Oekraïense baby’s en zeer jonge kinderen worden ontvoerd en verkocht aan de grens tussen Oekraïne en Polen, waar elite-pedofielen tot $ 150.000 betalen om de baby’s te kopen voor hun eigen gestoorde plezier.

“Dit is momenteel gewoon een snoepwinkel voor hen”, zegt Dean, een voormalige Britse soldaat die verbaasd is over de wereld van elite-pedofilie die hij is tegengekomen. Dean werkt nu voor MitMark, een particulier risicoadviesbedrijf dat zich inzet in de strijd tegen mensenhandel nadat hij bij de Medyka-overgang in Polen was aangekomen om aan crisisbeheersingsprojecten te beginnen.

“Je zou niet denken dat een mens dat een ander mens zou kunnen aandoen,” zei hij. “Het gaat verder dan terrorisme. Ik heb het grootste deel van mijn volwassen leven tegen terrorisme gevochten, maar die geloven tenminste ergens in. Mensenhandelaars geloven in niets anders dan in hebzucht en geld. Het leven betekent niets voor hen.”

Byline Times meldt: Het gangbare tarief voor een baby of heel jong kind – ofwel om te worden verkocht voor seksuele slavernij of om te worden gedood en geoogst voor organen – ligt rond de $ 150.000.

Een crisis uitbuiten

Sinds de Russische invasie van Oekraïne op 24 februari begon, zijn ongeveer 5,5 miljoen Oekraïners naar het buitenland gevlucht. De overgrote meerderheid van hen zijn vrouwen en kinderen, aangezien mannen van 18 tot 60 jaar volgens de noodwetten het land niet mogen verlaten.

De reizen zijn zwaar, vaak over duizenden kilometers en meerdere dagen, en vaak voorafgegaan door weken onder Russische bombardementen en bezetting.

Degenen die in het buitenland aankomen, zijn uitgeput en overweldigd door de hulp die aan de Poolse kant van de grens wordt geboden door de enorme vrijwilligersbeweging die is gemobiliseerd. Hier voelen ze dat ze eindelijk een beetje kunnen ontspannen en niet meer op hun hoede hoeven te zijn.

Maar de beste camouflage voor een mensenhandelaar is de vriendelijkheid van anderen.

“We hadden een Italiaan die zich voordeed als vrijwilliger die een hele familie van vrouwen en kinderen, denk ik zeven mensen, meenam en vertelde dat hij ze naar Italië zou brengen”, zei een vrijwilliger die anoniem wilde blijven.

“Hij reed ze naar Italië en vertelde hen toen “in the middle of nowhere” dat ze moesten vertrekken. Ze stapten uit en hij reed weg. Ik denk dat hij misschien aan de telefoon te horen kreeg dat de politie hem in de gaten had en dat hij ze gewoon kwijt was. Hij nam ook nog een vrouw en kind mee en we weten nog steeds niet waar ze zijn.”

Niemand weet hoeveel mensen er zijn verhandeld sinds de Russische invasie begon, alleen dat het gebeurt en op professioneel niveau is georganiseerd.

“De meeste mensenhandel in Polen vindt plaats via georganiseerde misdaadnetwerken in de Midden-Europese regio en het was een probleem lang voor de vluchtelingencrisis zelf”, zegt Allison Byrd, coördinator speciale projecten bij de liefdadigheidsorganisatie Unbound tegen mensenhandel.

“Het is handig om te onthouden dat dit een situatie van vraag en aanbod is. Dus waar de vraag groot is, weten we dat het aanbod dat zal bereiken. En helaas heb ik berichten gehoord van sommige van onze partners dat het online zoeken naar Oekraïense vrouwen enorm is gestegen. Dus mensenhandelaars zijn financieel zeer gemotiveerd om aan die vraag te voldoen.”

Op de grond bij grensovergangen snuffelen bende-uitkijkposten – of ‘dickers’ – door het gebied en maken foto’s van vrouwen en kinderen die ze naar de hogere regionen sturen, die vervolgens beslissen of ze geschikt zijn voor mensenhandel. Het zijn deze klootzakken waar Dean en zijn collega’s naar uitkijken.

“Het is niet moeilijk, om eerlijk te zijn, want als je een man bent tussen de 19 en 65 jaar en je hebt geen documentatie om te zeggen dat je niet kunt vechten, en je bent niet Pools, wat doe je dan daar anders dan op de loer liggen?” zegt Daan.

Hij wijst naar een foto op zijn telefoon van een blanke man. “We hebben er acht in ons bestand”, legt hij uit. “Deze man zag ik vier dagen geleden aan de andere kant van de grens. Kijk naar hem – hij is 40 jaar oud en ziet er niet ongeschikt uit. Wat doet hij daar? Hij is niet sjofel, heeft een fris kapsel en praat met jonge mensen met kinderen.”

Gezichtsherkenningstechnologie kan ook helpen om in realtime mensen te detecteren waarvan bekend is dat ze met criminele bendes werken, iets dat door Unbound met goed resultaat is ingezet.

Na het zien van een vrouw die beweerde een vrijwilliger te zijn, maar aanbood vluchtelingen te betalen om tassen voor haar over de grens te dragen in ruil voor een lift naar Warschau, fotografeerde een teamlid haar discreet en stuurde het naar een collega in de VS. “Hij heeft de foto gemaakt en hij bevestigde dat deze persoon verbonden is met mensen die geen goede mensen zijn”, zegt Byrd.

Het toezicht door MitMark en Unbound is effectief gebleken, waarbij de collega’s van Dean erin slaagden in te grijpen in twee gevallen waarin mensen op het punt stonden om te worden verhandeld.

Over een van deze onderscheppingen gesproken, zei hij: “We hebben dit gestopt, de jongens gingen naar binnen, brachten de dame en twee jonge kinderen naar een veilige haven met een crisismanagementteam. We probeerden de man te grijpen, maar hij was op de vlucht geslagen. We hebben het toezicht dat we van vorige dagen op hem hadden verzameld aan de Poolse politie gegeven, maar ze wilden het niet echt weten.

Het incident benadrukt een van de belangrijkste problemen waarmee degenen die mensenhandel proberen te bestrijden, worden geconfronteerd: de gemelde onwil van autoriteiten aan de grens om iets meer te doen dan het absolute minimum om het gebied kalm en stil te houden.

“Ik kom uit Kiev en kwam op 5 maart aan in het treinstation van Krakau met mijn driejarige kind en mijn vriend en haar twee kinderen”, vertelde een Oekraïense vrouw die anoniem wilde blijven, aan Byline Times. “Een man kwam uit het niets naar haar toe en zei: ‘hallo, waar ga je heen? Ik zal je naar een veilige plek brengen. Ik ben hier om te helpen’. Ik rende naar haar toe met de kinderen en zei tegen hem dat hij moest oprotten en hij rende weg.

Naarmate het verloop van de oorlog verschuift, verandert ook de vluchtelingenstroom. Veel Oekraïners zijn nu op weg naar huis, gerustgesteld dat vanwege de mislukte poging van Rusland om de hoofdstad Kiev in te nemen, het nu relatief veilig is om dat te doen.

Het is onvermijdelijk dat de mensenhandelaars nu kansen zien aan de Oekraïense kant van de grens, waarbij ze zich richten op mensen die hun thuisland binnenkomen en zoeken naar manieren om naar hun geboorteplaats te reizen.

“We waren onlangs aan de Oekraïense kant van de grens en er waren Mercedes-auto’s met verduisterde ramen vol met jongens”, zegt Dean. “Het lijkt iets uit een film, maar het is waar: twee grote sedans, drie jongens in elke auto, wat nergens op slaat. Als je er was om iemand op te halen om ze bijvoorbeeld terug te brengen naar Kiev, zou je niet drie jongens in elke auto hebben. Overal zijn rode vlaggen.”