Weet u nog, in het jaar 2000, toen de Taliban grote delen van Afghanistan overnamen en begonnen met het uitroeien van de papaveroogst van het land, die de wereldopiumvoorraad voedt?

Natuurlijk weet je dat.

Nou, raad eens? Het gebeurt nu opnieuw…

Dat is juist. Na de schandelijke terugtrekking van Uncle Sam van het kerkhof van rijken in 2021, herwonnen de Taliban op beruchte wijze de controle over het land en begonnen ze hun campagne om de teelt van opiumpapaver te verbieden opnieuw in te voeren. En nogmaals, de resultaten van dat verbod zijn niets minder dan opmerkelijk.

In feite wordt de nieuwste anti-papavercampagne van de Taliban door zelfbenoemde Afghanistan-experts al geprezen als de “meest succesvolle drugsbestrijdingsinspanning in de geschiedenis van de mensheid”, waarbij de opiumproductie van het land dit jaar met maar liefst 90% is gedaald.

En aangezien u zich het verhaal herinnert van het eerste succesvolle optreden van de Taliban tegen de papaveroogst, zult u zich waarschijnlijk ook herinneren hoe het eindigde: namelijk toen de blanco cheque van 11 september werd geïnd voor de invasie en bezetting van Afghanistan door de NAVO in 2001. wat leidde tot de daaropvolgende heropleving van de papaverteelt in het land.

Is het dus waarschijnlijk dat de geschiedenis zich herhaalt met deze volgende versie van het Afghaanse papaververhaal? Dat zoeken we uit.

HET VERLEDEN

Het verhaal van de Afghaanse papaveroorlog kan worden gelezen in de annalen van het United Nations Office on Drugs and Crime (UNODC), een van de vele bureaucratische takken van de globalistische octopus van de VN. Het UNODC heeft de taak om “de wereld te helpen veiliger te maken tegen drugs, georganiseerde misdaad, corruptie en terrorisme” (wat kennelijk inhoudt dat “de lidstaten worden ondersteund bij de uitvoering van de Agenda 2030 voor Duurzame Ontwikkeling”, om een of andere onverklaarbare reden), en heeft ijverig de ups en downs gedocumenteerd. van de Afghaanse papaveroogst en de bijdrage ervan aan de illegale opiummarkt in de afgelopen decennia. Ze publiceren de resultaten van dit onderzoek in de vorm van een jaarlijkse ‘Afghanistan Opium Survey’, die het verhaal in duidelijke cijfers vertelt.

In 1999 informeerde dit VN-bureau de wereld bijvoorbeeld dat, na jaren van oorlogvoering en interne strijd (waarin de VS een integrale rol speelden), de jaarlijkse productie van ruwe opium in Afghanistan was gestegen tot het ongekende niveau van 4.600 ton. Ze voegden er ook snel aan toe dat “97 procent van de teelt in 1999 plaatsvond in door de Taliban gecontroleerde gebieden”, wat impliceert dat de papaverteelt actief werd gesteund en aangemoedigd door de Taliban om illegale activiteiten te financieren.

Vreemd dus dat de UNODC-bonentellers (papaverstellers?) tegen de tijd van hun Afghanistan Opium Survey uit 2001 – opgesteld vlak voor de NAVO-invasie en bezetting van het land – konden melden dat de totale productie van ruwe opium in het land was gedaald tot 185 ton, een reductie van 96% ten opzichte van het recordniveau van 1999.

Wat was er gebeurd? De Taliban zijn gebeurd, dat is wat.

Concreet vaardigde Moellah Mohammad Omar in juli 2000 een fatwa uit waarin hij de teelt of handel in klaprozen “haram” verklaarde (verboden volgens de islamitische wet). Het resultaat van dat decreet en de daaropvolgende uitvoering ervan was zo onmiskenbaar dat zelfs de aartspropagandisten van het Old Grey Presstitute of de Big Brother Corporation het niet konden verdoezelen.

Zoals de grafieken duidelijk maken, was het papaververbod van de Taliban opmerkelijk succesvol. In feite was het te succesvol voor degenen in de diepe staat die sinds de dagen van William Russell de mondiale drugshandel beheren en ervan profiteren. Afghanistan leverde destijds meer dan 70% van de heroïnevoorraad in de wereld, en de machten die dat niet zouden moeten doen, wilden dat die drugs weer zouden stromen.

En we weten allemaal wat er daarna gebeurde: 9/11. En, zoals we maar al te goed weten, leidde 11 september rechtstreeks tot het (volledig frauduleus) inroepen van Artikel 5 van de NAVO, de daaropvolgende invasie van Afghanistan, de omverwerping van de Taliban en de heropleving van de Afghaanse papaveroogst.

Zoals ik door de jaren heen steeds heb benadrukt, zou het veel te simplistisch zijn om te suggereren dat 11 september eenvoudigweg een complot was om de mondiale opiumvoorraad weer te laten groeien en stromen. Maar de hausse in de Afghaanse papaverproductie na 11 september – die recordhoogte na recordhoogte na recordhoogte bereikte, zoals plichtsgetrouw gedocumenteerd door de narcotica-nummercrunchers van het UNODC – was zeker meer dan alleen een gelukkig toeval voor de planners van 11 september.

Op een gegeven moment werd de flagrante realiteit van wat er zojuist was gebeurd – namelijk de omverwerping door de NAVO van een regime dat zich toelegde op het uitroeien van de papaveroogst en de installatie van een marionettenregering die zich erop toelegde deze te promoten – zo onmiskenbaar dat de propagandisten van Uncle Sam eenvoudigweg stopte met ontkennen.

Wie kan dat beruchte Fox News-fragment uit 2010 vergeten waarin de besnorde spreekbuis van de geldmeesters, Geraldo Rivera, luitenant-kolonel Brian Christmas in de provincie Helmand interviewt over hoe het Amerikaanse leger, ook al schuurde het tegen “zijn onderbuikgevoelens”, nu geen andere keuze had dan de kostbare oogst van de arme Afghaanse papaverboeren te bewaken?

Ja, het leven was behoorlijk goed voor de profiteurs van de drugshandel in de diepe staat in de nasleep van 9/11. Ze hadden een overvloedige, goedkope aanvoer van klaprozen om de mondiale opiumhandel te voeden die ze sinds de dagen van de Gouden Driehoek hebben geleid, beschermd en waarvan ze hebben geprofiteerd. En bovendien werd de hele racket beschermd door het Amerikaanse leger, op kosten van de Amerikaanse belastingbetaler! Wat kan er fout gaan?

HET HEDEN

Zoals we inmiddels allemaal weten, voltooide het Amerikaanse leger zijn terugtrekking uit Afghanistan op 30 augustus 2021. Op dat moment hadden de Taliban – wier dramatische zomergolf leidde tot de verovering van Kaboel medio augustus – het land al overgenomen. En zo kwam het dat twintig jaar invasie, bezetting, anti-opstandoperaties, bloedvergieten en terreur precies niets hadden opgeleverd.

Nou ja, niet bepaald niets. Zoals we hebben gezien hebben de NAVO-invasie en de Amerikaanse bezetting de deep state-drugskoeriers nog eens twintig jaar aan recordpapaveroogsten opgeleverd om de mondiale heroïnehandel te voeden, waarbij het UNODC in 2010 rapporteerde dat “ongeveer 90% van de heroïne in de wereld afkomstig is van opium geteeld in slechts een paar provincies in Afghanistan.” Het duurde echter niet lang voordat de Taliban dit door papaver aangedreven drugsgeldfeest abrupt tot stilstand brachten.

In april 2022 vaardigde Haibatullah Akhundzada – de huidige leider van de Taliban en de Opperste Leider van Afghanistan – een decreet uit dat veel leek op het decreet dat Mullah Mohammad Omar in 2000 uitvaardigde:

Alle Afghanen worden geïnformeerd dat de papaverteelt vanaf nu in het hele land ten strengste verboden is. Als iemand het decreet overtreedt, wordt de oogst onmiddellijk vernietigd en wordt de overtreder behandeld volgens de sharia-wetgeving.

Voorspelbaar genoeg werd deze fatwa in het Westen met cynisme en ronduit ongeloof begroet. Afgelopen november bracht het UNODC zijn jaarlijkse opiumteeltrapport voor het land uit, waarin werd opgemerkt dat “de opiumteelt in Afghanistan het afgelopen jaar met 32% is toegenomen tot 233.000 hectare – waardoor de oogst van 2022 het derde grootste gebied is waar opium wordt verbouwd sinds het begin van de monitoring” en waarbij wordt gewaarschuwd dat “de inbeslagnames van opiaten in Afghanistan erop wijzen dat de handel in Afghaanse opium en heroïne niet is gestopt.”

Je moest echter het begeleidende persbericht van het rapport lezen om te ontdekken dat de oogst van 2022 grotendeels was vrijgesteld van het decreet van Akhundzada, en dat de echte resultaten van het papaververbod door de Taliban pas te verwachten waren als de oogst van 2023 was geoogst.

Dit weerhield de gevestigde orde van de Washington Beltway, zoals Foreign Policy, er niet van om het papaververbod van de Taliban onmiddellijk af te schilderen als louter politiek theater. “De Taliban die Afghanistan hebben overgenomen na een oorlog van twintig jaar die grotendeels werd gefinancierd door de heroïnehandel, hebben, na te hebben voorgewend drugs te verbieden, in plaats daarvan een jaar na hun machtsovername de teelt en verkoop van verdovende middelen een boost gegeven”, aldus het propaganda narratief – dat, vreemd genoeg, nooit eerder bijzondere belangstelling had getoond voor de praktijk van de papaverteelt, na de publicatie van het VN-rapport.

Dit cynisme zette zich voort in 2023, waarbij het door de Amerikaanse staat gefinancierde bedrijf RFE/RL in mei rapporteerde dat “de Afghaanse papaverteelt een sprong maakt ondanks het harde optreden van de Taliban” en de VN rook in haar eigen achterste blies door het produceren van bladerdeegvideo’s die impliceerden dat de enige manier waarop het papaververbod mogelijk kan werken, is te danken aan de actieve betrokkenheid van de VN.

Stel je de collectieve schok van het westerse establishment eens voor, toen de cijfers over de papaverteelt in 2023 begonnen binnen te stromen.

Het verbod van de Taliban bleek geen schertsvertoning te zijn. Volgens Graeme Smith, een Afghaanse ‘expert’ bij de Crisis Group, is het zelfs ‘de meest succesvolle bestrijding van verdovende middelen in de geschiedenis van de mensheid geweest, gezien de hoeveelheid drugs die van de markt is gehaald’. En hoeveel was dat? Schattingen geven aan dat de papaverteelt het afgelopen jaar met maar liefst 90% is gekelderd.

Maar ongeacht hoe het gebeurde, moeten de PR-flaks van de VS en de NAVO, die de afgelopen twintig jaar hebben gedaan alsof ze om de bevolking van Afghanistan gaven en deden alsof ze zich zorgen maakten over het opiumprobleem van het land, zich wel verheugen op dit nieuws, toch?

DE TOEKOMST?

Fout natuurlijk.

Nee, geloof het of niet, het establishment is druk bezig zich zorgen te maken over het vooruitzicht dat de Taliban daadwerkelijk zullen bereiken waar de neokolonisten van de VN, de VS en de NAVO alleen maar lippendienst aan hebben bewezen: het uitroeien van de papaveroogst in Afghanistan.

En hoe kunnen ze precies de succesvolle uitroeiingscampagne van de Taliban – dezelfde campagne die ze een paar maanden geleden nog een totale schijnvertoning noemden – als een slechte zaak afdoen, vraag je je af?

Welnu, de aartssamenzweerders van Chatham House (ook bekend als het CFR-moederschip in Londen) hebben geprobeerd de verbazingwekkende prestatie van de Taliban te verdraaien door te beweren dat, ja, de Taliban het voorheen onvoorstelbare hebben bereikt door de papaverproductie in het land vrijwel te elimineren, maar het is eigenlijk gewoon een grote truc van de Taliban om mensen te misleiden zodat ze hen aardig vinden, door hun land daadwerkelijk te verbeteren! De CAD’s! Vertrouw ze niet! Bovendien duurde het laatste papaververbod niet erg lang vanwege . . . een onnoembare reden. . . dus deze waarschijnlijk ook niet.

De presstituees van Time, Filter, The World en andere voorstanders van goedgekeurde propaganda zijn intussen allemaal (door een of ander opmerkelijk toeval) tegelijkertijd op precies hetzelfde onderwerp terechtgekomen: als Afghaanse papaverboeren stoppen met het voeden van de heroïnemarkten in de wereld, dan zullen de Europese junkies zullen zich tot Fentanyl wenden. Dus – wist je het niet? – goedkope Afghaanse opium was eigenlijk altijd al een goede zaak, en door de aanvoer ervan af te sluiten zijn de Taliban opnieuw de slechteriken!

Maar van alle krakeling-logische opiniestukken die de afgelopen maanden door de pro-opium- en anti-Taliban-menigte zijn uitgespuwd, is veruit de meest huiveringwekkende: “Het succesvolle opiumverbod van de Taliban is slecht voor de Afghanen en de wereld” van de voormalige Wereldbank. econoom William Byrd.

Zijn commentaar begint met het vermelden van het opmerkelijke succes van het papaververbod door de Taliban, waarbij wordt erkend dat dit werd bereikt door een ‘verfijnde, gefaseerde aanpak’ waarbij de oogst die op het punt stond te worden geoogst werd vrijgesteld. veelomvattender dan het eerdere verbod van de Taliban, omdat het de handel in en de verwerking van opiaten verbiedt, en niet alleen de papaverteelt.

Maar Byrd wijst snel op alle manieren waarop dit opmerkelijk succesvolle programma voor de uitroeiing van verdovende middelen feitelijk slecht is voor Afghanistan (en de wereld!). De papaverboeren van het land hebben een miljard dollar aan inkomsten verloren – een omzet die, zo blijkt uit zijn analyse, die boeren hadden kunnen verdienen door de heroïnemarkten in de wereld te voeden. Deze economische neergang, schrijft hij, zal een migratiecrisis veroorzaken, waarbij arme boeren de grens proberen over te steken in de hoop Europa te bereiken. En dit alles zal leiden tot meer overdoses heroïne in Europa, omdat dealers hun aanbod vervalsen om de stijgende kosten te compenseren.

Tot nu toe, is alles dus vrij standaard. Echter, is het waar Byrd zich waagt aan ‘oplossingen’ voor dit ‘probleem’ van de afnemende opiumvoorraden, waar we het duistere spook van toekomstige interventie beginnen te zien. In dit laatste deel stelt hij de vraag van een “internationaal antwoord” aan de orde en gaat vervolgens verder met het opsommen van alle dingen die niet zullen werken.

De situatie “kan een goed onderbouwde rechtvaardiging bieden voor meer humanitaire hulp” in Afghanistan, maar “dit zou slechts een pleister zijn om tijdelijke hulp te bieden, tenzij en totdat het opiumverbod wordt ingetrokken of ondermijnd.”

Programma’s die hulp bieden aan plattelandsontwikkeling “zouden nuttig kunnen zijn”, maar “de bescheiden bedragen die ermee gemoeid zijn, zullen op zijn best een marginale impact hebben.”

En wat betreft de verwachte migrantencrisis? Nou, daar is ook geen hulp. “Proberen om mensenstromen aan de Afghaanse grens te blokkeren zal slechts onvolmaakt werken, en voor zover dit lukt zal het de ontberingen en de honger in het land verergeren.”

Al deze negatieve punten zijn bedoeld om ons met één overweldigende (en onuitgesproken) conclusie achter te laten: dit ‘probleem’ zal niet ‘opgelost’ worden zolang de Taliban aan de macht zijn. Als er nou eens iemand zou  komen, die de Taliban kon afzetten en de drugs weer kon laten stromen. . .

Uiteraard moet deze conclusie onuitgesproken blijven. De analyse van Byrd wordt tenslotte gepubliceerd door het ‘United States Institute of Peace’, een verzonnen, feel-good instituut dat, zoals de ‘About’-pagina ons informeert, ‘opgericht is door het Congres en gewijd aan het voorstel dat een wereld zonder gewelddadige conflicten mogelijk, praktisch en essentieel is voor de Amerikaanse en mondiale veiligheid.” Dat klinkt allemaal prima en dandy, totdat je de mondiale decoderring gebruikt om te ontdekken wat een ‘wereld zonder gewelddadig conflict’ eigenlijk betekent voor de Washington Warhawks: een wereld waarin elke staat ter wereld doet wat de opperheren van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken hen opdragen tedoen, en er geen vragen worden gesteld.

Het lijkt erop dat de Taliban de boodschap niet hebben begrepen. En dus gaan we weer rond in de schijnbaar nooit eindigende draaimolen van regimeverandering.

Welke provocatie zal deze keer worden gebruikt om de mensen van de wereld te motiveren voor een nieuwe reis naar het kerkhof van rijken? Nog een ‘katalyserende, catastrofale gebeurtenis’ zoals 9/11 om enkele Al-CIA-da patsies aan te pakken? Of misschien iets dat de I-CIA-sis kan verbinden met Russische agenten en Amerikaanse binnenlandse terroristen? Wat het ook is, je kunt maar beter geloven dat het spectaculair zal zijn.

Ondertussen wordt het Afghaanse volk, zoals altijd, door bijna iedereen aan hun lot over gelaten. Ze worden behandeld als louter schaakbordpionnen die niet veel meer zijn dan een bijzaak in het grote imperiumspel.

En nu, aan de tijdens nog een 9/11-jubileum, merken we hier opnieuw op: wat rondgaat, komt rond.

Bronnen: JAMES CORBETT