Arctisch zee-ijs in de zomer stopte tien jaar geleden met afnemen – maar wetenschappers hebben het verborgen

0
Luister naar dit Artikel

Het zee-ijs in de zomer op de Noordpool stopte tien jaar geleden met afnemen, maar groene activisten hebben kosten noch moeite gespaard om de poster-angst te blijven promoten dat mensen ervoor zullen zorgen dat het allemaal binnen een paar jaar zal verdwijnen. In zijn recente BBC Frozen Planet II agitprop beweerde Sir David Attenborough dat het in 2035 allemaal verdwenen zou kunnen zijn. In een uitstekend stuk onderzoeksrapportage getiteld Lies, Damned Lies and Arctic Graphs, lichtte de klimaatschrijver Tony Heller onlangs het deksel op veel van de tactieken gebruikt om de schrik in de krantenkoppen te houden. “Ze begraven alle oudere gegevens en doen alsof ze niet merken dat het zee-ijs weer toeneemt. Wat ze doen is geen wetenschap, maar propaganda”, zegt hij.


Steun World Unity: alleen via uw maandelijks of eenmalige gift kunnen we de website draaiende houden en de leugens aanpakken. Deze steun is keihard nodig in deze zware economische tijden. Klik hier om te Doneren


De Daily Skeptic heeft de laatste tijd een aantal artikelen geschreven waarin wordt opgemerkt dat de omvang van het zee-ijs in de zomer in het Noordpoolgebied zich aan het herstellen is. In Groenland, zo meldde ik onlangs, is de ijskap mogelijk toegenomen in het jaar tot augustus 2022. Commentatoren op sociale media reageren steevast door onderstaande zee-ijsgrafiek te publiceren, samengesteld door het Amerikaanse National Snow and Ice Data Center (NSIDC).

Dit is overgenomen van Heller’s YouTube-werk en toont een lineaire afname in september (het laagste punt van het jaarlijkse zee-ijs) vanaf 1979. Er is iets mis met deze grafiek, merkt Heller op, aangezien het minimum nu eigenlijk hoger is dan 10 en 15 jaar geleden , maar de grove, rechte zwarte ‘trend’-lijn doet het oog dit missen. Hij plot de gegevens als een voortschrijdend gemiddelde om de echte trend duidelijker te laten zien.

We zien hier het einde van de achteruitgang van het zee-ijs in de zomer die tien jaar geleden begon. Het dieptepunt waarop de meeste fantastische voorspellingen van een Noordpoolpassage zijn gebaseerd, is 2012. Heller merkt op dat veranderingen in zee-ijs cyclisch zijn, niet lineair. En hij heeft gelijk. Een rechte lijn naar beneden trekken van een hoogtepunt uit 1979 naar een lager punt zegt niets over de huidige trends.

Heller vraagt vervolgens waarom de grafieken beginnen bij 1979. De NSIDC en NASA zeggen dat het komt omdat de satellietopnamen in 1979 begonnen. Heller zegt dat dit een goed verhaal is “behalve dat het niet waar is”. Vervolgens citeert hij het eerste rapport van het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) van de VN uit 1990, waarin stond: “Satellietwaarnemingen worden sinds het begin van de jaren zeventig routinematig gebruikt om de omvang van het zee-ijs in kaart te brengen. Het Joint Ice Center van de Amerikaanse marine heeft wekelijkse grafieken geproduceerd die zijn gedigitaliseerd door NOAA [de Amerikaanse weerdienst]”.

Het is misschien geen verrassing dat de omvang van het zee-ijs in de jaren zeventig lager was en in 1979 een hoogtepunt bereikte. Door de grafiek in 1979 te starten, wordt een ‘nep’ lineaire neerwaartse trend geproduceerd. Wat ze doen, is cruciale gegevens verbergen, zegt Heller.

Deze ‘verborgen’ gegevens worden hierboven duidelijk weergegeven in een grafiek uit het eerste IPCC-rapport in 1990. De lagere ijsniveaus in de jaren 70 zijn uitgezet en de piek is 1979. Maar tegen 2001 had het IPCC een groot deel van de toename daarvan verwijderd; tien jaar, en nu laat de kaart zien dat het ijs vanaf 1975 daadwerkelijk begint te dalen. Heller levert ook bewijs dat de jaren vijftig, die niet op deze kaarten worden weergegeven, minder zee-ijs hadden dan de jaren zeventig, wat betekent dat de jaren zeventig een recente piek waren. Hij merkt verder op dat in het IPCC-rapport van 2001 ook de ‘hockeystick’-temperatuurgrafiek werd gepubliceerd die berucht werd vanwege het verwijderen van de middeleeuwse warme periode.

Zee-ijs in het noordpoolgebied is, zoals de meeste, zo niet alle klimaattrends, cyclisch en niet lineair. Heller merkt de invloed op van de Atlantische multi-decadale oscillatie, een cyclische oceaanstroom waarvan de opwarming en afkoeling van invloed lijkt te zijn op het beheersen van de Arctische temperaturen. Records en waarnemingen die teruggaan tot het begin van de 19e eeuw laten aanzienlijke variaties in de ijsomvang zien. Attenborough is niet de enige die voorspellingen doet over varen op de Noordpool. Het is al tientallen jaren een knip-en-plak schrikverhaal. Heller neemt nota van een opmerking in de New York Times uit 1958 die luidde: “Sommige wetenschappers schatten dat het poolijspakket 40% dunner en 12% kleiner is dan een halve eeuw geleden, en dat zelfs binnen het leven van onze kinderen , kan de Noordelijke IJszee opengaan, waardoor schepen over de Noordpool kunnen varen.”

Ondertussen laten de laatste updates over het Arctische zee-ijs en de Groenlandse ijskap een aanhoudend verbeterende trend naar grotere gebieden zien. Aangezien deze verbeteringen over het algemeen niet in de reguliere krantenkoppen voorkomen, kan de Daily Skeptic melden dat het zee-ijs in november 1,05 miljoen vierkante kilometer groter was dan een laagterecord in 2016 van 8,66 miljoen vierkante kilometer.

De oppervlaktemassa van de Groenlandse ijskap (hierboven), gemeten door het Deense Meteorologisch Instituut, heeft de afgelopen twee maanden een aantal indrukwekkende verbeteringen laten zien, met de blauwe lijn 2022-2023 vóór alle voorgaande markeringen.

Het onderzoekswerk van Tony Heller is belangrijk bij het aan de kaak stellen van het ‘gevestigde’ klimaatwetenschapskartel dat een postmoderne, pseudowetenschappelijke campagne voert die is ontworpen om een politiek gekunstelde Net Zero-agenda te implementeren. Misschien zouden de factcheckers van de reguliere media zich minder als politieke poedels willen gaan gedragen en enkele van de vooringenomen gegevens gaan onderzoeken die het zorgvuldig samengestelde publieke discours bombarderen – te beginnen met klimaatmodelvoorspellingen die nooit correct zijn, attributiestudies die verhalen verzinnen over mensen die slecht weer veroorzaken, en corrupte databases met oppervlaktetemperaturen die hun ‘record’-cijfers voortdurend naar boven bijstellen.

Bronnen: The Daily Sceptic

Share.

In tegenstelling tot de reguliere media hebben wij geen inkomsten uit advertenties en ook ontvangen wij geen subsidies van de overheid. Om te bestaan zijn wij volledig afhankelijk van de donaties van onze lezers!

Een gulle donatie verzekert dat we ook in 2024 iedereen van het echte nieuws kunnen blijven voorzien!


<< Klik hier om te doneren >>

 

Misschien later