Als vertragende groei, ondeugdelijke financiële systemen en het coronavirus geen instorting van de markt veroorzaken, zullen centrale banken dat wel doen

0
Luister naar dit Artikel

Door Gary Biddle: In juli 2007 publiceerde The Post mijn artikel met de kop “Maak je klaar voor de instorting van de aandelenmarkt”. Drie maanden later gleden de aandelenkoersen in de afgrond van de wereldwijde financiële crisis. Ik heb sindsdien geen marktinstorting voorspeld. Ik voorspel er nu een.


Steun World Unity: alleen via uw maandelijks of eenmalige gift kunnen we de website draaiende houden en de leugens aanpakken. Deze steun is keihard nodig in deze zware economische tijden. Klik hier om te Doneren


In 2007 waren er tekenen van een instorting van de markt zichtbaar in te dure aandelen, zelfgenoegzaamheid van beleggers en snelgroeiende hedgefondsen en effectenrekeningen. China was toen een opkomende economische macht met voldoende schuldcapaciteit om de val van de wereld op te vangen.

Maar zowel China als de VS hebben hun antwoorden op de wereldwijde financiële crisis verkeerd. In plaats van de consumptie te stimuleren die nog steeds achterblijft, stimuleerde China investeringen ondanks zijn industriële overcapaciteit. De VS stimuleerde de consumptie In plaats van te investeren in nieuwe technologieën, omscholing van werknemers en nog steeds krakende infrastructuur.

Elk verspilde US $ 4 biljoen aan fiscale stimulering door te doen wat de ander had moeten doen. Centrale bankiers kwamen te hulp met een langdurige monetaire stimulans die de basis vormt voor onze volgende recessie.

Door kwantitatieve versoepeling later, is de Amerikaanse M2-geldhoeveelheid verdubbeld. Hetzelfde geldt voor de Europese Unie. De M2 van China is vervijfvoudigd en andere centrale bankiers hebben meegedaan.

Met zoveel geld dat circuleert, is het geen verrassing dat de reële activawaarden, uitgedrukt in verwaterde valuta’s, zijn gestegen, waarbij onroerend goed, grondstoffen en aandelenprijzen historische hoogtepunten neerzetten.

Veel regeringen hebben zich ook vergist met “te groot om te mislukken”. Bankbescherming werd aanvankelijk geprezen als demping van de wereldwijde ineenstorting. Niemand minder dan de Fed-voorzitter Ben Bernanke waarschuwde het Amerikaanse congres dat “te groot om te mislukken” beleid moreel gevaar met zich meebrengt. De redenering is eenvoudig. Elke bestuurder beschermd tegen falen neemt opwaartse risico’s wanneer een comfortabel pensioen wacht.

Toen CNN me in 2012 vroeg naar een grote bankboete, zei ik dat dit de “nieuwe norm” was. Sindsdien hebben grote banken zo’n US $ 250 miljard aan boetes aangetrokken, hun balansen blijven te laag en hun wandaden staan ​​dagelijks in de krantenkoppen.

Vandaag blijft de eurozone even structureel onhoudbaar als Milton Friedman in 1997 voorspelde. Een veelbetalend EU-lid – Groot-Brittannië – is net vertrokken en, aangezien Angela Merkels greep verzwakt, zal Duitsland niet meer willen redden. In het Midden-Oosten blijven oude conflicten bestaan. In Azië, Afrika en Zuid-Amerika sudderen nieuwe en oude spanningen. De Chinese economie, die vorig jaar bijna 20 procent van het wereldwijde bruto binnenlands product uitmaakte, vertraagt, verslechtert en de schuldquote van China is nu groter dan die van Griekenland.

Dan zijn er financiële risico’s die voortvloeien uit de huidige boekhouding voor immateriële activa en derivaten. Net als donkere materie – ongeveer 85 procent van alle materie die volgens natuurkundigen ontbreekt in het universum – ontbreekt naar schatting 80 procent van de Amerikaanse beursgenoteerde bedrijfsactiva in hun balansen vanwege een gebrek aan veilige juridische havens voor het melden van immateriële activa zoals handelsmerken , digitale inhoud en klantenlijsten.

Dit maakt het een uitdaging om bedrijfs- en beleggingsrendementen betrouwbaar te schatten, essentieel voor investeringsbeslissingen en efficiënte kapitaalallocatie.

Even opvallend is de waarde van US $ 600 biljoen aan derivaten – meer dan zes keer het mondiale bbp – die in de voetnoten in de financiële overzichten voorkomen, maar niet op de balans als gevolg van “saldering” dat veronderstelt dat tegenclaims overeenkomen en dat er geen liquiditeit bestaat tijdens de volgende financiële crisis, als voor de laatste.

Derivaten van deze omvang betekenen dat zelfs kleine mismatches voor veel bedrijven, waaronder enkele grote banken, onmiddellijk insolventie zullen veroorzaken.

Het zeer besmettelijke 2019-nCov circuleert alom en heeft een diepgaande wereldwijde impact op de volksgezondheid, consumentenbestedingen, logistieke supply chains, kapitaalinvesteringen, landenpolitiek en markten.

Ook duidelijk is zelfgenoegzaamheid op de financiële markt gevoed door een weddenschap dat centrale banken de rente laag zullen houden zolang de economieën zwak zijn. Een gedurfde dans, zou je kunnen zeggen, met veel beleggers die denken dat ze van de dansvloer zullen rennen als de muziek stopt.

Als we iets hebben geleerd van de wereldwijde financiële crisis, is het dat handelsstrategieën die door iedereen worden gebruikt niet werken wanneer iedereen ze gebruikt. Voeg handelsoorlogen, broeikaseffecten en fair value accounting toe die de resulterende verliezen door inkomsten zullen leiden en het is gemakkelijk in paniek te raken.

Mijn mening is dat op de langere termijn nieuwe technologieën in de juiste handen ons zullen redden na een dip in de markt. Hoewel triggers voor dips moeilijk te voorspellen zijn, is één ding zeker: centrale bankiers staan ​​voor een dilemma.

Ze moeten de bijna nul rentetarieven verhogen om zich voor de volgende neergang in te richten en verstorende effecten van lage rentetarieven op reële activa, beleggingen, besparingen en inkomensgelijkheid te verzachten. Maar daarmee riskeren ze een achteruitgang, zoals ze eerder hebben gedaan.

Dus mijn voorspelling is dat centrale bankiers dat zullen doen, tenzij een van de kandidaten hierboven een marktinstorting veroorzaakt. Zoals ik in 2007 al zei, overweeg om binnenkort te verkopen.

Gary Biddle is hoogleraar financiële boekhouding aan de Universiteit van Melbourne en doceert aan Columbia University, London Business School en de Universiteit van Hong Kong.

Share.

Comments are closed.

In tegenstelling tot de reguliere media hebben wij geen inkomsten uit advertenties en ook ontvangen wij geen subsidies van de overheid. Om te bestaan zijn wij volledig afhankelijk van de donaties van onze lezers!

Een gulle donatie verzekert dat we ook in 2024 iedereen van het echte nieuws kunnen blijven voorzien!


<< Klik hier om te doneren >>

 

Misschien later