Het gehele zonnestelsel maakt grote veranderingen door

0
Luister naar dit Artikel

Wetenschappers zien plotselinge veranderingen in ons zonnestelsel terwijl de Aarde wordt uitgelijnd met het centrum van de Melkweg.


Steun World Unity: alleen via uw maandelijks of eenmalige gift kunnen we de website draaiende houden en de leugens aanpakken. Deze steun is keihard nodig in deze zware economische tijden. Klik hier om te Doneren


Er wordt wel gesproken van een Shift of een verandering waarbij het hele universum naar een andere dichtheid gaat. Welke veranderingen zijn precies zichtbaar bij de planeten in ons eigen zonnestelsel?

Mogelijk is de Shift begonnen tijdens de Harmonische Convergentie van 1987. Verleden, heden en toekomst worden tegelijkertijd gecreëerd en de mensen die de Shift meemaken beïnvloeden de evolutie van het hele universum.

De wetenschap heeft recentelijk significante veranderingen vastgesteld bij alle planeten in ons zonnestelsel. De studie naar ons zonnestelsel is in korte tijd een groot onderzoeksveld geworden. De meest opzienbarende veranderingen worden op een rij gezet.

De Zon

De zonneactiviteit neemt toe en de Zon stoot steeds meer hoogenergetische deeltjes uit.

Het magnetisch veld van de Zon is meer dan 230 procent sterker dan aan het begin van de 20e eeuw. De energetische activiteit van de Zon is sterk toegenomen wat veel interessant beeldmateriaal oplevert. Voorspellingen door de NASA brengen het ruimteagentschap steeds meer in verlegenheid.

Venus

Plotselinge fysieke, chemische en optische veranderingen zijn geobserveerd op Venus: een inversie van donkere en lichte plekken is voor het eerst gedetecteerd alsmede een sterke afname van zwavelhoudende gassen in de atmosfeer.

Venus gloeit nu in het donker. De totale helderheid van de planeet is sterk toegenomen. Een plotselinge heldere vlek in het wolkendek van Venus heeft wetenschappers voor een raadsel gesteld. De heldere vlek werd voor het eerst waargenomen door amateurastronoom Frank Melillo. Het is niet de eerste keer dat een dergelijke heldere vlek wordt aangetroffen op onze buurplaneet.

Aarde

Aan het begin van de jaren zestig werd het oppervlak van de Aarde 4 tot 6 procent schemeriger. Tegen 1994 begon het aardoppervlak juist lichter te worden.

Wat wetenschappers nog altijd niet hebben kunnen verklaren is dat de Aarde voor 1997 eivormig was en daarna meer de vorm van een meloen begon aan te nemen. Het gebied rond de polen was eerst langgerekt maar werd na 1997 afgevlakt.

Mars

In slechts een jaar tijd smolten de ijskappen op Mars wat als gevolg had dat er op grote schaal veranderingen aan het oppervlak en in de atmosfeer hebben plaatsgevonden.

Sinds 1997 is de dichtheid van de atmosfeer van Mars toegenomen met meer dan 200 procent. In 1997 verloor de Mars Observer één van haar spiegels waardoor het gevaarte neertstortte. Dit gebeurde omdat de atmosfeer meer dan twee keer zo dik was dan wetenschappers van de NASA hadden berekend.

De kwaliteit van de biosfeer op Mars is significant verbeterd. Rond de evenaar vormen zich wolken en neemt het ozongehalte sterk toe.

Jupiter

Jupiter is dusdanig geënergetiseerd dat de planeet wordt omringd door een zichtbare fonkelende buis van energie in de vorm van een donut. Deze buis, beter bekend als een ‘flux tube’, verbindt de planeet met haar maan Io en gloeit in het donker.

Veranderingen zijn waargenomen in de aurora-emissies op Jupiter. Kleine aurora’s buiten de emissieringen zijn verbonden met de vulkanische maan Io.

De omvang van het magnetische veld van Jupiter is sinds 1992 meer dan verdubbeld.

Saturnus

De poolgebieden van Saturnus lichten steeds meer op en daarnaast wordt het magnetische veld van de planeet steeds krachtiger.

Tussen 1980 en 1996 nam de snelheid van de rotatie van de wolken rond de evenaar van Saturnus af met 58,2 procent. Dit was onverwachts en zorgde voor drastische veranderingen in het weer op de planeet.

Daarnaast blijven de hexagonale patronen rond de polen van Saturnus nog altijd een mysterie.

Uranus

In 1999 verschenen verschillende artikelen dat Uranus getroffen zou zijn door krachtige stormen waardoor het plots een dynamische wereld was geworden met de helderste wolken in het buitenste deel van ons zonnestelsel.

Aan de hand van waarnemingen door Voyager II denken wetenschappers dat recentelijk magnetische poolverschuivingen hebben plaatsgevonden op Uranus en Neptunus. De magnetische pool zou op Uranus 60 graden zijn verschoven en op Neptunus 50 graden.

Neptunus

Sinds 1996 is de helderheid van Neptunus in infrarood licht toegenomen met meer dan 40 procent. Daarnaast zijn diverse delen van het oppervlak meer dan 100 procent toegenomen in helderheid.

De maan Triton werd geconfronteerd met een enorme toename in atmosferische druk en temperatuur.

Pluto

Rond september 2002 was de atmosferische druk op Pluto 300 procent hoger in vergelijking met 14 jaar eerder. Daarnaast is de planeet opmerkelijk donkerder geworden.

Uit het Galactische Centrum komen torsiegolven onze kant op. Deze kunnen een hyperdimensionale sprong genereren naar een etherische dichtheid. Hyperdimensionale sprongen worden tevens geassocieerd met tijdreizen. Torsiegolven zijn de enige golven die een gehele planeet naar een andere dichtheid kunnen laten evolueren.

Bronnen: Tmgnow.com, Heartcom.org, Weinholds.org en 3Dastronomer.com

Attentie via: Abovetopsecret.com

Verwant artikel: Het onopgeloste mysterie van de hexagon op Saturnus

Share.

In tegenstelling tot de reguliere media hebben wij geen inkomsten uit advertenties en ook ontvangen wij geen subsidies van de overheid. Om te bestaan zijn wij volledig afhankelijk van de donaties van onze lezers!

Een gulle donatie verzekert dat we ook in 2024 iedereen van het echte nieuws kunnen blijven voorzien!


<< Klik hier om te doneren >>

 

Misschien later