Luister naar dit Artikel

Oudere media vulden hun columns vorige week met ‘toeschrijvingsverhalen’ die suggereerden dat de recente hittegolven in Mali (het heetste land ter wereld), Burkina Faso en de rest van de Sahel onmogelijk zouden zijn geweest zonder door de mens veroorzaakte klimaatverstoring. Onnodig te zeggen dat er een aantal belangrijke feiten ontbraken in deze laatste aanval van klimaatcatastrofisme. De gemiddelde temperatuur in zowel Mali als Burkina Faso is de afgelopen 85 jaar nauwelijks gestegen, de regenval in beide landen is de afgelopen tijd licht toegenomen, de landbouwproductie is gestegen en er is in de hele Sahelregio sprake van ontwoestijning.

Dit laatste feit zal waarschijnlijk nooit ter sprake komen in deze kinderachtige verhalen die zijn bedacht om de Net Zero-collectivisatie te bevorderen. Als je dat wel zou doen, zou je een doos van Pandora openen, waaruit blijkt dat de mondiale plant niveaus zijn versneld als gevolg van het herstellende niveau van koolstofdioxide in een voorheen kale atmosfeer. Uit een recent wetenschappelijk artikel blijkt dat de plantengroei de afgelopen twintig jaar in grote delen van de planeet is versneld. Er wordt aangenomen dat er de afgelopen 40 jaar 14% meer plantengroei heeft plaatsgevonden, wat onmetelijke voordelen heeft opgeleverd voor de lokale biodiversiteit en voor meer voedsel voor menselijke consumptie.

De bovenstaande illustratie toont de impuls die de natuurlijke wereld de afgelopen twintig jaar heeft gekregen. Grote toenames in bladgroei worden gerapporteerd in India, Europa, Brazilië en aanzienlijke delen van Afrika. De groei in de Sahelregio ten zuiden van de Sahara is duidelijk te zien.

Niets van dit alles lijkt de aandacht te trekken van activisten die in de reguliere media schrijven, die schijnbaar alleen maar bezorgd zijn om angstzaaiers en om de bevolking ertoe aan te zetten de waanzin van Net Zero te omarmen. The Guardian schreef over een langdurige hittegolf in de Sahel die “ziekenhuizen en mortuaria vulde”. Matt McGrath van de BBC rapporteerde een bewering dat extra warmte “voor veel mensen het verschil tussen leven en dood zou zijn geweest”. Beide media-activiteiten rapporteerden de bevindingen van World Weather Attribution (WWA), een operatie die gedeeltelijk werd gefinancierd door de groene miljardair Jeremy Grantham, dat de ‘dodelijke hittegolf’ ‘onmogelijk’ zou zijn geweest zonder dat mensen de klimaatthermostaat hoger hadden gezet.

Vaste lezers van World Unity zullen zich bewust zijn van het modelgestuurde kristallen bolkijken van WWA. De dienst produceert pseudowetenschappelijke meningen, maar slaagt niet voor de toetsing van het wetenschappelijke proces omdat zijn beweringen niet kunnen worden vervalst. Ondanks dit gebrek aan wetenschappelijke nauwkeurigheid biedt de dienst nuttige zoals ‘wetenschappers zeggen’ dekking voor oudere media in hun Net Zero-werk.

Zowel de BBC als de Guardian pikten de bewering van WWA op dat de temperatuur op 3 april in de Malinese stad Kayes boven de 48oC steeg, waarbij de Guardian beweerde dat de 48,5oC de heetste dag ooit in het land was. Er bestaat enige twijfel over dit cijfer door de onderstaande gegevens, verstrekt door Time and Date.

Volgens deze gegevens was er op 3 april een maximumtemperatuur van 44oC, wat ruim vier graden lager was dan het geclaimde record, en dit daalde twee dagen later naar 41oC. Zoals we over de hele wereld hebben gezien, is het verzamelen van gegevens over de oppervlaktetemperatuur onderhevig aan talloze corrupties. In het Verenigd Koninkrijk verzamelt het Met Office bijna 80% van zijn gegevens van stations met ‘onzekerheden’ die door het World Meteorological Office zijn vastgesteld tussen 2 en 5oC.

WWA stelt:

“Extreme vijfdaagse maximale hitte, zo zeldzaam als de waargenomen gebeurtenis boven Mali/Burkina Faso, zou tussen de 1,5 °C koeler en 1,4 °C koeler zijn geweest boven de grotere Sahelregio als de mens de planeet niet had opgewarmd door het verbranden van fossiele brandstoffen.”

Waar deze precisie precies vandaan komt is voor iedereen een raadsel, inclusief, zo zou je kunnen suggereren, de computerwizards die beweren dat hun garbage-in-evangelie-out-modellen de mysteries van een chaotische atmosfeer kunnen ontsluieren.

Afgezien van de elites die voor binnenlandse politieke doeleinden catastroferen over het weer, hebben de landen van de Sahel, waaronder Burkina Faso en Mali, de afgelopen 85 jaar feitelijk een opmerkelijk stabiel klimaat genoten.

Zowel Burkina Faso als Mali laten vergelijkbare gemiddelde temperatuurtrends zien en net als in veel landen rond de evenaar is de recente opwarming veel minder geweest dan in gebieden verder naar het noorden. In feite werd een grote piek in de jaren dertig, die vermoedelijk niets te maken had met de verbranding van koolwaterstoffen door mensen, gevolgd door een pauze van 85 jaar met weinig of geen opwarming. De vijfjarige gemiddelde temperatuur in 2022 van 29,57oC in Burkina Faso, hierboven weergegeven in een klimaatgrafiek van de Wereldbank, is vrijwel precies dezelfde als die in 1938. In Mali bedraagt het temperatuurverschil tussen deze twee jaren slechts 0,2oC.

Natuurlijk is regenval erg belangrijk, en in beide landen zijn de neerslaghoeveelheden de afgelopen jaren toegenomen. In Burkina Faso stegen de jaarlijkse hoeveelheden van 798,04 mm in de periode 1961-1990 naar 831,07 mm in 1991-2020, terwijl in Mali de stijging over dezelfde periode 313,7 mm bedroeg naar 328,93 mm. Ondertussen wordt in de loop van het BBC-verhaal beweerd dat Senegal te maken krijgt met “afnemende regenval als gevolg van de klimaatverandering”. Niet volgens cijfers van de Wereldbank die een jaarlijkse stijging van de neerslag laten zien van 707,87 mm in 1961-1990 naar 722,91 mm in de laatste dertig jaar.

Over het geheel genomen is het geweldige verhaal dat in de krantenkoppen ontbreekt, dat de Sahel langzaam groen wordt. Een paar duizend jaar geleden was de Sahara-woestijn vol vegetatie. Het natuurlijke proces en de klimaatverandering hebben er een woestijn van gemaakt, een proces dat gemakkelijk in omgekeerde richting kan verlopen. De woestijn heeft de afgelopen vijftien jaar een groener beeld laten zien, merkt Britannica op, met zwaardere zomerregens. “Dit is een zegen voor de woestijn als de vegetatie zich herstelt”, merkt het op. Sub-Sahara-Afrika is een moeilijke plek om op het land rond te komen. Het gebied heeft hulp nodig in de vorm van anorganische meststoffen om de bodem te verbeteren en koolwaterstofenergie om de productiviteit te verhogen. Maar meer regen uit de hemel en hogere CO2-niveaus spelen allemaal een rol. Wat het echt niet nodig heeft, is dat de BBC en de Guardian onzinverhalen verspreiden, geïnspireerd door groene miljardairs, over de mortuaria die vollopen omdat warme landen een paar warme dagen hebben.