Vorige week werd gemeld dat de Australische staat Victoria mogelijk “permanente” gezichtsmaskermandaten overweegt om “nul-Covid” te bereiken.

Nu hoeven we niet in te gaan op de implicaties van een dergelijke wet voor persoonlijke vrijheid, of op de bijna oneindige hoeveelheid bewijs dat maskers niet werken om de overdracht van luchtwegaandoeningen te voorkomen.

Ze werken niet, ze hebben nooit gewerkt. Het verplicht stellen ervan was een politieke zet die bedoeld was om de nep-Covid-pandemie echt te laten lijken, en het voortdurende gebruik ervan is een symptoom van hersenspoeling of een bijproduct van chronische deugdsignalering.

Het maskerdebat, zoals het was, is voorbij.

Nee, het enige aspect van deze ontwikkeling dat de moeite waard is om over te praten, is het “bewijs” dat wordt gebruikt om de stelling te ondersteunen – en geloof me, de citaten zijn volkomen terecht.

De “studie” die beweert de voordelen van permanente maskering aan te tonen, werd vorige week gepubliceerd in het Medical Journal of Australia en had de titel “Consistent maskergebruik en SARS-CoV-2-epidemiologie: een onderzoek naar simulatiemodellering“.

“Simulatiemodelleringsstudie” is daar heel erg de sleutelzin. Voor degenen die het niet weten, “simulatiemodelleringsstudies” omvatten het invoeren van gegevens in een computerprogramma en het vervolgens vragen om conclusies te trekken.

Het is duidelijk dat ze slechts zo betrouwbaar en nuttig zijn als de gegevens die u gebruikt. In feite kun je ze heel gemakkelijk elk gewenst resultaat laten produceren door de “juiste” (slechte) gegevens in te voeren.

In deze specifieke modelleringsstudie begonnen ze door de computer te vertellen dat stoffen maskers de transmissie met 53% verminderen en ademhalingstoestellen met 80%:
Odds ratio’s voor het relatieve risico op infectie voor mensen die zijn blootgesteld aan een geïnfecteerde persoon (wel een masker dragen versus geen masker dragen) werden vastgesteld op 0,47 voor stoffen en chirurgische maskers en 0,20 voor ademhalingstoestellen
In wezen vertelden ze hun computer dat maskers ziekte voorkomen … en zeiden toen “ok, computer, aangezien je nu weet dat maskers ziekte voorkomen – wat zou er gebeuren als iedereen ze de hele tijd zou dragen?”

De computer vertelde hen toen – uiteraard – dat niemand ziek zou worden.

Omdat ze het logischerwijs onmogelijk maakten om nog iets anders te zeggen.

Maar er komt wat meer bij kijken.

De volgende interessante laag is waar ze hun invoergegevens vandaan hebben gehaald.

Er zijn immers in de loop der jaren tientallen onderzoeken gedaan naar maskers, waarvan 98% zegt dat maskers niet werken.

Dus, hebben onze jongens gekozen voor een collegiaal getoetste real-time controleproef op basis van in het laboratorium geteste dubbelblinde resultaten?

Misschien een van de tientallen van dergelijke onderzoeken die worden vermeld in dit artikel met 40 feiten?

Hebben ze misschien de gemiddelde resultaten van meerdere onderzoeken gewogen?

Nee, ze gebruikten een telefonische enquête.

Eén telefonische enquête.

Deze telefonische enquête, vorig jaar gepubliceerd en eind 2021 uitgevoerd.

In deze * ahem * “wetenschappelijke studie” lieten ze mensen willekeurig degenen opbellen die onlangs waren getest op “Covid”, hen vragen “had je een masker gedragen?” en publiceerde vervolgens de conclusie – “maskers verminderen de overdracht met 53%” – alsof ze iets betekenden.

Interessant is dat als u naar beneden scrolt naar het gedeelte “affiliations”, u kunt zien dat een van de auteurs een Pfizer-beursontvanger is.

Nog verontrustender – en om de een of andere reden niet genoemd als belangenverstrengeling – is dat het hele onderzoek is geproduceerd door de California Board of Public Health.

Californië had toen al bijna een jaar een maskermandaat voordat deze “studie” zelfs maar was begonnen.

Wat we hier hebben is geen “wetenschap”, het is een computermodel gebaseerd op de resultaten van een subjectieve telefonische enquête uitgevoerd door een overheidsinstantie met gevestigde belangen. Het is volkomen zinloos, en toch wordt het gepubliceerd in tijdschriften en geciteerd door “experts”, misschien zelfs gebruikt als basis voor het invoeren van nieuwe wetten.

Dit is hoe “The ScienceTM” werkt. En hoewel Covid misschien de ogen van veel mensen voor deze kwestie heeft geopend, is het verre van uniek voor “Covid”. U zult dit soort “onderzoek” net zo goed gepubliceerd vinden over elk onderwerp – vooral over onderwerpen die een politiek doel dienen – en dat al jaren, zo niet decennia lang.

Stanford Professor in evidence-based medicine, John Ioannidis schreef een artikel met de titel “Why Most Published Research Findings Are False“, en dat was in 2005.

Dit heeft niets te maken met de “pandemie”, en alles met het verschil tussen wetenschap en “The Science”. Dus laten we dat onderscheid eens onderzoeken.

“Wetenschap” is een benadering van de wereld. Een rationele methode voor het verzamelen van informatie, het testen van nieuwe ideeën en het vormen van evidence-based conclusies.

“The Science” is een zelfvoorzienende industrie van academici die banen nodig hebben en gunsten verschuldigd zijn.

Een doorlopende quid pro quo-relatie tussen de onderzoekers – die onderscheidingen en ridderorden en ambtstermijnen en boekovereenkomsten en onderzoeksbeurzen willen en de populaire pratende kop willen zijn die complexe ideeën uitlegt aan de menigten op televisie – en de bedrijven, regeringen en “liefdadigheidsstichtingen” die hebben al die dingen in hun geschenken arsenaal hebben zitten.

Dit systeem produceert geen onderzoek dat bedoeld is om gelezen te worden, het creëert koppen voor beroemdheden om te tweeten, links voor “journalisten” om in te sluiten, bronnen voor andere onderzoekers om te citeren.

Een illusie van solide onderbouwing die uit elkaar valt op het moment dat je de woorden daadwerkelijk leest, de methodiek onder de loep neemt of de data analyseert.

Zelfrapporterende enquêtes, gemanipuleerde gegevens, ‘modelstudies’ die vooraf bepaalde resultaten uitspuwen. Gelieerde auteurs betaald door de staat of bedrijfsbelangen om “bewijs” te leveren dat zeer winstgevende of politiek gemakkelijke veronderstellingen ondersteunt.

Deze maskerstudie is daar het perfecte voorbeeld van.

Dooreengevlochten lagen van niets ontworpen om de indruk van iets te wekken.

Daarom willen ze dat je het vertrouwt, in plaats van het te lezen.

Bronnen: Off-Guardian