Uit nieuw vrijgegeven documenten blijkt dat de suikerindustrie spraakmakende en invloedrijke wetenschappers van Harvard University heeft omgekocht en betaald om nepnieuws over de primaire oorzaken van hartaanvallen te publiceren.

De valse beweringen van de Harvard-wetenschappers hebben tientallen jaren lang de volksgezondheidsstrategieën met betrekking tot voeding aanzienlijk beïnvloed, en de resultaten worden nog steeds ervaren.

Het nieuws werd onthuld in een recent speciaal rapport in JAMA Internal Medicine en heeft de onderzoeksgemeenschap geschokt. Als de experts steekpenningen aannemen en liegen over de oorzaken van hartaanvallen, waar zouden ze dan nog meer over liegen?

In de jaren zestig was er geen verplichting om belangenconflicten bekend te maken, waardoor leidinggevenden in de suikerindustrie uitgebreid met de onderzoekers konden samenwerken bij het herzien en verfijnen van hun paper totdat het voldeed aan hun gewenste normen, en dat alles zonder de noodzaak om hun eigen betrokkenheid te erkennen.

‘Ik dacht dat ik alles had gezien, maar deze bracht me in de war’, zei Marion Nestle van de New York University, die een hoofdartikel schreef over de nieuwe bevindingen.

‘Het was zo flagrant. En de “steekpenningen” waren zo groot. Financiering van onderzoek is ethisch,’ zei Nestle. Onderzoekers omkopen om het bewijs te leveren dat je wilt, is dat niet.’

Het neponderzoek werd in 1967 gepubliceerd in een literatuuroverzicht in The New England Journal of Medicine.

Het beweerde dat vet en cholesterol de belangrijkste voedingsfactoren waren die bijdroegen aan hartaandoeningen, terwijl het bewijs uit de jaren vijftig negeerde dat suiker ook verband hield met hartaandoeningen.

Volgens het laatste rapport werd de review in NEJM gefinancierd door de Sugar Research Foundation (SRF), die nu bekend staat als de Sugar Association.

De betrokkenheid van de SRF bij het onderzoek werd pas in 1984 bekendgemaakt.

Dr. Mark Hegsted, voedingsprofessor aan Harvard, leidde van 1965 tot 1966 het eerste onderzoeksproject van de SRF naar hartaandoeningen.

In het nieuwe rapport ontdekte Laura A. Schmidt van de Universiteit van Californië, San Francisco, samen met haar collega’s, correspondentie die onthulde hoe Dr. Hegsted in opdracht van de SRF tot een vooraf bepaalde conclusie kwam.

Uit archieven van de University of Illinois en de Harvard Medical Library blijkt dat de stichting het doel voor het literatuuronderzoek heeft vastgesteld, financiering heeft verstrekt en conceptversies van het manuscript heeft beoordeeld.

In 1962 gaf een voedingsrapport van de American Medical Association aan dat vetarme, suikerrijke diëten daadwerkelijk zouden kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van cholesterol.

Volgens het nieuwe rapport stelde John Hickson, de vice-president van de SRF, twee jaar later een omvangrijk programma voor om negatieve percepties van suiker tegen te gaan.

Steeds vaker suggereerden epidemiologische rapporten dat bloedsuiker, in plaats van bloedcholesterol of hoge bloeddruk, een nauwkeurigere voorspeller was van atherosclerose.

Twee dagen nadat The New York Herald Tribune in juli 1965 een paginagroot verhaal publiceerde waarin suiker aan verschillende gezondheidsproblemen werd gekoppeld, keurde de SRF “Project 226” goed, een literatuuroverzicht over cholesterolmetabolisme geleid door Hegsted en, onder andere, Fredrick Stare, een ander Voedingsdeskundige van Harvard met financiële banden met de industrie.

Negen maanden later, zoals Schmidt en haar collega’s stellen, legde Hegsted uit dat het project vertraging had opgelopen vanwege de constante noodzaak om tegenargumenten te schrijven tegen nieuw bewijsmateriaal dat in die periode een verband tussen suiker en hartaandoeningen publiceerde.

Volgens het rapport vroeg Hickson in september 1966 om aanvullende versies van het literatuuronderzoek van de Harvard-onderzoekers, hoewel er geen direct bewijs is dat de Foundation de concepten heeft becommentarieerd of bewerkt.

Op 2 november had Hickson het laatste ontwerp goedgekeurd als “precies wat we in gedachten hadden”.

De tweedelige review, waarin werd geconcludeerd dat de enige noodzakelijke verandering om hartaandoeningen te voorkomen, het verminderen van de vetinname via de voeding was, werd het volgende jaar gepubliceerd in de NEJM, zonder melding te maken van de betrokkenheid van de SRF.

Pas in 1984 vereiste het tijdschrift openbaarmaking van belangenconflicten.

“De suikervereniging betaalde hooggewaardeerde Harvard-wetenschappers om een recensie te publiceren die zich concentreerde op verzadigd vet en cholesterol als de primaire oorzaken van hartaandoeningen in een tijd waarin studies zich begonnen op te stapelen die erop wezen dat suiker een risicofactor is voor hartaandoeningen,” zei Schmidt. .

“Dat heeft impact gehad op de hele onderzoeksgemeenschap en de richting die ze insloeg.”

“In deze periode draaiden veel van de berichten over het voorkomen van hartaandoeningen bijvoorbeeld om het kiezen van margarine boven boter, die een lager gehalte aan verzadigd vet heeft”, zei Schmidt. “Nu weten we dat margarine veel transvetten bevat, die bijdragen aan hartaandoeningen en die grotendeels uit de Amerikaanse voedselvoorziening zijn geëlimineerd.”

“Toen fabrikanten vet verminderden, voegden ze suiker toe”, zei ze. “We hebben veel tijd verloren met het evalueren van de invloed van suiker op coronaire hartziekten”, maar het is onmogelijk om de daadwerkelijke impact op de volksgezondheid in de afgelopen vijf decennia te meten.

Volgens Nestle zijn zowel grote hoeveelheden suiker als verzadigde vetten schadelijk voor de gezondheid en zijn de effecten moeilijk te scheiden. Het lijkt echter redelijk om de suikerinname te beperken tot ongeveer 10 procent van de dagelijkse calorieën.

Zelfs vandaag de dag blijft financiering door de industrie een aanzienlijke hoeveelheid wetenschappelijk onderzoek ondersteunen, maar tijdschriften en wetenschappers maken deze financieringsbronnen steeds meer bekend, merkte Schmidt op.

“Hoewel we erkennen dat de Sugar Research Foundation transparanter had moeten zijn in al haar onderzoeksactiviteiten, is het belangrijk op te merken dat openbaarmaking van financiering en transparantienormen niet de norm waren op het moment dat deze studies werden gepubliceerd”, verklaarde de Sugar Association in een antwoord.

“Bovendien is het voor ons een uitdaging om commentaar te geven op gebeurtenissen die naar verluidt 60 jaar geleden hebben plaatsgevonden en op documenten die we nog nooit hebben gezien.”

“De Sugar Association probeert altijd de rol van suiker in de gezondheid beter te begrijpen, maar we vertrouwen op hoogwaardige wetenschap en feitelijk bewijs om onze beweringen te ondersteunen”, concludeerde de verklaring.