‘Er bestaat niet zoiets als een veilig medicijn.’ Dit komt van ex-farmaceutische verkoper en auteur van het boek, Confessions of an Rx Drug Pusher, Gwen Olsen.

Gwen leefde vijftien jaar lang een onbedoelde leugen en werkte als farmaceutisch verkoper voor enkele van de grootste farmaceutische fabrikanten van vandaag, waaronder Johnson & Johnson, Bristol-Myers Squibb en Abbott Laboratories. Maar door een geleidelijk verloop van tragische gebeurtenissen werden Gwen’s ogen uiteindelijk geopend voor de onethische en tirannieke waarheid over farmaceutische medicijnen.

‘Het was een proces van ontwaken, een spiritueel en bewustzijnsproces waarbij ik begon te observeren wat er gebeurde, wat sommige drugs deden, de verkeerde informatie, de desinformatie. Ik werd aangemoedigd om bijwerkingen tot een minimum te beperken wanneer ik met artsen sprak. Ik begon me te realiseren dat deze patiënten letterlijk door de drugs werden gemarteld. ”

In haar onthullende boek schrijft Gwen over haar jaren als verkoper van farmaceutische producten, waarbij ze de smerige geheimen van de industrie blootlegt waar vaak niet over wordt gesproken.

Zoals ze uitlegt, tegen de tijd dat een medicijn wordt goedgekeurd en de algemene bevolking treft, weten we niet eens 50% van de bijwerkingen die met dat medicijn te maken hebben: ‘We zijn getraind om mensen verkeerd te informeren’, zei ze.

Maar in 2004 zou een familietragedie die verband hield met de corruptie van de farmaceutische industrie alles voor Gwen veranderen.

“Mijn nichtje was 20 jaar oud, ze studeerde aan de universiteit van Indiana en ze was een pre-med student, een buitengewoon intelligente, mooie vrouw, en gewoon een mooie geest van binnen en van buiten. Ze kreeg een auto-ongeluk en kreeg vicodin hydrocodon voorgeschreven voor de pijn en raakte verslaafd. ‘

Gwen zegt dat de kalmerende eigenschappen van het medicijn de concentratie van haar nichtje beïnvloedden, dus nam ze uiteindelijk het stimulerende medicijn, efedrine, om haar te helpen met studeren.

‘Ze had een drugsinteractie en belandde in het ziekenhuis, en ze hebben haar gelabeld met een bipolaire stoornis, niet met een drugstoxiciteit of een reactie op de medicijnen die ze gebruikte. Ze begonnen haar meer antipsychotica en stemmingsstabilisatoren te geven, en dat zette haar op weg om een ​​mentale patiënt te worden.’

Helaas is het nichtje van Gwen uiteindelijk gestopt met school, waarna ze probeerde af te bouwen van de medicijnen die ze gebruikte. Onvermijdelijk volgde een ernstige depressie.

‘Haar moeder was op weg naar huis om haar terug te brengen naar de psychiater en haar weer aan de drugs te krijgen. Toen kwam mijn nichtje de kamer van haar jongere zus binnen en nam een ​​engelenlamp die met olie gevuld was, schonk het over zichzelf en stak het in brand, en verbrandde zichzelf levend. ”

Gwen zegt dat de zelfmoord van haar nichtje de vonk was voor haar passie om de waarheid te verspreiden over wat er gebeurt met zoveel anderen die lijden aan bijwerkingen die verband houden met farmaceutische medicijnen.

‘Het was een belofte aan haar dat ik haar herinnering niet zou laten bezoedelen en mensen zou vertellen wat er met haar was gebeurd. Ze zou niet worden herinnerd als een geestelijk of genetisch defect persoon, dat zou ik niet toestaan. En ik realiseer me dat er duizenden en duizenden mensen zijn die een stem nodig hebben, en ik dien als die stem. ”

Tegenwoordig is een van Gwens grootste zorgen dat miljoenen kinderen antipsychotica gebruiken, die de afgelopen tien jaar exponentieel zijn gegroeid. Deze medicijnen worden vooral gegeven aan kinderen in pleeggezinnen, waardoor ze in een virtueel chemisch omhulsel worden gestopt.

‘Een groot aantal psychiaters is oneerlijk, omdat ik mensen medicijnen zie nemen waarvan ze weten dat ze hersenbeschadigende therapieën zijn, waarvan ze weten dat ze geen positieve langetermijnresultaten hebben, waarvan ze weten dat ze niets zullen genezen. Ze nemen gewoon een lijst met symptomen en noemen het een psychische aandoening of stoornis. ‘

De subjectiviteit van psychiatrische diagnoses heeft een lucratieve alliantie gecreëerd tussen psychiaters, farmaceutische vertegenwoordigers en de farmaceutische industrie. Er zijn geen wetenschappelijke gegevens nodig om een ​​psychische aandoening te diagnosticeren. Er zijn geen bloedonderzoeken, er zijn geen urinetests, geen PET-scan, er is geen medisch bewijs nodig, en daarmee wordt de potentiële patiëntenpopulatie aanzienlijk verbreed.

“Ik was zo gedesillusioneerd en boos toen ik ontdekte hoeveel bedrog, hoeveel verkeerde informatie er plaatsvond en hoe ik in dat spel was gebruikt. Ik was letterlijk degene aan de frontlinie, ik kwetste mensen onbedoeld, maar ik was verantwoordelijk. Daar draag ik nu een last voor. ‘

Zorg ervoor dat je het boek van Gwen, Confessions of a RX Drug Pusher, leest voor meer van haar verhaal.