Luister naar dit Artikel

De schijnbare samenzwering om de NAVO bij het conflict in Oekraïne te betrekken, vormt een directe bedreiging voor ieder mens op de planeet

Terwijl de saga rond de aankomst van een Oekraïense S-300 grond-luchtraket op de bodem van Polen, waarbij twee Poolse burgers op tragische wijze om het leven komen, zich ontvouwt, komen er verschillende verhalen naar voren. Ten eerste is er de huiveringwekkende Pavloviaanse reactie van bepaalde NAVO-landen (Polen, Letland, Litouwen, Estland en de Tsjechische Republiek) om overhaaste conclusies te trekken en aan te kondigen dat dit incident een duidelijk geval van Russische agressie tegen een NAVO lid was, dat een NAVO-reactie vereist, inclusief uitbreiding van de luchtverdedigingsdekking naar Oekraïne, evenals de instelling van een vliegverbod boven delen van Oekraïne. De tweede is de verwarring die op de hoogste niveaus in Oekraïne heerste over dit incident, tot en met de weigering van de Oekraïense president, Volodymyr Zelensky, om te erkennen dat de raket in kwestie van Oekraïense oorsprong was.

Het lijkt erop dat de NAVO-landen die in de nasleep van het raketincident opriepen tot het inroepen van artikel 4 van het NAVO-handvest, voorbereid waren om dit van tevoren te doen. Het lijkt er ook op dat de daadwerkelijke lancering van de raket is gedaan zonder medeweten en autoriteit van het Oekraïense opperbevel, waaronder Zelensky en zijn militaire topadviseurs.

Dit zou tot de conclusie kunnen leiden dat de Noord-Europese NAVO-bondgenoten van Oekraïne gewoon uit zijn op een gevecht met Rusland met de soort gefocuste intensiteit van een lemming die naar een klif rent, springend op elke verhaallijn die kan worden verdraaid en vervormd op een manier die bedoeld is om NAVO-interventie in Oekraïne levensvatbaar te maken voor andere, minder enthousiaste lidstaten.

Een dergelijke beoordeling zou in overeenstemming zijn met het idee, dat momenteel in het voordeel is van de meeste NAVO-leden en hun meegaande westerse mediastenografen, dat de Oekraïense S-300-raketinslag in Polen een tragisch ongeval was, waarbij de raket in kwestie werd gelanceerd als reactie op een Russisch  spervuur ​​van raketten voordat het een soort storing kreeg waardoor het uit koers vloog, in de richting van zijn tragische bestemming in het veld van een Poolse boer.

Op basis van een analyse van de basisgeometrie van het slagveld van de Oekraïense luchtverdediging, is dit verhaal niet bestand tegen nauwkeurig onderzoek. Binnenkomende Russische raketten naderen Oekraïne vanuit ruwweg een oost-west traject. Als zodanig is de Oekraïense luchtverdediging gelaagd om te beschermen vanuit een west-naar-oost perspectief, met detectieradars die zijn opgesteld om inkomende doelen zo ver mogelijk op te pikken, waardoor volgradars zo nodig kunnen worden ingezet om de grond-naar- luchtraketten naar hun aangewezen doelen te leiden. Elke S-300-raket die op een inkomend Russisch doel wordt afgevuurd, wordt ongeveer van west naar oost afgevuurd, waarbij de radarstraal naar het doel wordt gevolgd. Kortom: een Oekraïense S-300 zou worden gelanceerd in een richting die ongeveer 180 graden verwijderd is van het pad van de raket die Polen trof.

Over het algemeen geldt dat als een raket niet goed functioneert of het radarspoor verliest, hij ongeveer in dezelfde richting van de lancering blijft vliegen. Elke grote afwijking van deze regel zou betekenen dat de stuurvlakken van de raket defect of beschadigd waren, wat betekent dat de raket geen consistente baan zou kunnen volgen en als zodanig uit de lucht zou vallen. Om de Oekraïense S-300-raket Polen te laten bereiken, zou een volledig functionerend aerodynamisch controlesysteem nodig zijn geweest. Kortom, de raket deed het niet slecht.

Luchtverdedigingsraketten hebben in de loop van de geschiedenis een inherent grond-grond vermogen gehad. De nucleair geschikte Nike-Hercules-raket zou kunnen worden gebruikt in een grond-naar-grond-rol. De Irakezen gebruikten door de Sovjet-Unie gemaakte SA-2- en SA-3-raketten als grond-grondraketten. En de SM-6-raket die door de Amerikaanse marine en het leger wordt gebruikt, kan doelen zowel in de lucht als op de grond raken. Hoewel de S-300 met opzet was ontworpen als luchtverdedigingswapen (de kernkop is relatief klein, tussen de 100 en 143 kilogram hoog explosief), kon hij worden gebruikt in een grond-naar-grond-modus door simpelweg zijn volgradar te gebruiken om een ​​straal in de gewenste richting te richten, op een hoogte die het mogelijk zou maken een ballistisch traject te verkrijgen zodra de raket zijn brandstof verbruikt. De raket zou in de richting van de straal vliegen en dan in de gewenste boog op de grond vallen.

Om dit te doen, zou echter een volgradarstraal moeten zijn gebruikt op een manier die deze in precies de tegenovergestelde richting van de binnenkomende Russische doelen, in de richting van Polen, oriënteerde.

Kortom, de Oekraïense S-300 die op Polen landde, was niet het gevolg van een ongeluk, maar eerder een opzettelijke actie om de raket Poolse bodem te laten raken.

De Polen onderzoeken de omstandigheden rond de dood van hun twee burgers. Als, zoals het logisch lijkt, de lancering van de S-300-raket een opzettelijke daad was, dan moet Polen de Oekraïners zien als de daders van een misdaad. Als zodanig zou Polen moeten eisen dat de draagraket en de bijbehorende radars buiten gebruik worden gesteld en dat alle records en gegevens die verband houden met de lancering in kwestie als bewijs worden behandeld en worden overgedragen aan de bevoegde Poolse vervolgingsautoriteit. Evenzo moet al het personeel dat betrokken is bij de lancering van deze raket worden vastgehouden en worden ondervraagd door getrainde rechercheurs.

De president van Oekraïne, Volodymyr Zelensky, ontkent dat Oekraïne de raket in kwestie heeft gelanceerd en baseert zijn overtuiging op informatie van zijn hoge luchtmacht en militaire commandanten. Als Zelensky de waarheid spreekt, dan is er een samenzwering binnen het Oekraïense militaire establishment om een ​​valse vlag-incident te veroorzaken, bedoeld om de NAVO bij het conflict te betrekken. Elk onderzoek naar de commando- en controleprocedures die werden gebruikt bij de lancering van de raket die Polen trof, zou moeten kunnen bepalen hoe hoog in de commandostructuur deze samenzwering bestond.

Evenzo suggereert de huiveringwekkende reactie van Polen en de Baltische staten om conclusies te trekken die Rusland de schuld gaven van de aanval op Polen ondanks dat hun respectieve legers wisten dat de raket in kwestie Oekraïens was, een bepaald niveau van voorafgaande coördinatie tussen de daders suggereert. van de aanval en degenen die onmiddellijk met een beschuldigende vinger naar Rusland wezen.

Laat er geen twijfel over bestaan ​​- elke directe NAVO-Russische militaire confrontatie over Polen heeft het reële potentieel om over te gaan in een algemene nucleaire uitwisseling tussen de VS en Rusland. Iedereen in Oekraïne, Polen en de Baltische staten die betrokken is bij een samenzwering om de NAVO bij het conflict in Oekraïne te betrekken door een valse vlag-aanval te promoten, vormt een directe bedreiging voor ieder mens op de planeet.

De VS en zijn meer verantwoordelijke NAVO-partners moeten tot op de bodem uitzoeken wat er is gebeurd met betrekking tot de Oekraïense S-300-aanval op Polen. Elke mislukking om deze valse vlag-samenzwering te identificeren, als die al bestaat, en om hem in de kiem te smoren, verhoogt alleen maar de reële kans dat degenen die bij een dergelijke samenzwering betrokken zijn het keer op keer zullen proberen, totdat ze hun suïcidale doel van een NAVO-Russisch conflict bereiken.

Bronnen: Scott Ritter Extra