Het werd gepresenteerd als een nieuwe utopie. Schone overvloedige energie, beschikbaar voor iedereen. Miljoenen nieuwe banen, bloeiende economieën en een schonere, groenere wereld. En dat terwijl u rekeningen verlaagt en geld vrijmaakt dat aan licht en warmte werd uitgegeven om elders te gebruiken.

Naarmate de overgang naar netto nul versnelt en wind- en zonne-energie olie en gas vervangen, wordt het echter steeds duidelijker dat de prijzen niet snel dalen. In plaats daarvan vrezen experts dat groen gaan de inflatiecrisis zal verergeren – in een nieuwe klap voor de geloofwaardigheid van een reeks centrale bankiers die het tegenovergestelde hebben voorspeld.

George Buckley, Britse hoofdeconoom bij Nomura, zegt:

“De groene transitie zal duur zijn en als de belastinginning geen gelijke tred houdt met de toegenomen uitgaven, zal er een expansief fiscaal effect zijn dat zou kunnen bijdragen aan de economische vraag in verhouding tot het aanbod, en daarmee aan de inflatie.”

Hoewel investeringen helpen om innovatie te stimuleren en de productiviteit te verhogen, wat helpt om de prijsdruk te verminderen, legt het ook “een toenemende druk op de beperkte minerale voorraden”, voegt hij eraan toe.

De kostprijs hiervan mag niet worden onderschat. Windturbines, zonnepanelen, elektrische voertuigen en batterijen zijn allemaal gemaakt met zeldzame aardelementen en kritische metalen.

Dit alles zal waarschijnlijk de centrale bank elite, die heeft opgeroepen tot een snel einde aan fossiele brandstoffen, in verwarring brengen.

“De netto nul-overgang is desinflatoir”, benadrukte Mark Carney vorig jaar in een toespraak. De voormalige gouverneur van de Bank of England herhaalde vorige maand deze bewering en gaf toe dat hoewel de prijzen waarschijnlijk ongeveer tien jaar zouden stijgen in het nastreven van netto nul, groen gaan uiteindelijk zal helpen om de inflatie laag en stabiel te houden.

Hij vertelde The Telegraph in een interview:

“Schone energie is goedkoper. Het is vandaag goedkoper, en het zal morgen nog goedkoper zijn, en het zal minder volatiel zijn dan het systeem dat we hebben.”

Christine Lagarde, president van de Europese Centrale Bank, is het daarmee eens:

“Extreme weersomstandigheden kunnen de infrastructuur beschadigen, oogsten verwoesten en toeleveringsketens verstoren. Dit kan de prijzen voor belangrijke producten opdrijven en daardoor de inflatie aanwakkeren, waardoor het voor ons moeilijker wordt om de prijzen stabiel te houden. Daarentegen versterkte inspanningen om onze energievoorziening te verschuiven naar meer economische hernieuwbare energiebronnen zouden uiteindelijk moeten helpen om de inflatie te vertragen.”

Nomura heeft echter gesuggereerd dat het doorzetten van de inflatiedoelstelling van de Bank of England van 2% “steeds moeilijker te bereiken” zal worden – deels vanwege netto nul.

De Britse inflatie bedraagt al 8,7 procent en zal naar verwachting pas in 2025 terugkeren naar de doelstelling van 2 procent van de bank. Snellere actie op het gebied van klimaat “brengt kosten met zich mee”. Nomura zegt dat het heffen van heffingen op de rekeningen van consumenten, het promoten van het gebruik van groenere vormen van energie en meer investeringen de prijzen de komende decennia zullen opdrijven.

Azad Zangana, senior Europees econoom bij Schroders, zei dat de uitdaging groter zal worden naarmate een toenemend aantal landen groen wordt. Als u te snel gaat, riskeert u een nieuwe aanbodschok voor de wereldeconomie, die de prijzen aanzienlijk zou kunnen opdrijven.

“Naarmate meer landen over de hele wereld de energietransitie beginnen in te slaan, zal er een grotere vraag zijn naar een aantal zeer moeilijk te vinden grondstoffen, zoals zeldzame aardmetalen en verschillende andere vormen van metalen die momenteel schaars zijn. als meer landen besluiten deze weg in te slaan, zullen de kosten van de overgang exponentieel gaan stijgen. Ze worden niet voor niets zeldzame aardmetalen genoemd.”

Er zullen ook basismetalen nodig zijn. Zo schat het International Energy Agency (IEA) dat voor de bouw van een offshore windcentrale zeven keer meer koper nodig is dan voor een gascentrale.

Zangana benadrukt dat veel landen zich bewust worden van het feit dat de vraag naar hun natuurlijke hulpbronnen alleen maar zal blijven groeien.

Chili, dat een van de grootste lithiumreserves ter wereld bezit, kondigde in april aan dat het de industrie zal nationaliseren, waardoor de overheid controle krijgt over de voorraden – en prijzen. Ze zijn niet de enigen. Mexico nationaliseerde vorig jaar zijn lithiumvoorraden en Indonesië verbood de export van nikkelerts, een belangrijk batterijmateriaal, aan het begin van het decennium.

Buckley zegt:

“Voor zover het aanbod van deze mineralen en metalen relatief inelastisch is, kan een grotere vraag de wereldwijde kosten aanzienlijk opdrijven.”

Zangana zegt:

“Er is ook de vraag hoe de transitie verschillende groepen in de samenleving zal beïnvloeden. Wanneer er hogere inflatie is, treft het altijd de lagere inkomens en mensen met minder vermogen, ongeacht de oorzaak. Helaas is dit iets dat kan bijdragen aan een grotere ongelijkheid terwijl we vooruit gaan.”

Terwijl sommige mensen zich elektrische auto’s kunnen veroorloven en extra heffingen op hun rekeningen kunnen betalen, zullen degenen die dat niet kunnen ofwel de kosten van een CO2-belasting op hun brandstof moeten rekenen of meer overheidsbijdragen moeten aanvragen om het hoofd te bieden.

Paul Fisher, een senior research fellow aan de King’s College Business School, zegt dat veel mensen het risico lopen achter te blijven.

“Misschien moet je mensen van de ene sector naar de andere verplaatsen, en het zijn misschien niet dezelfde mensen. Zo verloren bijvoorbeeld tientallen jaren geleden veel mijnwerkers hun baan, en sommigen hebben nooit ergens anders een baan gevonden. De overheid is dus verplicht om op te treden hierbij en iets te doen om die gemeenschappen te ondersteunen. Als ze 50 of 60 jaar oud zijn, vinden ze misschien niet eens een andere baan. En zo kun je de ontwrichtingen krijgen zoals die in de jaren tachtig plaatsvonden: hogere werkloosheid, mensen verliezen productiebanen, en ze zijn niet echt geschikt om naar andere sectoren te gaan.”

Desondanks is Fisher, een voormalige centrale bankier, optimistisch. Net als Zangana gelooft hij dat er geen alternatief is voor netto nul.

“Als je de transitie niet hebt, is het resultaat voor werkloosheid en de economie veel, veel erger. De volatiliteit zal waarschijnlijk veel meer inflatoir zijn, omdat je niet zult kunnen groeien en uiteindelijk zal de economie stagneren.

“We zijn op dit moment nog steeds afhankelijk van het importeren van fossiele brandstoffen uit niet-democratische landen. En als je terugkijkt op de geschiedenis, heeft dit 50 jaar lang prijspieken veroorzaakt. En dat zal zo blijven, tenzij we onszelf kunnen ontwennen van fossiele brandstoffen.”

Fisher zegt dat regeringen over de hele wereld voor moeilijke keuzes zullen staan om de planeet te beschermen met behoud van stemmen, een dilemma dat veel verder gaat dan centrale banken, inflatie en rentetarieven.

“Klimaatverandering is een langetermijnprobleem, maar we leven in democratieën met een kortetermijnhorizon. Ik herinner me dat iemand tijdens de financiële crisis zei: ‘Nou, we weten wat we moeten doen om het financiële systeem te redden, maar we weten het gewoon niet hoe je daarna herkozen wordt.’ Hetzelfde geldt voor klimaatverandering. Politici weten gewoon niet hoe ze gekozen moeten worden als ze dit doorzetten.”

Op de lange termijn kan netto nul inderdaad de prijzen doen dalen. Maar tot die tijd staan de politici – en centrale bankiers – voor de uitdaging om aan het publiek uit te leggen dat hun utopische retoriek over groene energie niet klopt met de realiteit.

Bronnen: The Telegraph