Als een onderwerp regelmatig wordt besproken in het nieuws, waarbij steeds maar één kant van het verhaal wordt verteld door diverse nieuwsorganisaties, kunt u er zeker van zijn dat er ook een andere kant van het verhaal bestaat dat bewust niet wordt verteld. Op deze manier wordt er geprobeerd om de Nederlandse publieke opinie te manipuleren.
De afgelopen vijf jaar heeft Syrië vaak het nieuws gehaald, veelal in een slecht daglicht. We leerden via de media Daesh kennen, we leerden een ‘slechte’ Assad kennen en we leerden dat onze ‘leiders’ niks van de geschiedenis geleerd hebben. Maar hoe hebben we Syrië leren kennen? Klopt het beeld wel dat de media geschetst hebben, en hoe is het leven in steden waar Assad nog steeds de macht heeft? In steden als Damascus hebben Moslims, Christenen, Joden en Alevieten onder Assad altijd vredig samen geleefd. De Syrische kerken behoren zelfs tot de oudste ter wereld. Wat vindt de Syrische bevolking ervan, en wat zien zij als de oplossing voor het conflict?
Steun World Unity: alleen via uw maandelijks of eenmalige gift kunnen we de website draaiende houden en de leugens aanpakken. Deze steun is keihard nodig in deze zware economische tijden. Klik hier om te Doneren
Tot 2010 waren de Romeinse ruïnes, Crusader kastelen, Ottomaanse souks en mediterrane zandstranden van Syrië een enorme toeristische trekpleister en waren te vinden in internationale reismagazines. De beelden die we na 2010 te zien kregen zagen er heel anders uit: opgeblazen gebouwen, met puin bezaaide straten en rijen van lichamen gewikkeld in lakens. Sinds het voorjaar van 2011 is Syrië het toneel van een grootschalige gewapende opstand tegen de Syrische overheid, die inmiddels is uitgemond in een burgeroorlog waarbij meerdere landen bij zijn betrokken. Het conflict heeft tot nu toe meer dan 250.000 doden heeft geëist en bijna 4 miljoen mensen het land doen ontvluchten. Ook de slachtoffers van een chemische aanval op 21 augustus 2013 aan de rand van de hoofdstad Damascus kunnen niet meer vergeten worden. De media wezen direct naar president Assad alhoewel dit tot op heden nog steeds niet bewezen is. Het is een beetje hetzelfde verhaal als de massavernietigingswapens van Saddam die nooit gevonden werden, maar dan een ander land met een andere leider.
Vluchtelingen
Syrië heeft traditioneel geserveerd als een toevluchtsoord voor ontheemden in de regio. De Syriërs hebben vluchtelingen uit de regio altijd met open armen ontvangen. Sinds 1948 kwamen verschillende golven van Palestijnen het land binnen, waar meer dan 400.000 Palestijnen vandaag de dag leven. Tijdens de oorlog in juli 2006 vluchtten ongeveer 100.000 Libanese burgers naar Syrië om op korte termijn onderdak te vinden. Syrië verwelkomt meerdere kleine golven van de Irakezen in de jaren 1930. Syrië sloot zijn grens met Irak in de nasleep van de Golfoorlog van 1991, maar het werd opnieuw geopend in 1997. In 1999 is de stroom van de Irakezen naar Syrië hervat, en tegen 2003 zijn naar schatting 250.000 Irakezen naar Syrië gevlucht. De Irakoorlog zorgde voor nog meer vluchtelingen die naar Syrië vertrokken. Velen van hen wonen hier nog steeds.
Opstand
In 2011 ontstonden er demonstraties in Syrië. In navolging van de buurlanden gingen demonstranten de straat op, denkend dat er een betere toekomst staat te wachten. Dat liep drastisch anders. Westerse landen bemoeiden zich met het conflict, en bewapenden de oppositie. Burgeroorlogen waren het gevolg. De tienduizenden Syriërs die demonstreerden tégen de overheid van Assad kregen volop de aandacht van internationale media. Maar tegelijk gingen ook honderdduizenden Syriërs de straat op om te laten zien dat ze juist achter president Assad stonden, waarover de Nederlandse bevolking niets te zien kreeg. Syrische politieagenten die tegendemonstranten met de harde hand neersloegen werden wel getoond op het nieuws. Waarom zij dit deden was niet belangrijk voor de media: de bevolking moest Assad immers zien als de slechterik, en dit was het perfecte moment om te framen. Nadat er vanuit de demonstranten geschoten werd op Syrische politieagenten, schoten de politieagenten terug. Meerdere agenten zijn doodgeschoten. Dit zou in Nederland niet veel anders aflopen. Hetzelfde verhaal gebeurde in Libië, waarbij achteraf bleek dat er leden van Al-Qaida tussen de tegenstanders van Gaddafi meeliepen.
Niet veel later mondde de demonstraties in Syrië uit in een bloedige burgeroorlog tussen voor- en tegenstanders van de president. De tegenstanders worden zoals gewoonlijk gesteund door het westen, maar dit keer ook door de Arabische landen en Turkije. Rusland daarentegen verleent militaire steun aan Assad. Russische straaljagers bombarderen alle groeperingen die tegen het Syrische leger vechten, waaronder Daesh. Zonder de Russische steun zou de overheid van Assad allang gevallen zijn, en zou Syrië er niet veel anders uitgezien hebben dan Libië of Irak. Inmiddels zijn bijna 50 groeperingen en landen bij de strijd betrokken.
‘Islamitische’ Staat
In 2013 leerde Nederland Daesh kennen, ook wel bekend als IS, ISIS, ISIL. De terroristische organisatie bestaat naar eigen zeggen sinds 1999 en stamt af van Al Qaida, welke gecreëerd is door de CIA. Daesh is een terroristische groepering die momenteel actief is in Syrië en Irak en wordt geleid door Abu Bakr al-Baghdadi. Na het uitbreken van de Syrische burgeroorlog werd de groepering in 2013 voor het eerst onder de naam ISIS in Syrië actief. Sindsdien groeide de organisatie explosief waaruit duidelijk naar voren komt dat zij gefinancierd worden door één of meerdere supermachten. Later bleek dat het geld vanuit zowel Arabische, als westerse landen stroomde naar de organisatie, waarvan de logistieke steun via Turkije liep. Gelekte documenten op Wikileaks onthullen dat de V.S. al vroeg wist over het bestaan van deze groepering, en liet ze ‘onder toeziend oog’ groter en machtiger worden. De Nederlandse bevolking leerde een terroristische organisatie kennen die de meest afschuwelijke gruwelijkheden in naam van de islam plegen. Maar hoe islamitisch is deze terroristische organisatie eigenlijk? Aangezien de meeste slachtoffers van ‘ISIS’ moslims zijn, vinden wij het niet gepast om ze aan te duiden als ‘Islamitische Staat’. Ook als we naar andere feiten kijken, zien we er niet veel islam in voorkomen. Hieronder kunt u de basis-oorlogsregels van de islam lezen, die gelden in tijden van oorlog. Daesh schendt elke islamitische regel die wij erover hebben kunnen vinden.
De slachtoffers van ISIS noemen deze terroristische organisatie DAESH, welke een afkorting is voor de Arabische naam ‘Dawlat Al-Islamiyah f’al-Irak wa Belad El-SHam’.
Daesh heeft zelf al aangegeven dat ze de naam Daesh verafschuwen. Daesh is vergelijkbaar met een ander Arabisch woord – das – wat ‘vertrappen’ of ‘verpletteren’ betekent, die dus de bron van hun afkeer zou kunnen zijn. Westerse media die nog steeds ‘ISIS’ of ‘IS’ gebruiken, geven de terroristen alleen maar hun zin. Wij staan aan de kant van de slachtoffers en blijven ze daarom Daesh noemen.
Rebellen
De oppositie wordt militair gesteund door de landen Saoedi-Arabië, Qatar, Turkije, Israël, de Verenigde Staten, Verenigd Koninkrijk, Duitsland, Frankrijk, Libië, en Nederland. Ze worden politiek gesteund door de NAVO, EU, Arabische LIGA en de GCC. Via de media is ons altijd verteld dat deze rebellen tegen Daesh vechten, maar klopt dat wel? Indien we een kaart van Syrië erbij pakken waarop te zien is wie waar de macht heeft, wordt duidelijk dat het westen én deze rebellen een hele andere doel voor ogen hebben: namelijk president Assad afzetten. Op de kaart is duidelijk te zien dat de rebellen zich ‘geplakt’ hebben aan de gebieden waar Assad nog de macht heeft. Daesh daarentegen heeft vrij spel. Het rode gebied is gebied waar Assad de controle over heeft, het groene die van de oppositie en het donkergrijze van Daesh. De Koerdische YPG heeft controle over het gele gebied.
Chemische aanval in Ghouta
De chemische aanval in Ghouta vond plaats in de vroege uren van 21 augustus 2013. Verschillende oppositie-gecontroleerde gebieden in de buitenwijken rond Damascus werden getroffen door raketten die het chemische middel sarin bevatten. Schattingen van het dodental variëren van ten minste 281 tot 1729 mensen. De aanval was de dodelijkste gebruik van chemische wapens, sinds de Iran-Irak oorlog. Wat opmerkelijk was aan dit verhaal, is dat de internationale media vanaf de eerste dag president Assad de schuld gaven van dit voorval. Tot op heden is daar nog geen bewijs van gevonden. Assad zelf ziet de beschuldigingen als ‘westerse propaganda’.
Drie dagen voor de aanval op 18 augustus kwamen inspecteurs van de VN-missie naar Syrië. Ze waren aanwezig op uitnodiging van de Syrische regering om onderzoek te doen naar eerdere vermeende gebruik van chemische wapens. Zou president Assad nou werkelijk chemische wapens gebruiken, terwijl VN-inspecteurs op zijn uitnodiging in zijn land aanwezig zijn die hiernaar onderzoek deden? Of zou het toch een valse vlag aanval zijn geweest zoals de Russen beweren, om hiermee de president te demoniseren? Tot nu toe zijn er in ieder geval geen bewijzen gevonden die leiden naar de president.
Huidige situatie Syrie
De enige manier om erachter te komen hoe het is om onder president Assad te leven, is er zelf heen gaan. Frontline-journalist Martin Smith is één van de weinigen die het leven in Syrië tijdens de oorlog gefilmd heeft. Beelden spreken meer dan duizend woorden. Wij waren in ieder geval erg verrast na het zien van deze beelden:
https://www.youtube.com/watch?v=drXZ9w9iIzY
Het wordt met de dag duidelijker dat er flink gelogen wordt in de media om zo de bevolking op het verkeerde been te zetten, zodat we dit soort oorlogen steunen. We zijn er allemaal massaal ingetrapt tijdens de oorlog in Irak en de Libië-invasie. Achteraf werd pas duidelijk dat er gretig gebruik is gemaakt van propaganda en leugens, en dat desbetreffende landen beter af waren zonder inmenging van het westen. Laten wij ons ook dit keer meeslepen met deze info-war, of kijken we nu wel verder dan onze neus lang is?
Bron: http://stopdebankiers.eu/de-waarheid-die-de-media-verborgen-houden-over-assads-syrie/