Luister naar dit Artikel

Izabella Kaminska, voorheen de redacteur van Alphaville van de FT en nu de redacteur van The Blind Spot, heeft een alarmerende passage gemarkeerd in een document dat in januari 2021 door Deutsche Bank Research is gepubliceerd met de titel ‘What we must do to Rebuild‘. Eric Heyman heeft het gedeelte geschreven over de moeilijke keuzes die de EU moet maken om haar doel te bereiken om tegen 2050 ‘klimaatneutraliteit’ te bereiken – met andere woorden Net Zero – en zegt het volgende:

De impact van het huidige klimaatbeleid op het dagelijks leven van mensen is nog vrij abstract en voor veel huishoudens acceptabel. Klimaatbeleid komt in de vorm van hogere belastingen en heffingen op energie, waardoor verwarming en mobiliteit duurder worden. Sommige landen hebben minimumnormen voor energie-efficiëntie vastgesteld voor gebouwen of soortgelijke regels op andere gebieden. Het klimaatbeleid bepaalt echter niet ons leven. We nemen belangrijke consumptiebeslissingen, bijvoorbeeld of we überhaupt reizen, hoeveel we reizen en welk vervoermiddel we gebruiken, of we in een groot huis of een klein appartement wonen en hoe we ons huis verwarmen, hoeveel elektronische apparaten we hebben en hoe intensief we ze gebruiken of hoeveel vlees en exotisch fruit we eten. Deze beslissingen worden meestal genomen op basis van ons inkomen, niet op basis van klimaatoverwegingen.

Als we echt klimaatneutraliteit willen bereiken, moeten we ons gedrag op al deze gebieden van het leven veranderen. Dit komt simpelweg omdat er nog geen adequate kosteneffectieve technologieën zijn waarmee we onze levensstandaard op een koolstofneutrale manier kunnen handhaven. Dat betekent dat de koolstofprijzen fors zullen moeten stijgen om mensen tot gedragsverandering te bewegen. Een andere (of wellicht aanvullende) mogelijkheid is om het toezichtrecht flink aan te scherpen. Ik weet dat ‘ecodictatuur’ een akelig woord is. Maar misschien moeten we ons de vraag stellen of en in hoeverre we bereid zijn een soort ecodictatuur (in de vorm van toezichtrecht) te accepteren om klimaatneutraliteit te bereiken.

Als hij zegt dat we “ons moeten afvragen… of en in welke mate we bereid zijn een soort eco-dictatuur te accepteren”, denk ik niet dat hij een Net Zero-referendum in gedachten heeft. Met ‘onszelf’ bedoelt hij eerder de heersende klasse van de EU. Het moet zich afvragen of het bereid is wetten aan te nemen die de EU-bevolking dwingen haar gedrag aan te passen om de doelstelling van ‘klimaatneutraliteit’ in 2050 te halen, ongeacht of het een democratisch mandaat heeft om dat te doen of niet.

Ik veronderstel dat we dankbaar moeten zijn dat Heyman dit tenminste niet heeft geprobeerd te verzoenen. Het moet duidelijk zijn wat “eco-dictatuur” betekent, zelfs voor degenen die het meest aarzelen om te accepteren dat Net Zero-fanatici weinig liefde hebben voor democratie.

Stop Press: Izabella Kaminska heeft de neo-Malthusiaanse Turks-Amerikaanse econoom Nourel Roubini geïnterviewd voor de Blind Spot-podcast. In zijn boek Megathreats: The Ten Trends that Imperil Our Future, and How to Survive Them betoogt hij dat individuele vrijheden zullen moeten worden opgeofferd als we een nieuwe pandemie willen indammen of een klimaatcatastrofe willen voorkomen.