Luister naar dit Artikel

Het Holodek Bedienen

Ik werd altijd aangetrokken tot huizen en gebouwen met overvloedig veel ramen en heel veel glas. Ik besefte later dat deze bekoring echt gebaseerd was op het transparante effect, hetgeen mij de kans gaf om te zien wat er aan de andere kant van het raam of het glas was. Het was de noodzakelijkheid voor mij om in een huis te wonen met overvloedig veel licht en overvloedig veel ramen welke het licht toestonden om dan naar binnen te schijnen. Ik gaf nooit echt om gordijnen of zonnewering, anders dan alleen op die momenten van praktische noodzakelijkheid.

Mijn volgende fascinatie zijn entrees en paden en routes in de natuur, grot entrees en portalen die bedekt waren met struiken. Ik stel me zo voor dat dit over nieuwsgierigheid gaat; mijn behoefte om te weten wat er voorbij het mysterie van de entree of pad of bosjes ligt, en waar het allemaal naartoe leidt. Vanwege deze nieuwsgierigheid als een kind raakte ik voortdurend in moeilijkheden voor te laat thuis te komen uit school (in Jamaica) omdat ik op verkenning weg was. Ik werd altijd aangestuurd door deze behoefte om te weten wat er achter de sluier ligt.

Het is duidelijk dat dit symbolisch is voor mijn diepere zoektocht; rondwroetend doorheen de donkere en lichte corridors van mijn eigen geest, mijn onderbewuste geest, mijn robot-zelf en mijn uitgebreide tijdloze zelf. Beetje bij beetje zie ik meer en begrijp ik meer, hetgeen mij dan aanstuurt naar dit onverzadigbare verlangen om meer te ontdekken. Alle concepten over de werkelijkheid stromen door deze filters heen; ongeacht van wat mij verteld is weet ik dat mijn ervaringen en betrokkenheid met de werkelijkheid gebaseerd is op wat ik wel weet net zoveel als wat ik niet weet. Dus wij moeten dan de vraag stellen; “Wat hebben wij onszelf verteld? Met wat voor beperkende conclusie leven wij?”

Hoe schoon zijn jouw filters? Het is duidelijk dat ieder facet van onze levens relevantie bevat aangezien het verwijst naar een overtuiging; gekristalliseerde ideeën gevormd over wie wij zijn in relatie tot de wereld rondom ons heen. Met het eindeloos stromen van willekeurige en opzettelijke gedachten die door onze hoofden stromen, doen verschillende lagen van denken zich tegelijkertijd voor; lastig gevallen, geterroriseerd en geoordeeld; laat het ons geconsumeerd achter door het robot-verstand. De hoofd-aansturing van het robot-zelf is overleving. Wij zijn meesters van het onszelf aan de buitenzijde te maskeren, door een camouflage van woorden aaneen geregen om ieder teken van dit verontrustende verstandelijke gebabbel te vermommen; hoofdzakelijk een keten van willekeurige data. Terwijl dit een noodzakelijk onderdeel van de mensheid diens ervaring geweest is, verblind het ons van de stille waarnemer die toekijkt van achter onze ogen.

In ieder moment is er iets nieuws dat verzameld wordt, het gaat over het ontdekken van de transparantie van je omstandigheden. Anderszins worden wij onszelf gevangen gewaar in het kritiekloos accepteren van onze ervaringen. Dit leidt naar veel van de illusionaire dilemma’s waar wij mee geconfronteerd worden als we worstelen om problemen op te lossen. Zeer vaak ontdekken we dat het probleem veel te dicht voor ons schijnt te zijn om doorheen te kijken, of dat is op z’n minst onze gewaarwording wanneer de situatie naar het kritiekloos accepteren gebracht wordt. Te weten dat al onze verhalen een ontvouwende ontdekking representeren kan ons misschien voorbereiden om de transformatie die ons aangeboden wordt door de ervaring op te nemen. Alle ervaringen creëren de één of andere soort van transformatie.

Want hoewel wij verbonden zijn aan de data ontsproten vanuit de geschiedenis van de oorspronkelijke aanvang van de menselijke ervaring, hebben we nu een kans om meer diepgaand de transformerende frequenties van die data te activeren. Er zijn talrijke variaties geweest van mensen op de planeet en wij dragen de geschiedenis van ongelooflijke evolutie naar extreme devolutie; zwaaiend van een vormeloze ervaring naar het aannemen van de menselijke gestalte en het experimenteren en creëren van het ideale lichaam. Dit is een hoogst ingewikkeld lichamelijk systeem geprogrammeerd voor activering op gezette tijden gebaseerd op de individuele en collectieve evolutie.

Terwijl wij door onze levens heengaan en geconfronteerd worden met fluctuerende emoties … sommige uitdagend en sommige vreugdevol; laat ons dan de omvang en de multidimensionaliteit van ons bestaan herinneren. Wie wij in ieder moment zijn is vloeibaar, altijd veranderend ondanks de statische verschijningsvorm. Voor de gek gehouden door onze fixatie op de illusie van vastgelijmd te zijn aan onze levens; het gevoel hebben dat iemand anders aan de touwtjes trekt, ons achterlatend aan de genade van de goden. Ja we zijn achtergelaten aan de genade van onze zelven (de goden) op een hoger vlak van ons meester zelf. Als een individu ben je één en vele tegelijkertijd; ongeveer zoals technologische schizofrenie op hoog niveau. Wij geloven dat wij één persoonlijkheid zijn, één werkzaam karakter, maar wij; jij, ik hebben andere aspecten van onze “zelven” of karakters die tevoorschijn komen in overeenstemming met hun emotionele sterke punten. Andere aspecten van ons nemen het over in het management proces van de uiteenlopende verhalen waar wij bij betrokken raken.

Het is de reden dat wanneer jij jezelf observeert in de spiegel gedurende de dag, je er soms van moment naar moment anders uitziet. Wie is het die aanwezig is? Welk aspect van jou is aanwezig en tot wat voor verhalen lijkt dat gedeelte van jou aangetrokken te zijn. De uitgebreidheid van wie en wat wij zijn is verstandsverbijsterend. Het robot-zelf mixt en stemt data van gedachten overeen om gestroomlijnd te zijn door in te tappen op de onderbewuste geest als het relateert aan het karakter en het verhaal. Het is het waarom wij bij tijden zowel geschokt en verbaasd zijn aangaande de keuzes die wij maken en de tijden wanneer wij “in strijd met ons karakter” lijken te handelen. Dat is omdat het precies dat was, een ander karakter van ons. Het is hoe wij gebalanceerd blijven en niet volledig in/naar de chaos van waanzinnigheid gaan zoals soms bij anderen gebeurt.

Dus als jouw verhalen tevoorschijn komen, ontdek dan “wat jouw raam of glas is” of nog beter behandel jouw verhalen als ramen, glas, en grot entrees, routes en struikportalen. Wat is er achter het verhaal, wat is de evolutionaire ontdekking die gepresenteerd wordt. Herken wanneer de robot de show bestuurt. We worden dan gebombardeerd met overvloedig veel fluisteringen in onze hoofden van de gevaren verderop of van je tekortkomingen en wanhopige behoeften. Aan de buitenkant verbergt het masker alles maar aan de binnenkant zijn de karakters en het robot-zelf hard aan het werk om de meester “jij” te helpen op te staan en de leiding te nemen. Iedere schimpscheut, uitdaging, vreugde en pijn duwt ons om onze weg van onderaf naar buiten te vinden.

Deze zijn allen mechanismes of gereedschappen geïncorporeerd in de menselijke ervaring om onze grootheid tot uitdrukking te brengen als de artiest, de magiër een schepper van het meest schitterende spel genaamd “mens zijn”! In dit spel ben je altijd een winnaar omdat wij volledig geïnvesteerd zijn in de kristallisatie van onze illusies. Hoe ongelooflijk is dat! Je kunt de stop op ieder tijdstip aangaande je verhaal eruit trekken … gewoon de energievoorraad ernaar toe uitzetten … je oordeel en je emoties. Dit is zo een eenvoudige oplossing, en toch is er zo een innerlijke worsteling om je deze techniek eigen te maken; de kunst van het bedienen van het holodek. Neem misschien één verhaal of uitdaging in dit moment en werk ermee, en voel hoe het leven aan zou voelen als je niet betrokken zou zijn in dit verhaal, dan jezelf eraan herinneren dat je bestaat in een oceaan van opties en mogelijkheden. Om ons zelf eraan te herinneren dat het onze gedachten of twijfels zijn, onzekerheden en onze vertwijfelingen die de vlam aanwakkeren deze verhalen en uitdagingen in leven te houden.

Het feit is dat wij ons stevig vasthouden aan deze verhalen terwijl we worstelen om de oplossingen te vinden. Dit wordt een vicieuze cirkel want wij vrezen, dat als wij het ‘zorgen maken over’ loslaten het probleem niet opgelost wordt. Echter dit stevig vasthouden dient er alleen toe om de kristallisatie van deze verhalen te verzekeren. Er is een enorme vrees in het loslaten. Om los te laten is om eenvoudig de twijfel, het oordeel en de wanhoop los te laten. Wanneer je alles gedaan hebt wat je “menselijkerwijs” kunt, en wanneer de robot zonder oplossingen is komen te zitten, laat het dan gaan naar de stille waarnemer. Vind een reden om te lachen zelfs als jouw illusie is dat je niets hebt. Dat op zichzelf is humoristisch, want wij zijn allen volledig geïnvesteerd in de illusie van gebrek en overvloed. Het lachen heeft de bekwaamheid om je verhaal te deconstrueren, want binnenin deze momenten wordt je focus weggenomen van het bekrachtigen van je verhaal. Het staat je toe op te houden met voortdurend na te denken over je uitdagingen. Dit geeft je brein een kans om de boodschap van de stille waarnemer te ontvangen om een nieuwe concept van werkelijkheid te reconstrueren.

Ik herinner me van jaren geleden toen mijn innige vriend en ik het verhaal van gebrek ervoeren, wij naar het restaurant zouden gaan om de bodemloze chips en salsa te bestellen voor $3.00 of zo, en dan vroegen we om citroen en water … wel we vroegen om verscheidene citroenschijfjes en gebruikten de suiker op de tafel om limonade te maken. Dus we hadden chips en salsa en limonade totdat we belachelijk vol waren. We dachten dat het heel grappig was; we lachten en hadden een geweldige tijd. We voelden ons licht ondanks onze illusie van gebrek, maar dat lachen en die lichtheid scheen onze situatie te verschuiven. Geen kommer en kwel, we vonden eenvoudig humor in onze creativiteit terwijl wij een manier vonden om uit te gaan en onszelf te vermaken. Dus sta stil en laat de illusie aan je voorbijgaan! Maak je verhalen transparant, zij zijn niets anders dan ramen en glas overal om je heen. Het gaat oké zijn, het is altijd oké. De weg naar buiten is in jou! Geen betere tijd dan het heden om het gewoonweg te doen … NU!
©2015 Sonia Barrett – http://spiritinform.com/

Vertaling: Cobie de Haan
Bron: http://denkmetjehart.blogspot.nl/2015/08/het-robot-zelf-en-de-kunst-van-het.html