De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) gaat door met plannen om een ​​nieuw of herzien internationaal verdrag ter voorbereiding op pandemie in te voeren.

Dit ondanks de tegenslagen die ze onlangs ondervonden nadat tientallen landen, voornamelijk buiten de westerse wereld, bezwaar maakten tegen het plan.

Tijdens een bijeenkomst van het Intergouvernementeel Onderhandelingsorgaan (INB) van de WHO op 21 juli, kwam een ​​meerderheid van de WHO-lidstaten overeen om een ​​juridisch bindend pandemisch instrument na te streven dat “zowel juridisch bindende als niet-wettelijk bindende elementen zal bevatten”.

The Defender meldt: STAT News beschreef de overeenkomst, die een nieuw wereldwijd kader zou creëren voor het reageren op pandemieën, als “de meest transformerende wereldwijde gezondheidsoproep sinds de WHO zelf werd opgericht als het eerste gespecialiseerde agentschap van de Verenigde Naties in 1948. ”

Ondertussen ontwikkelen het World Economic Forum, de Afrikaanse Unie en de Wereldbank – die een fonds van $ 1 miljard hebben opgericht voor “ziektebewaking” en “ondersteuning tegen de huidige en toekomstige pandemieën” – hun eigen mechanismen voor pandemische respons, waaronder nieuwe grensoverschrijdende kaders voor vaccinpaspoorten.

WHO’s ‘pandemisch verdrag’: wat is er voorgesteld en wat zou het betekenen?

Lopende besprekingen om een ​​nieuw of herzien “pandemisch verdrag” te formuleren, bouwen voort op het bestaande internationale kader voor wereldwijde pandemierespons, de International Health Regulations (IHR) van de WHO, die als een bindend instrument van internationaal recht worden beschouwd.

Op 1 december 2021 heeft de WHO, als reactie op oproepen van verschillende regeringen voor een “versterkte wereldwijde pandemiestrategie” en de urgentie waarmee deze entiteiten optreden, formeel het proces gelanceerd om een ​​nieuw verdrag op te stellen of de IHR te wijzigen, tijdens Speciale sessie — pas de tweede in de geschiedenis van de organisatie

Tijdens de bijeenkomst, die van 10-11 mei werd gehouden, kwamen de 194 lidstaten van de WHO unaniem overeen om het proces te starten, dat voorheen alleen informeel was besproken.

De lidstaten kwamen overeen om:

“Een wereldwijd proces te kickstarten om een ​​conventie, overeenkomst of ander internationaal instrument op te stellen en te onderhandelen onder de grondwet van de Wereldgezondheidsorganisatie om de preventie, paraatheid en reactie op pandemie te versterken.”

De IHR, een relatief recente ontwikkeling, werd voor het eerst ingevoerd in 2005, in de nasleep van SARS-CoV-1.

Het rechtskader van de IHR is een van de slechts twee bindende verdragen die de WHO sinds haar oprichting heeft bereikt, het andere is het Kaderverdrag inzake tabaksontmoediging.

Het IHR-kader stelt de directeur-generaal van de WHO al in staat om in elk land een noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid af te kondigen, zonder de toestemming van de regering van dat land, hoewel het kader vereist dat de twee partijen eerst proberen een akkoord te bereiken.

De voorstellen voor een nieuw of herzien pandemieverdrag, naar voren gebracht tijdens de speciale ministeriële zitting van de WHO in mei, zouden de pandemiegerelateerde bevoegdheden van de WHO “enigszins” versterken, inclusief de oprichting van een “Compliance Committee” dat adviserende aanbevelingen voor staten zou doen.

Volgens de Daily Sceptic zouden de in mei voorgestelde wijzigingen, hoewel de IHR al juridisch bindend is, de bestaande wettelijke verplichtingen of vereisten niet versterken:

“De bestaande verdragsregels, zoals alle (of de meeste) internationale wetten, dwingen staten eigenlijk niet om iets anders te doen dan met de WHO te praten en ernaar te luisteren, en ze specificeren ook geen sancties voor niet-naleving; bijna al hun output is advies.

“De voorgestelde wijzigingen veranderen daar niets aan. Ze staan ​​niet toe dat de WHO eenzijdig juridisch bindende maatregelen oplegt aan of binnen landen.”

De Daily Skeptic merkte op dat een van de risico’s die voortvloeien uit de onderhandelingen over een nieuw of bijgewerkt verdrag, de mogelijke codificatie is van “de nieuwe lockdown-orthodoxie voor toekomstige pandemieën”, die “de degelijke, op wetenschap gebaseerde pre-COVID-aanbevelingen” zou vervangen.

Volgens Dr. Joseph Mercola zou een dergelijk verdrag de WHO “absolute macht geven over wereldwijde bioveiligheid, zoals de bevoegdheid om digitale identiteiten/vaccinpaspoorten, verplichte vaccinaties, reisbeperkingen, gestandaardiseerde medische zorg en meer te implementeren.”

Mercola zette ook vraagtekens bij een “one-size-fits-all-benadering van pandemische respons”, erop wijzend dat “pandemische dreigingen niet in alle delen van de wereld identiek zijn. Volgens hem is “de WHO niet gekwalificeerd om wereldwijde gezondheidsbeslissingen te nemen.”