In Duitslands laatste gruwelijke geval van kindermishandeling filmden pedofielen seksuele handelingen met hun eigen kinderen om online te delen. Kinderen leren ‘vreemden zijn gevaarlijk’, maar een vooraanstaande campagnevoerder zegt ‘het ondenkbare te denken’ over wie echte misbruikers zijn.

Terwijl vier kwaadaardige pedofielen deze week hun gevangenisstraffen beginnen nadat ze schuldig zijn bevonden aan het behoren tot de grootste bende van kindermisbruik die ooit in Duitsland is ontdekt, heeft een van de meest onvermoeibare campagnevoerders van het land gewaarschuwd dat seksueel misbruik van kinderen epidemische vormen aanneemt.

Activiste Julia von Weiler, van de Duitse tak van de wereldwijde NGO Innocence in Danger, zegt dat de schatting van de Wereldgezondheidsorganisatie dat een miljoen Duitse kinderen het slachtoffer zijn van seksueel geweld veel te laag is.

Het probleem waarmee autoriteiten worden geconfronteerd bij het opstellen van cijfers is de hoge incidentie van ongemeld misbruik. Enkele jaren geleden “vond de Mikado-studie, gefinancierd door het federale ministerie van Gezinszaken, dat tweederde van de overlevenden van kindermishandeling nooit hun trauma aan iemand bekendmaakt. Ze. wees er ook op dat slechts 1% van de gevallen van misbruik werd gemeld aan de politie en/of jeugdzorg”, zegt ze.

“Dus als we die 1 procent als uitgangspunt nemen, dan is de schatting van 1 miljoen door de WHO eigenlijk een vrij laag cijfer.”

Ze zei dat haar ervaring van 30 jaar in het veld aantoonde dat kindermishandeling wijdverbreid was, niet alleen seksueel geweld, maar ook ‘digitaal’ misbruik dat plaatsvond via telefoon- of computervideo’s zonder dat de dader of het slachtoffer zich in dezelfde kamer bevond.

“Onze schatting is dat in elk Duits klaslokaal tussen de twee en vier kinderen worden misbruikt, niet allemaal ernstig, vreselijk seksueel misbruikt, maar ook door het overschrijden van digitale grenzen”, zei ze.

Die digitale grenzen blijken zeer problematisch voor rechercheurs van de politie. In de recente zaak in Münster namen ze harde schijven in beslag met meer dan 500 terabyte aan video’s en foto’s van kindermisbruik, waarvan ze zeiden dat het 30 jaar zou kosten om ze door te spitten.

De 28-jarige leider van de seksbende – alleen bekend als Adrian V. – kreeg een gevangenisstraf van 14 jaar en zijn drie handlangers kregen elk tussen de 10 en 12 jaar. De rechtbank hoorde dat alle vier hun eigen jonge zonen naar het kleine huis op een druk perceel hadden gebracht om door anderen te worden misbruikt, met video- en fotomateriaal dat later online werd verkocht.

Dit is de tweede spraakmakende misbruikzaak in de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen in minder dan een jaar nadat afgelopen oktober een man schuldig werd bevonden aan seksueel misbruik van zijn jonge dochter en het filmen van de handelingen zodat hij de video online kon delen.

Dat volgde op nog een ander proces in dezelfde staat in 2019 waarin twee mannen werden veroordeeld voor meer dan 450 aanvallen op een camping in Lügde, de meeste van hen verkrachting, op jongens en meisjes van drie tot 14 jaar oud gedurende meer dan 20 jaar.

“Dat geval”, zegt von Weiler, “was een game-changer”.

“De minister van Binnenlandse Zaken Herbert Reul zag een deel van de inhoud die deze mannen hadden geproduceerd en hij zei: ‘Oh mijn God! Dit is een epidemie’.”

Hoewel de Duitse autoriteiten misschien tot het idee komen dat kindermishandeling niet alleen een geval van seksueel geweld is, en dat het digitale aspect ervan ook een groot probleem is, zal het doorgaan totdat het taboe rond wie de daadwerkelijke misbruikers zijn, is doorbroken.

In het meest recente geval stond het tuinhuis waar het misbruik plaatsvond bij de ingang van het drukke volkstuintje en werd het beschermd door een ring van hi-tech camera’s met gesloten circuit, die normaal niet te zien zijn tussen de rijen netjes verzorgde groenten. Toch zei niemand een woord.

Omdat niemand graag denkt dat ze samenwonen met of naast een kindermisbruiker. Vaders, broers, ooms, familie vrienden. Het is ongemakkelijk.

“We moeten onszelf in staat stellen het ondenkbare te denken”, zegt von Weilier. “We moeten onze geest openen voor deze mogelijkheden en dan moeten de samenleving en de politici een systeem en een structuur opzetten die ermee om kan gaan.

“Er is moed voor nodig om iemand te melden die gewoon vreemd lijkt in de buurt van kinderen. Maar het is die moed in ieder van ons die we moeten vinden. We moeten professionaliseren, we moeten leraren in kleuterscholen, schoolleraren en sportcoaches in staat stellen om te detecteren wanneer hun kinderen hulp nodig hebben.

“We weten dat dat niet gemakkelijk is, maar dat is wat er moet gebeuren en het is een doorlopende taak die morgen niet zal stoppen.”

Bronnen: RT