Mensen die de door de mens veroorzaakte klimaatverandering in Australië in twijfel trekken, worden nu als ‘geestesziek’ beschouwd, heeft een team van psychologische onderzoekers verklaard.

Onderzoekers van de University of the Sunshine Coast probeerden uit te leggen waarom zoveel mensen blijven ontkennen wat zij ‘de realiteit van klimaatverandering, de oorzaken, gevolgen en de noodzaak van mitigerende maatregelen’ noemen.

Thenewamerican.com meldt: De auteurs van het onderzoek – Breanna Fraser, Patrick Nunn en Rachael Sharman – wilden ontdekken waarom sceptici over klimaatverandering denken zoals ze doen, naast wat ze ‘sociodemografische en waardefactoren’ noemen. In plaats daarvan stelde de studie voor om te kijken naar psychologische factoren die betrokken zijn bij scepsis over klimaatverandering. De studie vroeg 390 Australische deelnemers waarom ze weigerden het verhaal over klimaatverandering te slikken.

“Deze studie met gemengde methoden onderzocht meer kneedbare psychologische factoren: locus of controle; informatieverwerkingsstijl; en anti-reflexiviteit, voorspelde scepsis over klimaatverandering die verder gaat dan sociaal-demografische en waardefactoren”, verklaart de samenvatting van de studie.

Volgens de onderzoekers maakten klimaatsceptici zich schuldig aan het gebruik van “mentale gymnastiek” om te ontkennen wat zij “de bijna universele overeenstemming tussen wetenschappers over de realiteit en impact van klimaatverandering” noemden.

Bijna universeel? Werkelijk? Hoe zit het met de 1.100 wetenschappers – waaronder een Nobelprijswinnaar – die onlangs een verklaring ondertekenden waarin stond dat “er geen klimaatnoodsituatie is?” Onder die wetenschappers waren 134 ondertekenaars uit Australië, hetzelfde land waar de deelnemers aan het onderzoek vandaan kwamen.

De onderzoekers vonden een zeer interessant resultaat: degenen die een kwestie daadwerkelijk bestuderen in plaats van blindelings te vertrouwen op overheidspropaganda, stonden eerder sceptisch tegenover de zogenaamde klimaatverandering.

“In tegenstelling tot onze voorspellingen, waren mensen met een hoog analytisch vermogen zelfs nog meer geneigd om hierover sceptisch te zijn”, zeiden studieauteurs Nunn en Sharman in een stuk voor The Conversation.

Stel je voor: mensen die de tijd en moeite nemen om de kwestie van klimaatverandering te bestuderen, hebben de neiging tot scepsis.

Ook zijn volgens de studie mensen die waarde hechten aan individuele vrijheid minder geneigd om het idee van een volledige klimaatcrisis te geloven.

“Degenen met een sterker individualistisch wereldbeeld – hun prioriteit is individuele autonomie in tegenstelling tot een meer collectivistisch wereldbeeld – waren sceptischer over mensen die klimaatverandering veroorzaken”, aldus de auteurs.

Of, met andere woorden, mensen die minder geneigd zijn tot communisme en globalisme, zullen ook minder geneigd zijn om het verhaal over klimaatnoodsituaties te slikken.

Onder de andere bevindingen van de studie:

Ouderen stonden vaker sceptisch tegenover de realiteit van klimaatverandering.

Dus oudere mensen, die vastzitten in hun manier van doen en niet in staat zijn van gedachten te veranderen, zijn een groot deel van de reden waarom het zo lang duurt voordat de zogenaamde klimaatactie begint.

Conservatieven waren eerder sceptisch over de realiteit, oorzaken en gevolgen van klimaatverandering.

Conservatieven zijn volgens de onderzoekers dus gewoon niet in staat om de ‘realiteit’ van klimaatverandering te zien.

Lagere milieuwaarden waren sterk verbonden met alle vormen van scepsis.

Dus, volgens de studie geven ouderen en conservatieven gewoon minder om het milieu.

Met andere woorden, volgens de onderzoekers is een zekere mate van naïviteit bij de burger nuttig bij het verkopen van het klimaatcrisisverhaal.

De auteurs van het onderzoek wijzen er terecht op dat klimaathysterici zelf een deel van de schuld voor scepsis kunnen dragen. De praktijk van de klimaatveranderingsgemeenschap om voorspellingen te doen die waarneembaar onjuist zijn, leidt bijvoorbeeld tot scepsis.

De onderzoekers merken op dat sceptici zich bewust zijn van “voorspellingen die geen werkelijkheid worden en verklaringen geven zoals ‘de voorspellingen van alarmisten voor klimaatverandering die volledig onjuist zijn’.” Dit geeft natuurlijk geloofwaardigheid aan scepticisme.

De auteurs zijn van mening dat dergelijke twijfels zijn ontstaan ​​omdat sceptici een “basismisverstand” hebben van op modellen gebaseerde klimaatvoorspellingen. Is dat ‘misverstand’ te wijten aan het feit dat dergelijke klimaatmodellen nooit bedoeld waren als voorspellend hulpmiddel?

Andrew Bolt van Sky News maakte het punt dat de studie een poging was om scepsis over klimaatverandering te classificeren als een mentale aandoening. Hij ging op een zeer ironische manier op de studie in:

Maar ik vraag me af, ik moet bekennen, waarom mensen met een hoog analytisch vermogen, mensen die goed zijn in het analyseren van dingen, sceptischer staan ​​tegenover predikers van de opwarming van de aarde. Het spijt me gewoon dat Sharman dat stukje niet echt heeft geanalyseerd, omdat ik denk dat het antwoord fascinerend zou zijn.

En Bolt heeft gelijk. Hoewel de studie niet meteen naar voren komt en zegt dat sceptici van een “klimaatnoodsituatie” een soort van mentale toestand hebben, zijn het bestaan van de studie en de dubieuze conclusies bedoeld om het zaad te planten dat, misschien, mensen die hun voeten zouden slepen op het vernietigen van de wereldeconomie en energiesystemen om deze zogenaamde klimaatcrisis te bestrijden,  eenvoudigweg zouden kunnen lijden aan een soort waanvoorstellingen.

Dus ondanks de eigen bevinding van de studie dat mensen met “hoge analytische vaardigheden nog meer geneigd waren om sceptisch te zijn over” klimaatverandering, willen de auteurs van de studie ons doen geloven dat dergelijke mensen een bedreiging vormen voor de aarde.