Admiraal Byrd’s wonderlijke reis naar de holle Aarde

0
Luister naar dit Artikel

De grootste doofpotaffaire aller tijden is dat er beschavingen leven in het binnenste van de Aarde. Voor sommigen is dit moeilijk om te geloven.


Steun World Unity: alleen via uw maandelijks of eenmalige gift kunnen we de website draaiende houden en de leugens aanpakken. Deze steun is keihard nodig in deze zware economische tijden. Klik hier om te Doneren


De Boeddhisten hangen het geloof aan dat er een ras van supermensen leeft die soms aan het oppervlak verschijnen. Ze denken dat deze onderaardse wereld miljoenen inwoners huisvest.

Men is in de veronderstelling dat de leider van deze wereld orders heeft doorgegeven aan de dalai lama’s van Tibet, de aardse vertegenwoordigers. De Russische wetenschapper, filosoof en schrijver Nicholas Roerich zei dat de Tibetaanse hoofdstad Lhasa via geheime tunnels is verbonden met de Binnenaarde. Op dezelfde manier zijn geheime kamers van de Grote Piramide verbonden met de holle Aarde.

Zowel de Ramayana als de Bhagavad Gita, oude beroemde Hindoeïstische geschriften, verwijzen naar de stad Agartha in de holle Aarde. De Ramayana vertelt het verhaal van de grote avatar Rama. De Bhagavad Gita vertelt het verhaal van de Krishna. De Ramayana omschrijft Rama als een gezant van Agartha die arriveerde in een luchtschip.

Het eerste echte wetenschappelijke bewijs stamt uit 1947 toen admiraal van de Amerikaanse marine Richard E. Byrd over de Noordpool vloog. In plaats van dat hij de pool passeerde vloog hij de Binnenaarde in. In zijn dagboek omschrijft hij de holle Aarde en hoe hij meer dan 2.500 kilometer over bergen, meren, rivieren, vegetatie en dieren vloog. Hij zag reusachtige dieren die leken op mammoeten. Uiteindelijk vond hij bewoonde steden.

Zijn vliegtuig werd begroet door luchtschepen die Byrd nog nooit eerder had gezien. Ze escorteerden hem naar een veilige landingsplaats en hij werd hoffelijk begroet door afgezanten van Agartha. Nadat ze enigszins gerust waren gesteld werden Byrd en zijn bemanningsleden meegenomen om de bestuurder van Agartha te ontmoeten. Ze vertelden hem dat hij de stad mocht binnengaan vanwege zijn hoge moraal en ethische karakter. Ze vertelden hem dat ze bezorgd waren geworden nadat Amerika atoombommen had gegooid op Hiroshima en Nagasaki. Na het bezoek werd Byrd teruggeleid naar zijn vliegtuig en zijn leven was voor altijd veranderd.

In januari 1956 leidde admiraal Byrd een andere expeditie waarbij men 3.500 kilometer in de Binnenaarde reisde. Byrd merkte op dat de Noord- en Zuidpool in feite twee van de vele openingen zijn naar het centrum van de Aarde. De Binnenaarde heeft een eigen Zon en de polen van de Aarde zijn niet concaaf maar convex. Schepen of vliegtuigen kunnen er derhalve recht in vliegen of varen.

De Amerikaanse pers berichtte over de ontdekking van admiraal Byrd, maar de geheime regering spaarde geld noch moeite om het verhaal te ontkrachten. Raymond Palmer, indertijd uitgever van het magazine Flying Saucers, deed gedetailleerd verslag van Byrd’s ontdekkingen. De federale regering van de Verenigde Staten kocht, stal of vernietigde vrijwel iedere kopie en nam de platen van de drukpers in beslag. Hetzelfde is naar verluid gebeurd bij een artikel dat verscheen in National Geographic.

Een ander interessant gegeven is dat de Amerikaanse regering geen vliegtuigen boven de polen tolereert. IJsbergen bestaan uit zoet water in plaats van zout water dat van de polen afkomstig is. Bij de polen is het bovendien warmer dan op enkele honderden kilometers afstand.

In 1964 verscheen het boek The Hollow Earth van Dr. Raymond Bernard waarin wordt uitgeweid over de onbekende vliegende objecten die uit het binnenste van de Aarde komen. In het boek bevestigt Dr. Nephi Cotton uit Los Angeles het verhaal van admiraal Byrd. Hij vertelt dat één van zijn patiënten, een man van Noorse afkomst, hem het volgende verhaal vertelde:

“Ik woonde in Noorwegen, dicht bij de poolcirkel. Tijdens een boottocht in de zomer probeerden een vriend en ik zo ver mogelijk naar het noorden te gaan. We namen genoeg voedsel mee voor een maand en gingen in een kleine vissersboot de zee op. Tegen het einde van de maand waren we voorbij de Noordpool en kwamen we in een vreemd nieuw land. We waren heel verbaasd, want het was ’s nachts soms te warm om te slapen. We zagen een vreemde berg. In die berg leek de oceaan op een bepaald punt leeg te worden. Verbaasd gingen we verder en we merkten dat we in een groot ravijn voeren dat naar het binnenste van de Aarde leidde. Er is daar een Zon die in de Aarde schijnt.”

“Planten zijn er enorm groot, bomen gigantisch en uiteindelijk kwamen we uit bij de reuzen. Ze woonden in huizen en steden net zoals wij op het oppervlak van de Aarde. Ze gebruikten een soort monorail om mensen te vervoeren die langs de rivier van stad naar stad liep. Verscheidene inwoners merkten onze boot op en keken nogal verbaasd, maar toch waren ze best vriendelijk. We werden uitgenodigd om met hen te eten. In de Aarde smaken alle vruchten en groenten veel beter dan aan de oppervlakte. We bleven een jaar bij de reuzen.”

Een ander bezoek aan de holle Aarde vinden we terug in het boek The Smokey God van de Noorse zeeman Olaf Jansen. In het boek wordt de centrale Zon in de Aarde omschreven die kleiner en minder fel is dan onze buitenste Zon.

Het boek gaat over de ervaringen van een Noorse vader en zijn zoon die in een klein vissersbootje proberen om ‘het land achter de Noordenwind’ te vinden waar ze over gehoord hadden. Een storm bracht hen naar de opening van de Noordpool. Het boek werd in 1908 gepubliceerd, maar bij terugkomst werd de zoon vastgezet in de gevangenis omdat niemand hem wilde geloven. Op zijn sterfbed gaf hij al zijn landkaarten die hij had gemaakt van de Binnenaarde en zijn manuscript met zijn ervaringen aan zijn goede vriend Willis George Emerson.

In The Smokey God is te lezen dat de mensen die ze tegenkwamen in de holle Aarde tussen de 400 en 800 jaar oud worden en veel wetenschappelijke kennis hebben. Ze kunnen elkaars gedachten lezen en hebben andere bronnen van elektriciteit. Ze maken vliegende schotels met behulp van elektromagnetisme uit de atmosfeer. Deze mensen zijn tenminste 3,5 meter lang.

In 1942 ondernamen twee prominente Duitse nazi-wetenschappers een expeditie naar de ingang van de holle Aarde. Göring, Himmler en Hitler juichten dit project van harte toe. De Führer was er van overtuigd dat de Aarde hol was en dat er mensen in woonden.

Raymond Bernard vertelt in zijn boek The Hollow Earth ook over een foto die in 1960 werd gepubliceerd in de Canadese Globe and Mail en een prachtig groen en weelderig landschap laat zien. Een piloot beweerde dat de foto is genomen vanuit zijn vliegtuig toen hij ‘voorbij de Noordpool vloog’.

Er zijn zoals gezegd ingangen naar de holle Aarde in Egypte en Tibet, maar ook in Yukatan, de Bermudadriehoek en op plaatsen in Rusland en Afrika. Sommige regeringen zijn zich bewust van de Binnenaarde en stoppen het in de doofpot, net zoals UFO’s en buitenaardsen.

Het dagboek van admiraal Richard B. Byrd

Ik moet dit dagboek in het geheim schrijven. Het gaat over mijn vlucht op 19 februari 1947. Er komt een moment waarop het rationele van de mens zal afzwakken en dat men onvermijdelijk de waarheid zal moeten aanvaarden. Ik ben niet vrij om de volgende documentatie te onthullen en misschien zal het nooit het publiek bereiken, maar ik moet mijn plicht doen en het opschrijven. In een wereld van hebzucht en exploitatie van een bepaald deel van de mensheid kan men niet langer de waarheid onderdrukken.

Logboek: basiskamp Noordpool 19 februari 1947

06.00 uur: Alle voorbereidingen getroffen voor de vlucht, brandstoftanks zijn vol getankt om 06.10 uur.

06.20 uur: Het brandstofmengsel van de stuurboordmotor schijnt te rijk te zijn, aanpassing gedaan en de Pratt Whitney’s lopen gesmeerd.

07.30 uur: Radiocontact met basiskamp, alles in orde en ontvangst is goed.

07.40 uur: Klein olielek in de stuurboordmotor, oliedruk lijkt echter goed te zijn.

08.00 uur: Lichte turbulentie aan de stuurboordzijde op 1.700 voet, geen verdere turbulentie meer, maar de staartwind neemt toe.

08.15 uur: Radiocontact met het basiskamp, situatie normaal.

08.30 uur: Opnieuw turbulentie, neemt toe op een hoogte van 2.900 voet.

09.10 uur: Grote ijsvlakte onder me, gele kleur en lineaire patronen opgemerkt. Verandering van koers om de kleurenpatronen beter te onderzoeken. Ook rood en paars gezien. Informatie over de kleuren in het ijs doorgegeven aan het basiskamp.

09.10 uur: Kompas begint rond te draaien, we zijn niet in staat onze richting aan te houden met behulp van de instrumenten. We gebruiken het zonnekompas, alles lijkt in orde.

09.15 uur: In de verte lijken bergen te zijn.

09:.49 uur: De bergen zijn geen illusie. Het zijn bergen die ik nog nooit gezien heb.

09.55 uur: Ga naar 2.950 voet, weer sterke turbulentie.

10.00 uur: We komen langs kleine bergen en gaan voor zover ik weet nog steeds naar het noorden. Achter de bergen lijkt een vallei te zijn met een kleine rivier. Er zou daar geen groen dal moeten zijn! Iets klopt hier niet. We zouden over sneeuw en ijs moeten vliegen. Er zijn grote wouden te zien op de uitlopers van de bergen. De instrumenten draaien in het rond.

10.05 uur: Ik ga naar 1.400 voet en maak een scherpe bocht om het dal te bekijken. Het licht lijkt hier anders te zijn. Ik kan de Zon niet meer zien. We ontdekken een groot dier onder ons! Het lijkt een olifant te zijn. Nee, het lijkt meer op een mammoet! Dit is ongelooflijk! Ik ga naar 1.000 voet en pak de verrekijker om het dier te bekijken. Het wordt bevestigd, het is absoluut een mammoetachtig dier. Geef het door aan het basiskamp.

10.30 uur: Meer groene heuvels. De buitentemperatuur schijnt 23 graden te zijn! De instrumenten lijken nu normaal te werken. De radio werkt niet! Kan het basiskamp niet bereiken.

11.30 uur: Het landschap beneden wordt nu vlak. Voor ons lijkt een stad te zijn! Dit is onmogelijk! Vliegtuig gaat op een vreemde manier licht opwaarts. De instrumenten reageren niet! Aan stuur- en bakboord verschijnen vreemdsoortige vliegtuigen. Ze zijn schotelvormig en stralen een soort licht af! Ze lijken nu dichtbij genoeg om de letters te kunnen lezen. Het is een soort swastika? Wat is er gebeurd? We zitten gevangen in één of andere onzichtbare bankschroef!

11.35 uur: Onze radio kraakt en er komt een stem door in het Engels met een licht Noors of Duits accent. De boodschap is: “Welkom in ons domein admiraal. We zullen u over exact zeven minuten laten landen. Ontspan u admiraal, u bent in goede handen.” De motoren van het vliegtuig zijn gestopt. Het vliegtuig wordt van buitenaf bestuurd en vliegt automatisch.

11.40 uur: Nog een radiobericht ontvangen. We beginnen nu aan de landing en soms schudt het vliegtuig licht. We landen met een kleine schok.

11.45 uur: Ik schrijf nog snel iets op in het logboek. Verschillende mensen naderen ons vliegtuig te voet. Ze zijn groot en hebben blonde haren. In de verte is een groot vibrerend licht te zien. Ik weet niet wat er nu gaat gebeuren maar de mensen dragen geen wapens bij zich. Ik hoor een stem die me bij mijn naam noemt en vraagt de deur van het laadruim te openen. Ik gehoorzaam.

Einde logboek.

De rest heeft admiraal Byrd opgeschreven vanuit zijn herinneringen. De bemanning wordt op de meest hartelijke manier ontvangen. Ze gaan aan boord van een schotelvormig voertuig zonder wielen. Met grote snelheid brengt het hen naar een stralende stad. De stad lijkt gemaakt te zijn van kristal. De bemanningsleden krijgen een soort warme drank die smaakt naar iets wat ze nog nooit eerder hebben geproefd. Het is heerlijk.

Na tien minuten wordt Byrd gevraagd twee prachtig uitziende gastheren te vergezellen. Ze lopen door een lange hal die verlicht is door roze gekleurd licht dat uit de muren lijkt te komen. Eén van de wezens geeft aan voor een grote deur te staan. Boven de deur staat een inscriptie die Byrd niet kan lezen. De deur gaat geruisloos open en het gezelschap gaat binnen. Eén van de gastheren spreekt: “Wees niet bang admiraal, u krijgt nu een gesprek met de meester.”

Byrd wordt geconfronteerd met de meest prachtige aanblik ooit. Het is te wonderbaarlijk om te omschrijven. Het is verfijnd en delicaat. Een warme stem heet hem op melodieuze manier welkom: “Ik heet u welkom in ons domein, admiraal.” Een wat oudere man zit aan een lange tafel. “Wij hebben u hier laten binnenkomen omdat u een edel karakter hebt en welbekend bent op de wereld van de oppervlakte, admiraal.”

“Wereld van de oppervlakte?” vroeg Byrd. “Ja,” antwoordde de meester met een glimlach. “U bent in het domein van de Arianni, de binnenste wereld van de Aarde. We zullen uw missie niet te lang vertragen en u zult dadelijk veilig worden geëscorteerd naar de oppervlakte. Maar nu zal ik vertellen waarom u hier bent, admiraal. Uw ras heeft de eerste atoombommen op Hiroshima en Nagasaki in Japan laten exploderen.”

“Op dat moment stuurden we onze luchtschepen naar jullie oppervlakte om te onderzoeken wat jullie ras gedaan had. Wij hebben ons nooit eerder bemoeid met de oorlogen en wreedheid van uw ras, maar dat moeten we nu wel, want u heeft geleerd om met een bepaalde kracht te knoeien die niet voor de mens is gemaakt, namelijk kernenergie. Onze gezanten hebben al boodschappen gebracht naar de krachten van uw wereld en toch slaan ze er geen acht op. Nu bent u uitgekozen om er getuige van te zijn dat onze wereld bestaat. Ziet u, onze cultuur en wetenschap is vele duizenden jaren vooruit in vergelijking met die van uw ras, admiraal.”

“Maar wat heeft dit met mij te maken meneer,” viel Byrd hem in de rede.

De ogen van de meester schenen diep in zijn ziel en na een paar minuten antwoordde hij: “Uw ras heeft nu het punt van geen terugkeer bereikt, want er zijn mensen die uw wereld liever willen vernietigen in plaats van afstand te doen van hun macht zoals we die kennen.”

“Vanaf 1945 proberen we in contact te komen met uw ras maar deze pogingen werden met vijandigheid bejegend en er werd zelfs op onze schepen geschoten. Met haat werden we achtervolgd door uw vliegtuigen. Er is zich een grote storm aan het samenpakken in uw wereld, een duistere razernij die vele jaren zal woeden.”

“We zien in de toekomst een nieuwe wereld ontstaan. Als die tijd komt zullen wij weer zichtbaar worden om u te helpen met de heropleving van uw cultuur en beschaving. Misschien heeft u dan geleerd dat oorlog en strijd nutteloos is. Na die tijd kunt u als ras opnieuw gaan beginnen. Keer nu terug naar de wereld van de oppervlakte met deze boodschap.”

Plotseling was Byrd zich weer bewust van de twee prachtige gastheren aan zijn zijde. Hij keek nog een keer om voor hij vertrok. Een aangename glimlach was te zien op het gezicht van de meester terwijl hij wuifde.

Byrd wordt weer herenigd met zijn radioman die enigszins ongerust voor zich uit kijkt. “Het is in orde Howie, het is in orde,” stelt Byrd hem gerust. De bemanning stapt weer in en met behulp van een onzichtbare kracht bevinden de mannen zich plotseling op een hoogte van 2.700 voet.

Logboek gaat verder

02.15 uur: Er komt een radioboodschap door: “We laten u nu los admiraal, tot ziens!” De vliegende schotels verdwenen aan de bleke blauwe hemel. Het vliegtuig voelde plotseling alsof het even in een scherpe benedenwind werd getrokken. We spraken enige tijd niet, iedereen had zijn eigen gedachten.

02.20 uur: We bevinden ons opnieuw boven de ijsvlakte op ongeveer 27 minuten van het basiskamp. We leggen radiocontact en men antwoordt. We laten weten dat alles in orde is. Het basiskamp is opgelucht.

03:00 uur: We landen in het basiskamp. Ik heb een missie…

Op 11 maart 1947 had admiraal Byrd topoverleg op het Pentagon. Hij legde zijn ontdekking tot in detail uit en gaf de boodschap van de meester door. Alles werd genoteerd en de president werd ingelicht. Byrd werd daarop zes uur en 39 minuten in hechtenis genomen. Hij werd ondervraagd door veiligheidsbeambten en medici. Hij werd onder toezicht geplaatst. Hem werd bevolen alles stil te houden. Hij werd eraan herinnerd dat hij een militair was en orders moest gehoorzamen.

Admiraal Byrd heeft zijn plicht gedaan voor het monsterachtige militair-industrieel-complex. Net zoals de lange poolnacht eindigt, zo zal de schitterende zonneschijn van de waarheid opnieuw opkomen.

Admiraal Richard E. Byrd
Amerikaanse marine
24 december 1956

In de column van vrijdag 16 september verwijst SaLuSa naar de goed gedocumenteerde reis van admiraal Byrd naar de Binnenaarde.

Bron: Thenewearth.org

Share.

In tegenstelling tot de reguliere media hebben wij geen inkomsten uit advertenties en ook ontvangen wij geen subsidies van de overheid. Om te bestaan zijn wij volledig afhankelijk van de donaties van onze lezers!

Een gulle donatie verzekert dat we ook in 2024 iedereen van het echte nieuws kunnen blijven voorzien!


<< Klik hier om te doneren >>

 

Misschien later