Antarctica is een raadsel voor iedereen met wat verbeeldingskracht. Het is de laatste grens, het laatste continent dat moet worden verkend en beweert dat het niets anders is dan droog, ijskoud land, waardoor de meeste mensen er nooit naar toe proberen te gaan.

Vluchten gaan over Antarctica, als toeristische trekpleister vanuit landen als Australië, maar vluchten over het continent kunnen nauwelijks verklaren wat er onder het ijs gebeurt.

Onder de vulkaan Ross Island, bekend als Mount Erebus, werd onlangs ontdekt dat grottenstelsels een broedplaats voor leven zijn. In deze geothermisch verwarmde Antarctische grotten werden mos, algen en soortgelijk leven ontdekt.

Het leven gedijt op Antarctica, en mensen vragen zich af wat er nog meer zou kunnen zijn.

Veel mensen zijn op de hoogte van Operatie Highjump, het verhaal van ongeveer 5.000 militairen die in de jaren veertig naar Antarctica werden gestuurd. Admiraal Richard Byrd was de leider van de operaties van de Amerikaanse marinemissie naar Antarctica in de jaren 40, die vermoedelijk plaatsvond kort nadat de nazi’s iets aan het doen waren op Antarctica.

Op 26 augustus 1946 begon Operatie Highjump en eindigde eind februari 1947 volgens de officiële informatie.
Het rapport van de marine schetste een aantal specifieke doelstellingen, waaronder het trainen van personeel en het testen van apparatuur in extreem koude omstandigheden, waarmee in feite de grens werd verlegd naar de dominantie van de VS in de wereld. Het marineverslag schetste doelen zoals:
“Opleiden van personeel en testapparatuur in koude omstandigheden;

Het consolideren en uitbreiden van de soevereiniteit van de Verenigde Staten over het grootste bruikbare gebied van het Antarctische continent (dit werd publiekelijk ontkend als een doel, zelfs voordat de expeditie eindigde);

Het bepalen van de haalbaarheid van het aanleggen, onderhouden en gebruiken van bases in Antarctica en het onderzoeken van mogelijke bases;

Het ontwikkelen van technieken voor het opzetten, onderhouden en gebruiken van luchtbases op ijs, met bijzondere aandacht voor de latere toepasbaarheid van dergelijke technieken op operaties in het binnenland van Groenland, waar de omstandigheden vergelijkbaar zijn met die in Antarctica;

Versterking van de bestaande kennis van hydrografische, geografische, geologische, meteorologische en elektromagnetische voortplantingsomstandigheden in het gebied; ”

Het verhaal gaat dat tijdens deze expeditie van 1946-1947 verschillende “oases” werden ontdekt op Antarctica. Ze claimen meer dan 300.000 vierkante mijl van ongedeerd territorium, regio’s met ijsvrije meren en land werden in kaart gebracht tijdens deze luchtkartering.

Er zijn hele documentaires gemaakt over de mysteries van Antarctica.