan, op grond van het feit dat we slechts een zachte lockdown hadden. China deed het op de juiste manier met zijn ‘luchtdichte afsluiting’, maar zelfs de Chinezen verkochten later de grote zaak, waarvoor onze auteur de CCP bekritiseert.

Volgens hem moeten we, als er een virus rondwaart, een volledig einde maken aan de menselijke wil totdat de overheid ‘een vaccin kan uitrollen of een geneesmiddel kan vinden. In de tussentijd moet je je bevolking voorlichten, hun vertrouwen winnen en ervoor zorgen voor zoveel mogelijk steun als je kunt voor maatregelen die levens zullen redden – zelfs als je ze uiteindelijk per fiat moet opleggen.”

Als je de korte versie van het boek wilt, hij heeft het geschreven in een artikel in de New York Post: ‘De VS hebben een ‘Pentagon’ nodig voor ziekten’. ‘Over het algemeen steun ik ijzersterke reacties op epidemieën’, schrijft hij.

Hier is een man die bijna de kracht heeft geproefd die gepaard gaat met het runnen van de wereld. Hij had er allemaal een nauwe band mee, was penvrienden met Anthony Fauci en de Walter Duranty van de virusbestrijding bij de New York Times, ‘s werelds meest invloedrijke mediastem. De ervaring heeft hem duidelijk gek gemaakt.

Het is waar dat iedereen de wereld wil regeren, maar hij is een ongewoon persoon die heel dichtbij kwam. Het valt ons op dat zijn boek nergens melding maakt van Zweden, dat doorging met het dagelijks leven en tegelijkertijd de mondiale virusbeheersingsmachinerie schuwde, en met uitstekende resultaten. Hij kan er niet tegen om daaraan te denken, dus het is uit zijn gedachten verdwenen.

Laten we een volledige kritiek voor een andere keer bewaren. In veel opzichten is het al geschreven: Angst voor een microbiële planeet door Steve Templeton. Lees dat maar eens. Ik zou willen dat onze auteur dat zou doen, niet dat dit hem van gedachten zou doen veranderen…

Afgezien daarvan is hij een ervaren journalist die er de hele tijd bij was en hij haalt er een paar interessante stukken uit.

Al bijna vier jaar ben ik nieuwsgierig naar wie met hem heeft gesproken om hem het groene licht te geven om de natie in een ziektewaanzin te brengen. Hoe kwam het dat de NYT hem dat toeliet? Hier morst hij de bonen.
Toen, op 24 februari 2020, de Dow Jones Industrial Average met 1.000 punten daalde, de eerste stap in wat uiteindelijk een daling van 30% zou zijn. Reageerde President Trump met een tweet: ‘Het coronavirus is grotendeels onder controle in de VS. We hebben contact met iedereen en alle relevante landen. CDC en World Health hebben hard en heel slim gewerkt. De aandelenmarkt begint er erg goed uit te zien!”

De volgende dag sprak Dr. Nancy Messonnier, hoofd van de afdeling Respiratoire Ziekten van de CDC, hem in een telefoongesprek met verslaggevers effectief tegen en zei dat een grote uitbraak in de Verenigde Staten “niet zozeer een kwestie was van of dit nog zal gebeuren, maar het is eerder een kwestie van wanneer dit precies zal gebeuren, en hoeveel mensen in dit land een ernstige ziekte zullen hebben”. Ze suggereerde dat Amerikanen ‘beginnen na te denken over’ hoe ze het zouden redden als hun scholen en bedrijven zouden sluiten, bijeenkomsten zouden worden afgelast en het reizen beperkt zou worden. De markten kelderden verder, wat de president woedend maakte.

Op 27 februari nodigde Michael Barbaro mij, naar aanleiding van de woorden van Dr. Messonnier en de wankele markten, uit voor zijn podcast, The Daily. Hij begon met de vraag hoeveel epidemieën ik had behandeld en hoe erg ik dacht dat deze zou kunnen zijn.
Dus daar hebben we ons antwoord. Het was Nancy Messonier van de CDC zelf. Zij had contact met Anthony Fauci en hij met McNeil, zoals we weten uit e-mails. Dus het hele apparaat van hoe de administratieve staat de regering-Trump tijdens deze periode heeft ondermijnd, staat zwart op wit.

Eigenlijk voerde Dr. Messonnier zelfs tien dagen eerder al telefoongesprekken met de media die in tegenspraak waren met alles wat de regering-Trump zei. Op 12 februari 2020 vertelde ze de media als volgt: “Het doel van de maatregelen die we tot nu toe hebben genomen is om de introductie en impact van deze ziekte in de Verenigde Staten te vertragen, maar op een gegeven moment zullen we waarschijnlijk zien dat de gemeenschap zich verspreidt in de Verenigde Staten. VS of andere landen en dit zal een verandering in onze reactiestrategie teweegbrengen.”

McNeil was daar de hele tijd bij. Het is een fascinerend voorbeeld van hoe administratieve instanties het nieuws dicteren. Volgens McNeil’s eigen verhaal was de NYT niet bereid hem met zijn alarmisme en paniek naar de krant te laten gaan totdat hij bevestiging had gekregen van de CDC en Fauci dat het doel trof. Hij kreeg dat en ging vervolgens meteen over op podcasting en publiceren. Het was op dat moment een uitgemaakte zaak.

Dus de grote vraag wie dit hele fiasco heeft veroorzaakt, wordt dus op de meest voor de hand liggende manier beantwoord: het waren de CDC en Fauci. Zeker, je zou kunnen zeggen dat ze ook hun marsorders hadden, maar die laag van de ui wacht nog op volledige documentatie.

Wie is deze Dr. Messonier? Ze verliet de CDC in 2021 en zou door de nieuwe CDC-directeur Rochelle Walensky eruit zijn gezet om redenen die we niet kennen. Messonier kwam bij de Skoll Foundation terecht als uitvoerend directeur voor pandemische preventie en gezondheidssystemen.

Haar broer is Rod Rosenstein, een voormalig plaatsvervangend procureur-generaal van de Verenigde Staten die twee jaar eerder (2017) de brief schreef die president Trump gebruikte als reden om James Comey te ontslaan als FBI-directeur. Rosenstein wilde dit duidelijk niet doen, maar hij deed het toch en had waarschijnlijk grote spijt van de aandacht die hij ervoor kreeg.

Wat is het verband tussen het streven van de CDC naar lockdown en het ontslag van de directeur van de FBI? Ik weet het niet. Is er een? Waarschijnlijk? Zeker, mensen in februari 2020 dachten van wel.

En McNeil zelf biedt in deze paragraaf een interessante kleine aanwijzing:

De CDC-directeur mag niet bij elke nieuwe regering veranderen… Het leidt tot lafhartige stilte van de directeur als de president beweert dat een pandemie gewoon ‘zal verdwijnen’. Net als bij de FBI moet de directeur uit de gelederen komen en een vaste ambtstermijn vervullen.
Oh, maar het is toch zeker louter toeval dat McNeil de CDC vergelijkt met de FBI-directeur met de bewering dat geen van beide zou moeten worden ontslagen door de president? Misschien. Het is nog steeds griezelig.

Houd er rekening mee dat al dit gedoe om het perskorps op te warmen voor de lockdowns plaatsvond tijdens en na de VS/VK/EU-reis naar China van 16 tot 24 februari. Topbureaucraten werden rondgeleid in Wuhan en vertelden hoe goed de CDC met het virus omging. De WHO schreef een lovend rapport, en de rest was geschiedenis.

De regering-Trump kwam pas op 10 maart tot een ‘all-of-government’-aanpak, toen de hele nationale media en de administratieve staat op het punt stonden om te gaan. Zoals een vriend het uitdrukte, werd Trump van alle kanten ingesloten: zijn eigen agentschappen, nationale media, Big Tech en in wezen iedereen die er toe deed. Waarom hij heeft geweigerd dit toe te geven, is ook een mysterie.

Ten slotte zijn er een paar cruciale weken die volledig ontbreken in de verhalende geschiedenis van McNeil: de dagen tussen zijn podcast van 11 maart 2020 en de lockdown-bevelen zelf. Hij verwijst alleen passief naar de lockdown: bedrijven werden gesloten, evenementen werden geannuleerd, enzovoort. Dat zijn precies de dagen waarop we ons moeten concentreren, want toen werd de wereld verwoest door de volksgezondheidsbureaucraten voor wie hij water vervoerde.

Er is tevens nog een bijzondere manier waarop we dankbaar zouden moeten zijn voor McNeils vreemd botte boek. Het is een kaart van wat ons zeer waarschijnlijk te wachten staat dankzij de ‘pandemische planning’-industrie. Lees het en huil. Of lees het en verzet je.

Bronnen: Brownstone Institute