Of schaken nu is uitgevonden in Noord-India, Oost-China of Centraal-Azië – van Perzië tot Turkestan, het is een Aziatisch spel. Bij schaken komt er altijd een moment waarop een simpele pion het hele schaakbord kan omgooien, meestal via een zet in de achterste rij waarvan het effect eenvoudigweg niet kan worden berekend.

Ja, een pion kan een seismisch schaakmat zetten. Dat is waar we ons nu geopolitiek bevinden.

De opeenvolgende effecten van één enkele zet op het schaakbord – de verbluffende en zorgvuldig gerichte blokkade van de Rode Zee door Ansarallah in Jemen – reiken veel verder dan de mondiale scheepvaart, toeleveringsketens en de Oorlog van Economische Corridors. Om nog maar te zwijgen van de vermindering van de veelgeprezen troepenprojectie van de Amerikaanse marine tot irrelevantie.

De Jemenitische verzetsbeweging Ansarallah heeft heel duidelijk gemaakt dat elk aan Israël gelieerd of voor Israël bestemd schip zal worden onderschept. Terwijl het Westen hier woedend over is en zichzelf als een doelwit beschouwt, begrijpt de rest van de wereld volledig dat alle andere scheepvaart vrij is om te passeren. Russische tankers – evenals Chinese, Iraanse en Global South-schepen – blijven ongestoord over de Bab al-Mandeb (smalste punt: 33 km) en de Rode Zee varen.

Alleen de Hegemon is verontrust door deze uitdaging van zijn ‘op regels gebaseerde orde’. Het is verontwaardigd dat westerse schepen die energie of goederen leveren aan het wetsovertredende Israël kunnen worden belemmerd, en dat de toeleveringsketen is doorgesneden en in een diepe crisis is gestort. Het specifieke doelwit is de Israëlische economie, die al hevig bloedt. Eén enkele Jemenitische actie blijkt efficiënter te zijn dan een stortvloed aan imperiale sancties.

Het is de verleidelijke mogelijkheid dat deze enkele stap uitmondt in een paradigmaverschuiving – zonder terugkeer – die bijdraagt aan de beroerte van de Hegemon. Vooral omdat imperiale vernedering diep verankerd is in de paradigmaverschuiving.

De Russische president Vladimir Poetin stuurt nu een onmiskenbare boodschap: vergeet het Suezkanaal. De beste keuze is de Noordelijke Zeeroute – die de Chinezen, in het kader van het strategische partnerschap tussen Rusland en China, de Arctische Zijderoute noemen.

Voor de verbijsterde Europeanen hebben de Russen drie opties uitgewerkt: zeil eerst 24.000 kilometer rond de Kaap de Goede Hoop. Ten tweede: gebruik de goedkopere en snellere Noordzeeroute van Rusland. Ten derde: stuur de vracht via de Russische spoorwegen.

Rosatom, dat toezicht houdt op de Noordelijke Zeeroute, heeft benadrukt dat schepen die niet tot de ijsklasse behoren nu de hele zomer en herfst kunnen varen, en dat navigatie het hele jaar door mogelijk zal zijn met behulp van een vloot van nucleaire ijsbrekers.

Dat alles als directe gevolgen van de enkele Jemenitische actie. Wat nu? Jemen betreedt BRICS+ op de top in Kazan eind 2024, onder Russisch presidentschap?

De nieuwe architectuur zal worden ingelijst in West-Azië

De door de VS geleide Armada, opgezet voor Operatie Genocide Protection, die al vóór de geboorte mislukte, zou kunnen zijn opgezet om ‘Iran te waarschuwen’, afgezien van Ansarallah bang te maken. Net als de Houthi’s laat Teheran zich nauwelijks intimideren omdat, zoals West-Azië-analist Alastair Crooke het kort en bondig verwoordde: “Sykes-Picot is dood.”

Dit is een kwantumverschuiving op het schaakbord. Het betekent dat West-Aziatische machten van nu af aan de nieuwe regionale architectuur zullen bepalen, en niet de ‘projectie’ van de Amerikaanse marine.

Dat brengt een onuitsprekelijk gevolg met zich mee: die elf Amerikaanse taakgroepen voor vliegdekschepen zijn, voor alle praktische doeleinden, in wezen waardeloos.

Iedereen in West-Azië is zich er terdege van bewust dat de raketten van Ansarallah in staat zijn olievelden in Saoedi-Arabië en de Emiraten te raken en deze buiten gebruik te stellen. Het is dus geen wonder dat Riyadh en Abu Dhabi nooit zouden accepteren dat ze deel zouden gaan uitmaken van een door de VS geleide maritieme strijdmacht die het Jemenitische verzet zou uitdagen.

Voeg daarbij de rol van onderwaterdrones die nu in het bezit zijn van Rusland en Iran. Denk eens aan vijftig hiervan die gericht zijn op een Amerikaans vliegdekschip: dat heeft geen verdediging. Hoewel de Amerikanen nog steeds over zeer geavanceerde onderzeeërs beschikken, kunnen ze de Bab al-Mandeb en de Rode Zee niet openhouden voor westerse operators.

Op energiegebied hoeven Moskou en Teheran niet eens na te denken (althans nog niet) over het gebruik van de ‘nucleaire’ optie of het afsnijden van mogelijk minstens 25 procent of meer van de mondiale olievoorziening. Zoals een analist uit de Perzische Golf het bondig omschrijft: “dat zou het internationale financiële systeem onherstelbaar imploderen.”

Voor degenen die nog steeds vastbesloten zijn de genocide in Gaza te steunen, zijn er waarschuwingen geweest. De Iraakse premier Mohammed Shia al-Sudani heeft het expliciet genoemd. Teheran heeft al opgeroepen tot een totaal olie- en gasembargo tegen landen die Israël steunen.

Een totale zeeblokkade van Israël, zorgvuldig ontworpen, blijft een duidelijke mogelijkheid. Commandant van de Islamitische Revolutionaire Garde (IRGC), Hossein Salami, zei dat Israël “binnenkort te maken kan krijgen met de sluiting van de Middellandse Zee, de Straat van Gibraltar en andere waterwegen.”

Houd er rekening mee dat we het nog niet eens hebben over een mogelijke blokkade van de Straat van Hormuz; we zijn nog steeds op de Rode Zee/Bab al-Mandeb.

Want als de Straussiaanse neo-conservatieven in de Ringweg werkelijk losgeslagen raken door de paradigmaverschuiving en in wanhoop handelen om Iran “een lesje te leren” zou een combinatieblokkade van Hormuz-Bab al-Mandeb de olieprijs naar minstens $500 kunnen doen stijgen. een vat, wat de implosie van de derivatenmarkt ter waarde van $618 biljoen veroorzaakte en het hele internationale banksysteem instortte.

De papieren tijger zit in de problemen

Mao Zedong had tenslotte gelijk: de VS kunnen in feite een papieren tijger zijn. Poetin is echter veel voorzichtiger, koeler en berekenender. Bij deze Russische president draait het allemaal om een asymmetrische reactie, precies op het moment dat niemand dat verwacht.

Dat brengt ons bij de voornaamste werkhypothese die wellicht het schaduwspel kan verklaren dat de enkele Ansarallah-zet op het schaakbord maskeert.

Toen Pulitzer-winnende onderzoeksjournalist Sy (Seymour) Hersh bewees hoe Team Biden de Nord Stream-pijpleidingen opblies, was er geen Russisch antwoord op wat in feite een terreurdaad was tegen Gazprom, tegen Duitsland, tegen de EU en tegen een stel Europese bedrijven. Toch zet Jemen nu, met een simpele blokkade, de mondiale scheepvaart op zijn kop.

Dus wat is kwetsbaarder? De fysieke netwerken van de mondiale energievoorziening (Pipelineistan) of de Thalassocratie, staten die hun macht ontlenen aan de suprematie van de marine?

Rusland bevoorrecht Pipelineistan: zie bijvoorbeeld de Nord Streams en Power of Siberia 1 en 2. Maar de VS, de Hegemon, vertrouwden altijd op hun thalassocratische macht, erfgenaam van ‘Britannia regeert over de golven’.

Nou ja, niet meer. En verrassend genoeg bracht het bereiken daarvan niet eens de ‘nucleaire’ optie met zich mee: de blokkade van de Straat van Hormuz, die Washington als gekken bespeelt en bang maakt.

Natuurlijk hebben we geen smoking gun. Maar het is een fascinerende stelling dat de Jemenitische stap op het hoogste niveau gecoördineerd kan zijn tussen drie BRICS-leden – Rusland, China en Iran, de nieuwe ‘as van het kwaad’ van de neoconservatieven – plus twee andere BRICS+, energiecentrales Saoedi-Arabië en de VAE. Zoals in: “Als u het doet, staan wij achter u”.

Niets van dit alles doet uiteraard afbreuk aan de zuiverheid van Jemen: hun verdediging van Palestina is een heilige plicht.

Het Westerse imperialisme en vervolgens het turbokapitalisme zijn altijd geobsedeerd geweest door het opslokken van Jemen, een proces dat Isa Blumi in zijn prachtige boek Destroying Yemen omschreef als ‘het noodzakelijkerwijs ontdoen van de Jemenieten van hun historische rol als economische, culturele, spirituele en politieke motor’. voor een groot deel van de Indische Oceaan-wereld.”

Jemen is echter onoverwinnelijk en, zoals een plaatselijk gezegde luidt, ‘dodelijk’ (Jemen Fataakah). Als onderdeel van de As van het Verzet is Ansarallah uit Jemen nu een sleutelfiguur in een complex Eurazië-breed drama dat de connectiviteit van Heartland opnieuw definieert; en omvat naast het Chinese Belt and Road Initiative (BRI), de door India-Iran-Rusland geleide Internationale Noord-Zuid Transportcorridor (INSTC) en de nieuwe Noordelijke Zeeroute van Rusland ook controle over strategische knelpunten rond de Middellandse Zee en het Arabische schiereiland .

Dit is weer een volledig paradigma van handelsconnectiviteit, dat de westerse koloniale en neokoloniale controle over Afro-Eurazië kapot maakt. Dus ja, BRICS+ steunt Jemen, dat met één enkele zet Pax Americana The Mother of All Geopolitical Jams heeft gepresenteerd.

Bronnen: The Cradle