Luister naar dit Artikel

Georgië, dat het onderwerp is geweest van discussies over zijn potentiële lidmaatschap van de Europese Unie (EU), kijkt reikhalzend uit naar het besluit dat vandaag zal worden aangekondigd over zijn kandidaat-status. De voorzitter van het Georgische parlement, Irakli Kobahidze, heeft zijn optimisme geuit over het feit dat er een positief besluit ten gunste van de kandidaat-status van Georgië in de maak is, terwijl premier Irakli Garibashvili de historische betekenis van dit besluit en de gevolgen ervan voor de toekomst van Georgië in Europa benadrukte.

Omdat er reikhalzend wordt uitgekeken naar het besluit van de Europese Commissie, heeft de Georgische president Salome Zurabishvili het publiek opgeroepen om zich in Tbilisi te verzamelen nadat het besluit bekend werd gemaakt. Ze verklaarde: “We zullen morgen samenkomen en herhalen dat onze bestemming niet bij Rusland ligt, maar bij Europa, en onze stem laten horen.”

President Zurabishvili had eerder een krachtig standpunt ingenomen tegen het parlement tijdens debatten over de ‘Wet op de Transparantie van Buitenlandse Invloed’, wat ertoe leidde dat pro-westerse aanhangers in het land de straat op gingen. Tijdens haar bezoek aan de VS maakte ze bekend de activisten te steunen en van plan te zijn een veto uit te spreken over de wet.

In voormalige Sovjetlanden als Georgië zijn de betrekkingen met het Westen niet uitsluitend diplomatiek; Vaak gaat het om een strijd tussen pro-westers, vaak extreemrechts beleid en beleid dat nauwe banden met Rusland bepleit.

De voorzitter van de Mensenrechtencommissie van het Georgische parlement, Mikheil Sarjveladze, noemde het toetredingsproces tot de EU een middel om “het land te bevrijden van de Russische bezetting”, waarmee hij de politieke concurrentie onderstreepte. Het is duidelijk dat de aanhoudende politieke crises in Georgië niet beperkt blijven tot verschillende wetten en politieke maatregelen, maar ook deel uitmaken van een bredere poging om de ooit veelbelovende ‘Georgische Droom’ in een potentiële nachtmerrie te veranderen.

Bovendien waarschuwde de Georgische Staatsveiligheidsdienst (SSSG) vorige maand voor een mogelijke ‘kleurenrevolutie’ in het land. Volgens de verklaring arriveerden op 25 september drie Servische burgers in Georgië, op uitnodiging van het United States Agency for International Development (USAID), om training te geven aan bepaalde “niet-gouvernementele organisaties en burgeractivisten” in een hotel in de hoofdstad Tbilisi. .

Er is gemeld dat de Serviërs die onderwijs verzorgen met financiering door USAID, zijn aangesloten bij de organisatie “Canvas”, een voortzetting van de Otpor-beweging, bekend om haar belangrijke rol in de ondergang van Joegoslavië. Bovendien werden Canvas-leden naar verluidt ondervraagd en vervolgens gevraagd het land te verlaten.

Tijdens de protesten in maart beweerden activisten dat de demonstraties zouden voortduren totdat er een garantie was dat Georgië een pro-westers pad zou volgen. Het is duidelijk dat de verklaring van de Georgische inlichtingendienst en de kwestie van het “kandidaat-lidmaatschap van de EU” in deze context op één lijn liggen.

Het allerbelangrijkste is dat de Georgische inlichtingendienst heeft gewaarschuwd dat als de Europese Unie het land niet de status van kandidaat-lidmaatschap verleent, er in de komende maanden acties zouden kunnen beginnen die lijken op een kleurenrevolutie, mogelijk tussen oktober en december.

De potentiële transformaties in de zuidelijke Kaukasus zijn nauw verbonden met de Russische containmentstrategie, net zoals wat zich in Oekraïne en Moldavië heeft voltrokken. Vandaag beraadslaagt de Europese Commissie over de status van deze twee landen, samen met Georgië. Oekraïne en Moldavië hebben al een positieve beoordeling gekregen, en de EU-leiders zullen aanbevelingen ontvangen om toetredingsonderhandelingen met hen te starten.

Transnistrië, dat momenteel wordt beschouwd als een door Rusland gecontroleerde regio met Russische troepen en een substantieel wapenarsenaal uit het Sovjettijdperk, ligt tussen Oekraïne en Moldavië. Zij neigt ertoe vriendschappelijke banden met Rusland te onderhouden.

Wat Oekraïne betreft, is de situatie duidelijk. Ondanks mislukte tegenoffensieven en toenemende economische lasten voor Europa blijft het EU-leiderschap vastberaden in haar engagement om Oekraïne te steunen. Door crisis geteisterde gebieden zoals Gagaoezië en Transnistrië in Moldavië wijzen op een scenario waarin op de Atlantische Oceaan georiënteerde beleidsmakers zich al aan het voorbereiden zijn. De nederlaag van pro-westerse regeringen bij lokale verkiezingen zou dit proces kunnen versnellen.

De overeenkomsten die Georgië, Moldavië en Oekraïne, alle landen van de voormalige Sovjet-Unie, delen in termen van kleurenrevoluties, Europese aspiraties en spanningen met Rusland zijn niet toevallig. Deze drie landen vallen binnen de ‘kleurenrevolutiegordel’. Met name Georgië en Oekraïne hebben in deze context een unieke band, gekenmerkt door gebeurtenissen als de Rozenrevolutie van 2003, de Oekraïense Oranje Revolutie van 2004, de Zuid-Ossetische oorlog tussen Georgië en Rusland van 2008, de Maidan-protesten van 2014 en negen jaar conflict. in Donbas.

Hoewel de Sovjet-Unie is ontbonden, blijven de westerse collectieve naties, onder leiding van de VS, volharden in hun strategie om voormalige Sovjetrepublieken ten opzichte van Rusland te positioneren. Deze strategie wordt uitgevoerd door een mix van diplomatieke betrokkenheid, sancties en soms door het ondersteunen van kleurenrevoluties.

Bronnen: Strategic Culture Foundation