Schokkende details over corruptie en onderdrukking in de wereld van de peer-reviewed klimaatwetenschap zijn aan het licht gekomen door een recent lek van e-mails. Ze laten zien hoe een vastberaden groep activistische wetenschappers en journalisten samenwerkten om de intrekking van een artikel veilig te stellen waarin stond dat een klimaatcrisis niet werd ondersteund door de beschikbare gegevens.

Wetenschapsschrijver en econoom Dr. Roger Pielke Jr. heeft de verrassende e-mails gepubliceerd en concludeert:

“Shenanigans gaan door in de klimaatwetenschap, waarbij invloedrijke wetenschappers samenwerken met journalisten om peer review te corrumperen.”

Het gewraakte artikel werd in januari 2022 gepubliceerd in een tijdschrift van Springer Nature en trok aanvankelijk weinig aandacht. Maar op 14 september publiceerde de Daily Skeptic zijn belangrijkste conclusies en als gevolg daarvan ging het viraal op sociale media met ongeveer 9.000 Twitter-retweets. Het verhaal werd vervolgens gedekt door zowel de Australische media als Sky News Australia.

The Guardian-activist Graham Readfearn lanceerde vervolgens samen met het staatsbedrijf Agence France-Presse (AFP) tegenaanvallen. AFP ‘Herald of the Antropoceen’ Marlowe Hood zei dat de gegevens “grof gemanipuleerd” en “fundamenteel gebrekkig” waren.

Na bijna een jaar lobbyen heeft Springer Nature het populaire artikel ingetrokken. In het licht van de zorgen zou de hoofdredacteur geen vertrouwen meer hebben in de resultaten en conclusies die in de paper worden gerapporteerd. De auteurs werden uitgenodigd een addendum in te dienen, maar dit werd “niet geschikt geacht voor publicatie”. Uit de gelekte e-mails blijkt dat het addendum ter beoordeling naar vier personen is gestuurd, en dat slechts één persoon bezwaar heeft gemaakt tegen publicatie.

Het schokkende aan deze censuur is dat het artikel is opgesteld door vier vooraanstaande wetenschappers, waaronder drie professoren in de natuurkunde, en grotendeels gebaseerd was op gegevens die werden gebruikt door het Intergouvernementeel Panel voor Klimaatverandering (IPCC) van de VN.

De hoofdauteur was professor Gianluca Alimonti van de Universiteit van Milaan en senior onderzoeker van het Italiaanse Nationale Instituut voor Kernfysica. Hun artikel beoordeelde de beschikbare gegevens, maar weigerde zich te laten meeslepen in het gebruikelijke mainstream-verhaal dat de door middels “cherry picking” gekozen weertrends catastrofeert. Tijdens hun werk ontdekten de wetenschappers dat de intensiteit en frequentie van regenval in veel delen van de wereld stationair waren, en hetzelfde gold voor Amerikaanse tornado’s. Andere meteorologische categorieën, waaronder natuurrampen, overstromingen, droogtes en ecosysteemproductiviteit, vertoonden geen “duidelijke positieve trend van extreme gebeurtenissen”. Bovendien constateerden de wetenschappers de afgelopen decennia een aanzienlijke groei van de mondiale plantenbiomassa, veroorzaakt door hogere niveaus van koolstofdioxide in de atmosfeer.

In feite begint dit schandaal vergelijkingen te trekken met de Climategate-lekken uit 2009, die ook blijk gaven van aanzienlijke minachting voor het peer-review-proces. Een van de mede-samenstellers van de HadCRUT mondiale temperatuurdatabase van het Met Office, Dr. Phil Jones, e-mailde Michael Mann, auteur van de beruchte temperatuur-‘hockeystick’, met de mededeling:

“Ik zie geen van deze artikelen in het volgende IPCC-rapport staan. Kevin en ik zullen ze op de een of andere manier buiten beschouwing laten – zelfs als we opnieuw moeten definiëren wat de peer-reviewed literatuur is!”

Interessant is dat professor Michael Mann van de Universiteit van Pennsylvania een rol speelt in deze nieuwste de-platforming-oefening. In het Guardian-aanvalsartikel zei hij dat dit weer een voorbeeld is van wetenschappers uit “totaal niet-verwante vakgebieden” die binnenkomen en naïef ongepaste methoden toepassen op gegevens die ze niet begrijpen.

“Ofwel is de consensus van de klimaatexperts van de wereld dat de klimaatverandering een zeer duidelijke toename van veel soorten weersextremen veroorzaakt, verkeerd, ofwel hebben een paar kernfysica-jongens in Italië ongelijk.”

Het was een ‘fact-check’-aanval van AFP, die kort na het artikel in de Daily Skeptic werd gepubliceerd, die andere activistische wetenschappers ertoe bracht de campagne in te trekken om het gewraakte wetenschappelijke artikel in te trekken. Het is gedeeltelijk geschreven door Marlowe Hood, van wie de vaste lezers zich zullen herinneren dat hij onlangs ongeveer £88.000 heeft gekregen van de Foundation-afdeling van een grote Spaanse bank die nauw betrokken is bij de financiering van groene technologieën. Een van de door AFP geciteerde experts was Dr. Freiderike Otto, die op het gebied van de pseudowetenschappen werkt en met behulp van computermodellen afzonderlijke weersgebeurtenissen ‘toeschrijft’ aan langetermijnveranderingen in het klimaat. Ze wordt bij dit werk geholpen door financiering van de groene miljardair-investeerder Jeremy Grantham.

Otto zei:

“De auteurs van het rapport hebben hun artikel ‘natuurlijk’ niet in goed vertrouwen geschreven. Als het tijdschrift om wetenschap geeft, moeten ze het luid en publiekelijk intrekken en zeggen dat het nooit gepubliceerd had mogen worden.”

Een andere wetenschapper die opriep tot stopzetting van het werk was Stefan Rahmstorf, hoofd van Earth Systems bij het Potsdam Institute for Climate Impact Research. Hij vertelde AFP dat hij niet op de hoogte was van het tijdschrift Springer, “maar als het een zichzelf respecterend tijdschrift is, zou het het artikel moeten intrekken”.

De gelekte e-mails van Pielke bieden een fascinerend inzicht in de manier waarop Springer Nature het afgelopen jaar met de kwestie is omgegaan. In eerste instantie was er bezorgdheid dat Alimonti et al. er werd alleen verwezen naar het werk van het vijfde beoordelingsrapport van het IPCC, hoewel erop werd gewezen dat toen het artikel oorspronkelijk werd ingediend, het zesde beoordelingsrapport van het IPCC nog niet was gepubliceerd. Er werd voorgesteld een ‘erratum’ op te stellen. Professor Alimonti nam het begrijpelijke standpunt in dat een ‘addendum’ passender was.

De addenda werden opgesteld en vervolgens ter beoordeling naar vier personen en een jurylid gestuurd. Drie recensenten adviseerden publicatie en één was tegen. Vervolgens werd gemeld dat de jury de kant van het minderheidsstandpunt had gekozen. Een van de recensenten adviseerde acceptatie door op te merken:

“De uitspraken van de auteurs zijn over het algemeen in overeenstemming met de beoordeling van werkgroep 1 van het IPCC over hun zesde beoordelingsrapport.”

Een andere recensent schreef:

“Het originele artikel is een eenvoudige recitatie van geloofwaardige, belangrijke gegevens over verschillende soorten extreme weersomstandigheden. Ik vind niets selectief, bevooroordeeld of misleidend in wat ze presenteren. Hoewel er nauwelijks iets is geschreven dat niet goed bekend is bij experts, is het nuttig zodat niet-experts de onderliggende gegevens kunnen zien, die meestal onduidelijk zijn in de IPCC-rapporten.”

Maar het mocht allemaal niet baten. De jury was het met de enige afwijkende stem eens dat het addendum niet voldeed aan de “wetenschappelijke normen” die publicatie mogelijk zouden maken. “Bovendien adviseer ik intrekking van het originele manuscript.” Het artikel werd vervolgens ingetrokken, hoewel hier een nieuwe versie opnieuw is gepubliceerd.

De conclusies van Dr. Pielke zijn vernietigend:

“Het misbruik van het hier gedocumenteerde peer-reviewed proces is opmerkelijk en vormt een waarschuwing dat de klimaatwetenschap net zo diep gepolitiseerd is als altijd, waarbij wetenschappers bereid zijn invloed uit te oefenen op het publicatieproces, zowel in de open lucht als achter de schermen.”

Bronnen: The Daily Sceptic