Dennis Francis, voorzitter van de Algemene Vergadering van de VN (AVVN), heeft de bezwaren van elf landen genegeerd en de VN-verklaring over pandemische preventie, paraatheid en respons goedgekeurd zonder deze aan een stemming in de volledige vergadering te onderwerpen.
Deze verklaring heeft tot doel een mondiale pandemische autoriteit te vormen die over een reeks verontrustende bevoegdheden beschikt, zoals het vermogen om lockdowns af te dwingen, aan te dringen op universele vaccinatie en te censureren wat zij als ‘desinformatie’ beschouwt.

Enkele van de punten waar het om vraagt, zijn onder meer:

Meer toezicht en digitale gezondheidsdocumenten: De verklaring ondersteunt het gebruik van digitale gezondheidstechnologieën voor “het implementeren en ondersteunen van gezondheidsmaatregelen en het versterken van nationale responsinspanningen” in het geval van een noodsituatie op gezondheidsgebied of een pandemie. Vaccinpaspoorten zouden onder de categorie digitale gezondheidstechnologieën vallen.

Universele vaccinatie: Een ander alarmerend onderdeel van de verklaring is de “diepe bezorgdheid” die erin wordt geuit over het terugdringen van de vaccinatiegraad over de hele wereld. Het belooft het onderzoek en de ontwikkeling van vaccins te ondersteunen en noemt routinematige vaccinatie een kosteneffectieve en efficiënte interventie op het gebied van de volksgezondheid. De verklaring roept op tot het verbeteren van “routinematige immunisatie-, vaccinatie- en outreach-capaciteiten, onder meer door op bewijs gebaseerde informatie te verstrekken over het bevorderen van vertrouwen, acceptatie en vraag”, naast “het uitbreiden van de vaccindekking om uitbraken te voorkomen, evenals de verspreiding en heropkomst van overdraagbare ziekten.”

Tijdelijke bevoegdheden in verband met COVID-19 permanent maken: De verklaring benadrukt ook de noodzaak om voort te bouwen op de praktijken en lessen die uit de pandemie zijn geleerd en tijdelijke bevoegdheden op duurzame wijze in permanente bevoegdheden om te zetten.

Oprichting van een pandemiefonds: De verklaring beoogt de oprichting van een pandemiefonds van 30 miljard dollar per jaar voor “cruciale investeringen” in verband met de voorbereiding op en reactie op pandemieën.

Censuur van vaccincritici: De nieuwe verklaring spreekt ook “de bezorgdheid uit dat gezondheidsgerelateerde desinformatie en misinformatie een negatieve invloed hebben op routinematige immunisatiediensten wereldwijd” en roept op tot het nemen van maatregelen om wat zij beschouwt als desinformatie aan te pakken, vooral op sociale mediaplatforms. Het wil ook stappen ondernemen om de aarzeling over vaccins tegen te gaan en meer vertrouwen in de volksgezondheidsautoriteiten te creëren.

Voorstanders van de verklaring zijn van mening dat deze de wereldwijde samenwerking bij het voorkomen van pandemieën en het verbeteren van de volksgezondheid zal bevorderen. De Wereldgezondheidsorganisatie beweert dat zij een aantal van de lessen die tijdens de COVID-19-pandemie zijn geleerd, zal toepassen.

De stap veroorzaakt echter veel zorgen onder degenen die de implicaties ervan begrijpen, zoals Frank Gaffney, president van het Center for Security Policy, die het ‘ongekend’ noemt.

Hij zei: “Je kunt er niet omheen dat dit ten koste gaat van de soevereiniteit van de verschillende naties, die vervolgens te horen krijgen dat er een noodsituatie is en wat ze eraan moeten doen.”

Francis Boyle, J.D., Ph. D., expert op het gebied van biowapens en hoogleraar internationaal recht aan de Universiteit van Illinois, zei: “Dit is een volwaardige propaganda die de hele Organisatie van de Verenigde Naties, haar gespecialiseerde agentschappen en haar aangesloten organisaties,  hun voorgestelde globalistische WHO, een wereldwijde totalitaire medische en wetenschappelijke politiestaat laat steunen.”

Critici zijn ook bezorgd dat de steun van de verklaring voor beperkingen in de stijl van COVID-19 scholen zal sluiten en vrouwen in wezen uit hun baan zal dwingen en mogelijk in armoede zullen belanden.

Bijna een dozijn landen waren tegen de verklaring

De vertegenwoordigers van elf landen schreven een brief aan de voorzitter van de AVVN, waarin zij hun bedenkingen bij de verklaring uitten. In de brief stond: “Onze delegaties zijn ervan overtuigd dat dit geen manier is om multilaterale en intergouvernementele onderhandelingen te voeren over kwesties die van groot belang zijn voor de internationale gemeenschap, vooral voor de ontwikkelingslanden.”

Boyle beschuldigt de AVVN ervan de verklaring verkeerd voor te stellen door de voorzitter van de AVVN deze te laten goedkeuren, omdat ze wisten dat deze de AVVN niet als consensusresolutie zou aannemen gezien de elf bezwaren.

Bronnen: ChildrensHealthDefense.org, WHO.int