Haar adem rook naar alcohol. Ze was duizelig, gedesoriënteerd en zwak, zo erg zelfs dat ze op een dag flauwviel en met haar hoofd op het aanrecht stootte terwijl ze de lunch klaarmaakte voor haar schoolgaande kinderen.

Toch was er geen druppel drank over haar lippen gekomen, een feit dat de 50-jarige vrouw uit Toronto en haar man twee jaar lang tegen de dokters vertelden voordat iemand haar daadwerkelijk geloofde.

“Ze bezocht haar huisarts keer op keer en ging in twee jaar tijd zeven keer naar de eerste hulp”, zegt dr. Rahel Zewude, specialist in infectieziekten aan de Universiteit van Toronto.

Artsen ontdekten dat het alcoholniveau van de vrouw kon variëren tussen 30 millimol per liter en 62 millimol per liter – minder dan 2 millimol per liter is normaal, zei Zewude.

Alcoholniveaus tot 62 millimol per liter zijn buitengewoon hoog en zouden als levensbedreigend en zelfs fataal worden beschouwd, zegt Barbara Cordell, voorzitter van een belangenvereniging genaamd Auto-Brewery Syndrome Information and Research, die patiëntenvoorlichting geeft en onderzoek doet naar de ongebruikelijke toestand.

Hoewel niemand die ze kent een alcoholniveau  van dat niveau heeft bereikt, kunnen veel mensen functioneren bij een alcoholpromillage van maximaal 30 millimol per liter of 40 millimol per liter, zei Cordell in een e-mail.

“Ik ken meer dan 300 mensen met de diagnose auto-brewery-syndroom en we hebben meer dan 800 patiënten en zorgverleners in onze besloten Facebook-steungroep”, zei Cordell, die niet betrokken was bij de nieuwe zaak.

“Een deel van het mysterie van dit syndroom is hoe deze mensen deze extreem hoge niveaus kunnen hebben en toch rond kunnen lopen en praten.”

Alle artsen op de eerstehulpafdeling trokken de drinkgewoonten van de vrouw uit Toronto in twijfel, en ze werd onderzocht door drie verschillende ziekenhuispsychiaters die tot de conclusie kwamen dat ze niet voldeed aan de criteria voor de diagnose van alcoholgebruiksstoornis.

“Ze vertelde de artsen dat haar religie drinken niet toestaat, en haar man bevestigde dat ze niet dronk”, zei Zewude, die de vrouw behandelde en co-auteur was van een rapport over de anonieme zaak die maandag werd gepubliceerd in de Canadian Medical Association Journal.

“Maar pas bij het zevende bezoek zei een arts op de eerste hulp uiteindelijk: ‘Ik denk dat dit klinkt als het autobrouwerijsyndroom’, en stuurde haar naar een specialist,” zei Zewude.

Dr. Fahad Malik, een gastro-enteroloog bij United Heath Services in Binghamton, New York, die momenteel 30 patiënten met de aandoening heeft, zei in een e-mail dat het gebruikelijk is dat patiënten met ongeloof en spot worden behandeld. Hij was niet betrokken bij de nieuwe case study.

“De meeste patiënten zijn vóór de diagnose buiten beschouwing gelaten als ‘kastdrinkers’ of met gedragsproblemen”, zegt Malik, die ook klinisch assistent-instructeur is aan de State University of New York Upstate Medical University.

Uiterst zeldzaam en vaak niet herkend

Het autobrouwerijsyndroom, ook bekend als het darmfermentatiesyndroom, is een uiterst zeldzame aandoening waarbij bacteriën en schimmels in het maag-darmkanaal de koolhydraten in het dagelijkse voedsel omzetten in ethanol. Het eerste bekende geval deed zich voor in 1946 in Afrika, toen de maag van een vijfjarige jongen zonder bekende reden scheurde. Bij autopsie bleek dat zijn buik gevuld was met een “schuimige” vloeistof die naar alcohol rook.

Volgens een evaluatie uit april 2021 zijn sinds 1974 in de Engelse medische literatuur twintig gediagnosticeerde gevallen van auto-brewery-syndroom gerapporteerd. Er zijn aanvullende meldingen van symptomen van autobrouwerij in Japan, waar de aandoening bekend staat als meitei-sho, of ‘alcohol-auto-intoxicatiesyndroom’.

Het autobrouwerijsyndroom treedt op wanneer bepaalde soorten bacteriën en schimmels het darmmicrobioom van een persoon overbevolken, waardoor het maag-darmkanaal feitelijk in een distileer apparaat verandert.

Wetenschappers geloven dat het proces plaatsvindt in de dunne darm en enorm verschilt van de normale darmfermentatie in de dikke darm die ons lichaam energie geeft.

Hoewel een aantal ziekteverwekkers een bijdrage kunnen leveren, zijn de meeste gevallen te wijten aan een overgroei van twee soorten schimmels: Saccharomyces en Candida. Candida leeft op het lichaam en in de mond, het spijsverteringskanaal en de vagina, en neemt vaak de overhand wanneer gunstiger bacteriën worden gedood door een of twee antibioticakuren.

In een rapport uit juli 2013 werd het geval gedocumenteerd van een 61-jarige man die jarenlang regelmatig last had van onverklaarbare dronkenschap voordat hij werd gediagnosticeerd met een overvloed aan Saccharomyces cerevisiae in de darm, oftewel biergist, dezelfde gist die wordt gebruikt om bier te maken.

Veel mensen met het syndroom kunnen functioneren met een enorme hoeveelheid metabolisch gegenereerde alcohol in hun systeem, en realiseren zich dit soms pas als ze in aanraking komen met de wet.

Een man uit North Carolina, eind veertig, werd aangehouden omdat de politie ervan overtuigd was dat het rijden onder invloed was. Hij ontkende te drinken ondanks een alcoholpromillage van 0,2% in het bloed, wat overeenkomt met de consumptie van 10 drankjes per uur en ongeveer 2,5 keer de wettelijke limiet.

“Het is niet zo zeldzaam als we denken, het wordt (slechts) zelden gediagnosticeerd,” zei Cordell. “Ik geloof dat veel mensen mistig rondlopen en denken dat ze moe zijn terwijl ze misschien alcohol aan het vergisten zijn.”

‘Een metabolische storm’

Er zijn risicofactoren voor het autobrouwerijsyndroom. Diabetes en leverziekten kunnen een rol spelen, evenals gastro-intestinale ziekten zoals inflammatoire darmaandoeningen en het kortedarmsyndroom, waarbij de dunne darm beschadigd of verkort is, zei Zewude. Er kan zelfs sprake zijn van een genetische aanleg die verband houdt met de mate waarin iemand alcohol metaboliseert.

“Maar al deze dingen moeten op het perfecte moment samenkomen”, zei ze. “Het vereist dat meerdere risicofactoren op elkaar inwerken en een metabolische storm creëren voordat dit syndroom bij een individu kan optreden.”

Voor de Toronto-patiënt van Zewude begon die metabolische storm halverwege de veertig, toen ze gelijktijdig urineweginfecties kreeg, die elk werden behandeld met een antibioticakuur. Gunstige bacteriën in haar darmkanaal begonnen af ​​te sterven, waardoor de op de loer liggende schimmels het overnamen.

Zoveel gist heeft brandstof nodig, die het haalt uit koolhydraten in de voeding. Tegen de tijd dat de vrouw 48 was, veranderde haar lichaam bijna alle koolhydraten die ze at in alcohol.

“Als ze niet veel koolhydraten at, waren de symptomen niet zo erg”, zei Zewude. “Maar dan nam ze misschien een plakje cake of een andere grote maaltijd met koolhydraten, wat leidde tot een snelle stijging van haar alcoholniveau. Dit waren de momenten waarop ze misschien de lunch klaarmaakte voor haar kinderen en gewoon in slaap viel.”

De behandeling van het autobrouwerijsyndroom begint met een reeks fungiciden die worden voorgeschreven nadat een biopsie of colonoscopie de specifieke ziekteverwekkers heeft geïdentificeerd die de darm hebben gekoloniseerd, zei Zewude. Beginnen met een breedspectrumfungicide kan averechts werken.

“Antimicrobiële resistentie is een belangrijk onderdeel van het syndroom, omdat een deel van de reden waarom mensen dit krijgen het gevolg is van het frequente antibioticagebruik dat hun darmen verstoort”, zei ze. “Je moet klein beginnen, en als de patiënt resistent wordt tegen die fungicide, probeer dan andere.”

Naast het doden van de gist, wordt van patiënten verwacht dat ze een uiterst beperkt koolhydraatarm dieet volgen. “Geen koolhydraten zouden het beste zijn, maar dat is bijna onmogelijk”, zei Zewude. Probiotica om nuttige bacteriën terug te winnen kunnen ook helpen, zei ze.

Tegenwoordig gebruikt de vrouw geen antischimmelmedicijnen meer, maar blijft ze na een terugval een koolhydraatarm dieet volgen. Omdat de ervaring van elke persoon anders is, is het belangrijk dat patiënten nauw contact houden met hun artsen om hun toestand te beheersen, zei Zewude.

“In dit geval heeft de vrouw een zeer ondersteunende echtgenoot, die mij onmiddellijk belde toen hij weer alcohol in haar adem begon te ruiken”, zei Zewude. “Voor iedereen die met het syndroom te maken heeft, is het belangrijk dat uw partner, vriend, huisgenoot of wat dan ook, de tekenen en symptomen kent en contact opneemt met artsen of de persoon naar de afdeling spoedeisende hulp brengt wanneer dit gebeurt.”

Bronnen: CNN