Luister naar dit Artikel

Opmerken is anders dan gewoon zien of horen. Als ik zeg dat ik een fruitschaal op tafel zie of een hond hoor blaffen op straat, is het mogelijk dat de fruitschaal daar net is neergezet, of dat de hond wakker is geworden en voor het eerst blaft. Maar als ik zeg dat ik de fruitschaal of de hond zie blaffen, is de implicatie dat het er al was, maar dat ik het nu pas heb opgemerkt.

De omgeving waarin we ons bevinden, komt ons waarnemingsveld binnen, of het nu visueel, auditief of via een van de andere zintuigen is, in de vorm van informatie, waarvan het overgrote deel nooit ons bewuste bewustzijn bereikt. En dat is maar goed ook.

‘We zijn eigenlijk niet in staat om meer dan een heel klein beetje van onze omgeving te waarderen. In elk zintuiglijk moment worden we overspoeld met input, waarvan veel irrelevant is.’
– Joyce Schenkein (PhD)

In feite worden mensen met hersenen die moeite hebben om overbodige informatie uit de omgeving adequaat te filteren (mensen met Attention Deficit Disorder [ADD] misschien, of met sommige vormen van schizofrenie) ernstig belemmerd in hun dagelijks leven. Het lijkt erop dat we alleen goed kunnen functioneren in de taken van het leven als ons bewuste bewustzijn beperkt en gefocust is.

Als onze hersenen automatisch irrelevant materiaal filteren, hebben we dan een echte keuze over wat we opmerken en wat niet? Het lijkt erop dat we bewust invloed kunnen hebben op welke aspecten van de realiteit we opmerken. Iedereen heeft wel eens de ervaring gehad dat de wereld plotseling en onverklaarbaar vol zit met grijze laarzen of Renault-auto’s of wat dan ook dat we overwegen te kopen. En het nieuwe woord waarvan we net de betekenis hebben geleerd, lijkt in elk artikel dat we lezen op te duiken.

De sleutel hier is het ‘denken over’. Als we om welke reden dan ook geïnteresseerd zijn in een onderwerp, richten we er bewust onze aandacht op: we besteden tijd en energie online, vergelijken bijvoorbeeld het aanbod van retailers en de opties op eBay voor de grijze laarzen die we willen. En voilà! De grijze laarzen die voorbijgangers in de winkelcentra dragen, die er altijd al waren maar die we niet hebben opgemerkt, worden plotseling onthuld.

Op deze manier hebben we een element van keuze over wat we opmerken, omdat we kunnen kiezen waar we onze aandacht op richten: wat we lezen, wat we consumeren van de media (mainstream en sociaal), met wie we tijd doorbrengen, waar we aan denken. En van alle talloze aspecten van het leven om ons heen, bepalen de kleine paar die we opmerken hoe we ons voelen, wat we denken, onze houding — kortom onze ervaring van het leven.

We kennen allemaal mensen die zich bijna uitsluitend op het negatieve lijken te richten: de types die zeggen dat het glas half leeg is. En als je eenmaal aandacht begint te besteden aan alles wat er mis is in je leven of in de wereld, is er geen gebrek aan materiaal om mee te werken. En hoe meer je je erop concentreert, hoe meer je ervan zult opmerken.

We hebben ook mensen ontmoet die veel ‘slechte’ dingen zijn overkomen, die toch het gevoel lijken te behouden dat het leven goed is. Zonder de pijn van het leven te ontkennen, zijn ze nog steeds in staat om de schoonheid om ons heen op te merken, de vriendelijkheid van anderen, de belofte van betere dingen die voor ons liggen. Ik ken een vrouw die haar jonge volwassen zoon verloor aan een klimongeluk, haar man verloor aan een hartziekte en steeds meer haar zicht verliest. Toch zijn zij en haar geleidehond in de stad waar ik woon bekend en geliefd. Ze lijkt een gevoel van zingeving en levensvreugde uit te stralen. De winkeliers die haar bedienen, de kapper die haar haar knipt en vele anderen worden positief beïnvloed door haar ontmoeting.

Wat we opmerken aan de mensen die we ontmoeten is interessant. Het is duidelijk dat elk mens veelzijdig, complex en soms tegenstrijdig is. Ik hoef alleen maar naar mezelf te kijken om te zien dat ik geduldig maar ook ongeduldig kan zijn, extravert kan overkomen terwijl ik in feite introvert ben, compassie kan tonen maar ook afstandelijk kan zijn, sommigen zouden zelfs zeggen ongevoelig. Welke van al die vele en verschillende aspecten van een ander persoon merken we op? Het antwoord wordt vaak bepaald door onze eigen ‘spullen’: of we ons geïntimideerd voelen door de ander, of verliefd zijn geworden op de ander, of de ander gebreken vertoont die wij zelf ook hebben. In het laatste geval zullen we waarschijnlijk merken dat onze aandacht onevenredig gericht is op de fout in de ander.

Is er een manier om meer open te staan ​​voor de verborgen en vaak prachtige aspecten van anderen en voor de eindeloze, rijke realiteit van het leven dat ons omringt, zowel bezield als zogenaamd levenloos? Spirituele leraren uit vele tradities roepen ons op om niet op zoek te gaan naar een spirituele ervaring die ver weg is en ons te boven gaat, maar om op te merken, om onze aandacht te geven aan de spirituele dimensie die er al is en elk aspect van het leven doordringt. Praktijken zoals gebed, meditatie, reflectie, het voelen van het innerlijke leven in het lichaam, het lezen of luisteren naar materiaal dat naar de Waarheid wijst, kunnen ons hierbij helpen.

Er is een heel eenvoudige manier om onszelf open te stellen voor de mogelijkheid van een grotere bandbreedte van bewustzijn. Bewust van het feit dat we beperkt zijn in onze percepties, kunnen we bewuste keuzes maken om onszelf uit de weg te gaan, onze geconditioneerde reacties opzij te zetten en plaats te maken voor iets nieuws. Wat de komende dag ook brengt — misschien een ontmoeting met een oude vriend, misschien iets uitdagender zoals een ziekenhuisopname voor een operatie — ik heb bepaalde verwachtingen op basis van eerdere ervaringen, herinneringen en angsten. Maar als leidraad voor de realiteit kunnen deze alleen maar beperkt en beperkend zijn. Gevangen in mijn vaste mening over mijn vriendin, geef ik haar misschien niet de kans om de opwindende veranderingen die in haar leven plaatsvinden te delen. Verlamd door angst voor de operatie, zou ik misschien niet met die medepatiënt in de wachtkamer in gesprek gaan en zou ik nooit ontdekken dat hij mij de baan kan bieden waar ik naar op zoek ben.

Wanneer ik me aan het begin van de dag herinner om innerlijk opzij te stappen en mezelf open te stellen voor meer van de Realiteit, is het verschil dat het maakt verrassend. Het is alsof er dan een ruimte wordt gecreëerd voor een Hogere Intelligentie – God als je wilt – om mijn bewustzijn te vergroten. Ik merk dat ik schoonheid op onverwachte plekken opmerk en een gevoel van juistheid over de meest alledaagse, routinematige activiteiten. Dingen die ik me gemakkelijker moet herinneren, komen gemakkelijker in me op. Serendipiteit lijkt een steeds vaker voorkomend kenmerk van het leven te zijn. Wanneer problemen opduiken, zijn creatieve oplossingen gemakkelijker te bereiken. Het is alsof ik eindelijk de allerbelangrijkste waarheid heb ontdekt: dat ik niet alleen ben, vechtend om te overleven in een wrede wereld, maar deel uitmaak van een groot web van Leven dat mij zal ondersteunen als ik het toelaat.

Bronnen: Medium