Deze week hebben tienduizenden boeren uit heel Nederland zich verzameld om te protesteren tegen het overheidsbeleid dat het aantal vee in het land met een derde zal verminderen.

In een typisch voorbeeld van wezel-bewoordingen in de media, kopt de pers over dit alles zoiets als “Nederlandse boeren protesteren tegen emissiedoelstellingen“, maar dit is een enorme leugen door weglating.

Het overheidsbeleid waartegen wordt geprotesteerd is een investering van 25 MILJARD euro in “het verminderen van de stikstofvervuiling”, maar het is van plan dit te bereiken door (onder andere) “een aantal Nederlandse veehouders te betalen om te verhuizen of de industrie te verlaten”.

Concreet betekent dit uiteindelijk een vermindering van het aantal varkens, kippen en koeien met zo’n dertig procent.

Dat is waartegen hier wordt geprotesteerd – een opzettelijke inkrimping van de landbouwsector, die gevolgen heeft voor het levensonderhoud van duizenden boeren en de voedselvoorziening van letterlijk honderden miljoenen mensen.

HET GROTE PLAATJE

Hoewel de regeling naar verluidt gaat over het beperken van de stikstof- en ammoniakuitstoot uit urine en mest, is het moeilijk om dit niet te zien in de bredere context van de aanhoudende voedselcrisis.

Nederland produceert een enorm voedseloverschot en is een van de grootste vleesexporteurs ter wereld en DE grootste van Europa. Een vermindering van de productie met een derde zou enorme gevolgen kunnen hebben voor de wereldwijde voedselvoorziening, vooral in West-Europa.

Misschien nog verontrustender is hoe dit als een precedent zou kunnen fungeren.

Dit is niet de eerste “betaal boeren om niet te boeren”-regeling die het afgelopen jaar is gelanceerd – zowel het VK als de VS hebben dergelijke regelingen ingevoerd – maar een regering die betaalt om haar eigen vleesproductie te verminderen? Dat is een primeur.

Dat het (naar verluidt) wordt gedaan om “het milieu te beschermen”, maakt het een groot waarschuwingssignaal voor de toekomst. Denemarken, België en Duitsland overwegen al een soortgelijk beleid.

De westerse wereld lijkt enthousiast quasi-suïcidaal beleid te omarmen.

Ik bedoel, boeren betalen om de hoeveelheid voedsel die ze produceren te verminderen… terwijl we (in theorie) met oorlog wordt bedreigd… in het midden van een recessie… geconfronteerd met een recordinflatie terwijl de kosten van levensonderhoud explosief laten stijgen.

Heeft dat echt zin?

Dat is bijna net zo gek als het weigeren van nieuwe olie- en gasleasecontracten terwijl de benzineprijs stijgt.

Inderdaad, in een wereld die wordt geteisterd door een tekort aan kunstmest als gevolg van sancties tegen Rusland en Wit-Rusland, lijkt het bijna idioot om te klagen over een mestoverschot, laat staan ​​te proberen het te verminderen.

We zijn ver voorbij het punt waarop dit als toevallig kan worden beschouwd, nietwaar?

Om het zo te zeggen – als de collectieve regeringen van de westerse wereld zouden proberen hun eigen burgers te verarmen en uit te hongeren, wat zouden ze dan precies anders doen?

Bronnen: Off-Guardian