Er komen nu bewijzen naar boven dat ruim de helft van de gedode Israëliërs strijders waren; dat Israëlische strijdkrachten verantwoordelijk waren voor een deel van hun eigen burgerdoden; en dat Tel Aviv valse verhalen over Hamas-gruweldaden verspreidde om zijn verwoestende luchtaanval op Palestijnse burgers in Gaza te rechtvaardigen.

Twee weken na de ontsnappingsaanval van Hamas op Israël op 7 oktober begint zich nu een duidelijker beeld te vormen van wat er is gebeurd – wie stierf en wie vermoordde.

In plaats van de grootschalige massamoord op burgers die Israël claimt, laten onvolledige cijfers gepubliceerd door de Hebreeuwse krant Haaretz zien dat bijna de helft van de Israëli’s die die dag werden gedood in feite strijders waren: soldaten of politieagenten.

In de tussentijd hebben twee weken van algemene berichtgeving in de westerse media dat Hamas naar verluidt ongeveer 1.400 Israëlische burgers heeft gedood tijdens de militaire aanval van 7 oktober de emoties aangewakkerd en het klimaat geschapen voor Israëls onbeperkte vernietiging van de Gazastrook en zijn burgerbevolking.

Verslagen over het Israëlische dodental zijn gefilterd en vormgegeven om te suggereren dat er die dag een grootschalig burgerbloedbad heeft plaatsgevonden, waarbij baby’s, kinderen en vrouwen de belangrijkste doelwitten van een terreuraanval waren.

Nu schetsen gedetailleerde statistieken over de vrijgegeven slachtoffers door het Israëlische dagblad Haaretz een heel ander beeld. Vanaf 23 oktober heeft de nieuwszender informatie vrijgegeven over 683 Israëli’s die zijn omgekomen tijdens het door Hamas geleide offensief, inclusief hun namen en locaties van hun dood op 7 oktober.

Van deze slachtoffers is bevestigd dat het bij 331 slachtoffers (ofwel 48,4 procent) om soldaten en politieagenten gaat, waaronder veel vrouwen. Nog eens 13 worden beschreven als leden van de reddingsdienst, en de overige 339 worden ogenschijnlijk als burgers beschouwd.

Hoewel deze lijst niet alomvattend is en slechts ongeveer de helft van het Israëlische dodental vertegenwoordigt, wordt bijna de helft van de doden in het gevecht duidelijk geïdentificeerd als Israëlische strijders.

Er zijn tot nu toe ook geen geregistreerde sterfgevallen onder kinderen onder de drie jaar, wat het Israëlische verhaal dat baby’s het doelwit waren van Palestijnse verzetsstrijders in twijfel trekt. Van de 683 tot nu toe gerapporteerde slachtoffers waren er zeven tussen de 4 en 7 jaar oud, en negen tussen de 10 en 17 jaar oud. De overige 667 slachtoffers lijken volwassenen te zijn.

Het aantal en het aandeel Palestijnse burgers en kinderen onder degenen die de afgelopen twee weken zijn omgekomen door Israëlische bombardementen – ruim 5.791 doden, waaronder 2.360 kinderen en 1.292 vrouwen, en meer dan 18.000 gewonden – zijn veel hoger dan al deze Israëlische cijfers uit de gebeurtenissen. van 7 oktober.

De scène opnieuw bekijken

De gedurfde militaire operatie onder leiding van Hamas, met de codenaam Al-Aqsa Flood, ontvouwde zich op 7 oktober omstreeks 06.30 uur (Palestijnse tijd) met een dramatische aanval bij zonsopgang. Dit ging gepaard met een kakofonie van sirenes die de stilte van het bezette Jeruzalem verbrak en het begin aankondigde van wat een buitengewone gebeurtenis zou worden in de 75-jarige geschiedenis van de bezettingsstaat.

Volgens de woordvoerder van de gewapende vleugel van Hamas, de Al-Qassam Brigades, zijn ongeveer 1.500 Palestijnse strijders de formidabele scheidingsbarrière tussen Gaza en Israël overgestoken.

Deze uitbraak bleef echter niet beperkt tot de Hamas-troepen alleen; Talrijke gewapende strijders die tot andere facties behoorden, zoals de Palestijnse Islamitische Jihad (PIJ), doorbraken later de wapenstilstandslijn, samen met enkele Palestijnen die geen banden hadden met enige georganiseerde militie.

Toen duidelijk werd dat dit geen gewone verzetsoperatie was, overspoelden honderden video’s snel de sociale media, waarvan de meeste zijn bekeken door The Cradle, met afbeeldingen van dode Israëlische troepen en kolonisten, hevige geweervuurgevechten tussen verschillende partijen en Israëli’s die gevangen worden genomen naar Gaza. .

Deze video’s zijn gemaakt met de telefoons van Israëli’s, of zijn vrijgegeven door Palestijnse strijders die hun eigen operatie filmden. Pas uren later begonnen er meer gruwelijke en ronduit twijfelachtige beschuldigingen naar boven te komen.

Ongefundeerde beschuldigingen van ‘gruweldaden van Hamas’

Aviva Klompas, voormalig speechschrijver voor de Israëlische missie bij de VN, was de eerste bekende Israëliër die de bewering verspreidde dat er berichten waren over “Israëlische meisjes die werden verkracht en hun lichamen door de straat werden gesleept.”

Ze plaatste dit op X op 7 oktober om 21.18 uur (Palestijnse tijd), hoewel een opiniestuk dat Klompa op 8 oktober om 12.28 uur (Palestijnse tijd) bij Newsweek publiceerde, geen melding maakte van enig seksueel geweld.

Klompas is ook mede-oprichter van Boundless Israel, een ‘denkactietank’ die zich inzet ‘om het Israëlische onderwijs nieuw leven in te blazen en gedurfde collectieve actie te ondernemen om de jodenhaat te bestrijden’. Een ‘onbeschaamd zionistische’ liefdadigheidsgroep die zich inzet om Israëlische verhalen op sociale media te promoten.

Het enige geval dat als bewijs van verkrachting werd aangeprezen, was dat van een jonge Duits-Israëlische vrouw genaamd Shani Louk, die met haar gezicht naar beneden achter in een pick-up werd gefilmd en waarvan algemeen werd aangenomen dat ze dood was.

Het was onduidelijk of de strijders die met Louk in het voertuig naar Gaza werden gefilmd leden van Hamas waren, aangezien ze niet de uniformen of insignes dragen van de Al-Qassam-troepen die herkenbaar zijn in andere Hamas-video’s – sommigen droegen zelfs casual burgerkleding en sandalen.

Later beweerde haar moeder bewijs te hebben dat haar dochter nog leefde, maar een ernstige hoofdwond had opgelopen. Dit klopt met informatie vrijgegeven door Hamas waaruit bleek dat Louk werd behandeld voor haar verwondingen in een niet nader gespecificeerd ziekenhuis in Gaza.

Wat de zaken nog ingewikkelder maakt: op de dag dat deze beschuldigingen van verkrachting ontstonden, zouden de Israëliërs geen toegang tot deze informatie hebben gehad. Hun strijdkrachten waren veel, zo niet de meeste, van de door het verzet bevrijde gebieden nog niet binnengetrokken en waren nog steeds op meerdere fronten met hen in gewapende botsingen verwikkeld.

Niettemin gingen deze beschuldigingen van verkrachting een eigen leven leiden, waarbij zelfs de Amerikaanse president Joe Biden dagen later tijdens een toespraak beweerde dat Israëlische vrouwen “verkracht, aangevallen en als trofeeën geparadeerd” waren door Hamas-strijders. Het is belangrijk op te merken dat in het artikel van The Forward van 11 oktober werd gemeld dat het Israëlische leger erkende dat zij op dat moment geen bewijs hadden voor dergelijke beschuldigingen.

Toen het leger later zijn eigen beschuldigingen uitte van onthoofdingen, voetamputaties en verkrachting, wees Reuters erop dat “het militaire personeel dat toezicht hield op het identificatieproces geen enkel forensisch bewijsmateriaal in de vorm van foto’s of medische dossiers presenteerde.” Tot op heden is er geen geloofwaardig bewijs geleverd voor deze wreedheden.

Andere schandalige beschuldigingen, zoals het verhaal van Hamas ‘die veertig baby’s onthoofde’ haalde de krantenkoppen en de voorpagina’s van talloze westerse nieuwsmedia. Zelfs Biden beweerde ‘bevestigde foto’s te hebben gezien van terroristen die baby’s onthoofden’. De beweringen zijn terug te voeren op de Israëlische reserve-kolonist. en soldaat David Ben Zion, die eerder heeft aangezet tot gewelddadige rellen tegen de Palestijnen en heeft opgeroepen tot de vernietiging van de stad Huwara op de Westelijke Jordaanoever. Er is nooit bewijs geleverd om deze beweringen te ondersteunen en het Witte Huis zelf heeft later bevestigd dat Joe Biden nog nooit zulke foto’s heeft gezien.

Het Hamas-plan

Er is weinig tot geen geloofwaardig bewijs dat Palestijnse strijders op 7 oktober een plan hadden om ongewapende Israëlische burgers te doden of schade toe te brengen, of dit opzettelijk probeerden te doen. Uit de beschikbare beelden blijkt dat ze voornamelijk in gevecht zijn met gewapende Israëlische strijdkrachten, wat verantwoordelijk is voor de dood van honderden bezettingssoldaten. Zoals Abu Obeida, woordvoerder van de Qassam Brigades, op 12 oktober duidelijk maakte:

“De Al-Aqsa Flood-operatie had tot doel de Gaza-divisie (een Israëlische legereenheid aan de grenzen van Gaza) te vernietigen die op 15 punten werd aangevallen, gevolgd door het aanvallen van nog eens 10 militaire interventiepunten. We vielen de  het hoofdkwartier van de Zikim-locatie en verschillende andere nederzettingen buiten de Gaza-divisie aan.”

Abu Obeida en andere verzetsfunctionarissen beweren dat het andere hoofddoel van hun operatie het gevangennemen van Israëlische gevangenen was, die ze konden ruilen voor de ongeveer 5.300 Palestijnse gevangenen die in Israëlische detentiecentra werden vastgehouden, van wie velen vrouwen en kinderen zijn.

Het plaatsvervangend hoofd van Hamas van het Politiek Bureau van Saleh Al-Arouri benadrukte in een interview na de operatie:

“We hebben een groot en kwalitatief aantal hoge officieren. Het enige wat we nu kunnen zeggen is dat de vrijheid van onze gevangenen voor de deur staat.”

Beide partijen spelen dit spel:

Sinds het begin van zijn militaire aanval op Gaza heeft Israël ruim 1.200 Palestijnen op de bezette Westelijke Jordaanoever opgepakt en gevangen gezet. Tot nu toe zijn er 38 deals gesloten over de uitwisseling van gevangenen tussen de verzetsfracties en Tel Aviv – deals waar Israëli’s zich vaak tot het allerlaatste moment tegen verzetten.

Terwijl dit soort getuigenissen binnensijpelen, duiken er berichten op dat de Israëlische autoriteiten de mishandeling, marteling en zelfs moord op Palestijnse gevangenen in hun hechtenis hebben opgevoerd – een schending van de Geneefse Conventies, die ironisch genoeg door een niet-statelijke actor als Hamas naar de letter gevolgd lijkt te zijn .

Met betrekking tot de gebeurtenissen van 7 oktober zijn er zeker enkele video’s waarop mogelijk ongewapende Israëli’s worden afgebeeld, gedood in hun voertuigen of bij de ingang van faciliteiten, zodat Palestijnse troepen toegang zouden kunnen krijgen.

Er zijn ook video’s waarop te zien is dat de strijders betrokken zijn bij vuurgevechten met gewapende Israëlische strijdkrachten, waarbij ongewapende Israëli’s tussendoor dekking zoeken, naast video’s van strijders die op huizen schieten en granaten in versterkte gebieden gooien. Ooggetuigenverslagen suggereren ook dat granaten in schuilkelders werden gegooid, maar door wie is onduidelijk.

Zelfs tijdens de Israëlische ‘vredesrave’, die wordt aangehaald als de dodelijkste aanval gepleegd door Palestijnse strijders tijdens hun operatie, verschenen er video’s waarop te zien was dat Israëlische strijdkrachten het vuur openden op een menigte ongewapende burgers, richting doelen waarvan zij dachten dat het Hamas was. ABC News meldde ook dat een Israëlische tank op weg was naar de locatie van het festival.

Een Israëlisch bloedbad in kibboets Be’eri?

In zijn rapport over de gebeurtenissen in Be’eri Kibbutz fotografeerde ABC News artilleriestukken die leken op Israëlische munitie buiten een gebombardeerd huis. De verslaggever, David Muir, zei dat Hamas-strijders, bedekt met plastic zakken, in de nasleep werden gevonden.

Bovendien tonen video’s van de scène huizen die getroffen lijken te zijn door munitie die Hamas-strijders niet bezaten. Muir meldde dat ongeveer 14 mensen door Palestijnse strijders in een gebouw werden gegijzeld.

Een Hebreeuws-talig Haaretz-artikel dat op 20 oktober werd gepubliceerd en dat alleen in het Engels verschijnt in een Mondoweiss-artikel dat je moet lezen, schetst een heel ander verhaal van wat er die dag in Be’eri gebeurde. Een kibboetsbewoner die weg was van huis – wiens partner werd gedood in het gevecht – onthult verbluffende nieuwe details:

“Zijn stem trilt als hij aan zijn partner denkt, die destijds in haar onderkomen werd belegerd. Volgens hem pas op maandagavond (9 oktober) en pas nadat de commandanten in het veld moeilijke beslissingen hadden genomen – waaronder het beschieten van huizen. met al hun inzittenden binnen om de terroristen samen met de gijzelaars te elimineren – heeft de IDF de overname van de kibboets voltooid. De prijs was verschrikkelijk: minstens 112 Be’eri-mensen werden gedood. Anderen werden ontvoerd. Gisteren, 11 dagen later Na het bloedbad werden de lichamen van een moeder en haar zoon ontdekt in een van de verwoeste huizen. Er wordt aangenomen dat er nog meer lichamen in het puin liggen.’

Fotobewijs van de verwoesting in Be’eri bevestigt zijn verhaal. Alleen de zware munitie van het Israëlische leger had woonhuizen op deze manier kunnen vernietigen.

Hamas-gedrag: bewijs versus beschuldigingen

Yasmin Porat, een overlevende van kibboets Be’eri, zei in een interview voor een Israëlische radioshow, georganiseerd door de staatsomroep Kan, dat de Israëlische strijdkrachten “iedereen hebben geëlimineerd, inclusief de gijzelaars”, en verklaarde vervolgens dat “er zeer , zeer zwaar kruisvuur” en zelfs tankbeschietingen plaatsvonden.

Porat had de Nova-rave bijgewoond en getuigde van de humane behandeling tijdens verschillende interviews die ze met Israëlische media hield. Ze legde uit dat toen ze gevangen werd gehouden, de Hamas-strijders ‘ons bewaakten’ en haar in het Hebreeuws zeiden: ‘Kijk me goed aan, we gaan je niet vermoorden. We willen je naar Gaza brengen. Dus wees kalm, je gaat niet dood.’ Ze voegde er ook het volgende aan toe:
“Ze geven ons hier en daar wat te drinken. Als ze zien dat we zenuwachtig zijn, kalmeren ze ons. Het was heel beangstigend, maar niemand heeft ons gewelddadig behandeld. Gelukkig is mij niets overkomen zoals wat ik in de media hoorde.”

In toenemende mate, en tot afgrijzen van sommige Israëlische functionarissen en nieuwsmedia, getuigen Israëlische ooggetuigen en overlevenden van het bloedvergieten dat zij goed werden behandeld door Palestijnse strijders. Op 24 oktober betreurde de Israëlische staatsomroep Kan het feit dat gevangene Yocheved Lifshitz, die de dag ervoor door Hamas was vrijgelaten, live verklaringen mocht afleggen.

Toen ze werd overgedragen aan tussenpersonen van het Rode Kruis, werd de oudere Israëlische vrouwelijke gevangene door de camera betrapt terwijl ze zich omdraaide om de hand van haar Hamas-ontvoerder te knijpen tijdens haar laatste afscheid. De live-uitzending van Lifshitz, waarin ze sprak over haar beproeving van twee weken, ‘vermenselijkte’ haar Hamas-ontvoerders nog verder toen ze vertelde over haar dagelijkse leven met de strijders:
“Ze waren erg vriendelijk tegen ons. Ze zorgden voor ons. We kregen medicijnen en werden behandeld. Een van de mannen bij ons raakte zwaargewond bij een motorongeluk. Hun (Hamas) paramedici verzorgden zijn wonden, hij kreeg medicijnen en antibiotica. De mensen waren vriendelijk. Ze hielden de plaats heel schoon. Ze waren erg bezorgd om ons.’

Following her release from Gaza by Hamas, 85 year old Yosheved Lifshitz is interviewed about her experience in captivity. pic.twitter.com/MOTEJ82BmB

— The Cradle (@TheCradleMedia) October 24, 2023

Meer vragen dan antwoorden

Het is essentieel om te erkennen dat in veel rapporten van westerse journalisten ter plaatse het merendeel van de informatie over de acties van Hamas-strijders afkomstig is van het Israëlische leger – een actieve deelnemer aan het conflict.

Uit opkomend bewijsmateriaal blijkt nu dat de kans groot is, vooral vanwege de omvang van de schade aan de infrastructuur, dat Israëlische strijdkrachten opzettelijk gevangenen hebben gedood, op verkeerde doelen hebben geschoten of tijdens hun vuurgevechten Israëli’s voor Palestijnen hebben aangezien. Als de enige bron van informatie voor een ernstige claim het Israëlische leger is, dan moet er rekening mee worden gehouden dat zij reden hebben om gevallen van eigen vuur te verbergen.

Zelfs in de dagen die volgden was het Israëlische eigen vuur wijdverspreid door een leger met zeer weinig daadwerkelijke gevechtservaring. In de stad Ashkelon (Askalan) schoten Israëlische soldaten op 8 oktober een man dood van wie zij dachten dat het een Hamas-strijder was en schreeuwden beledigingen naar het lichaam, maar beseften later dat ze een mede-Israëliër hadden geëxecuteerd. Dit is slechts een van de drie voorbeelden van eigen vuur op één dag, resulterend in het doden van Israëliërs door hun eigen troepen.

Te midden van de mist van de oorlog hebben de partijen bij het conflict verschillende perspectieven op wat er gebeurde tijdens de eerste aanval en de nasleep ervan. Het staat niet ter discussie dat Palestijnse gewapende groepen aanzienlijke verliezen hebben toegebracht aan het Israëlische leger, maar er zal de komende weken en maanden nog volop discussie zijn over al het andere.

Er is dringend behoefte aan een onafhankelijk, onpartijdig, internationaal onderzoek, dat toegang heeft tot informatie van alle partijen die bij het conflict betrokken zijn. Noch de Israëli’s, noch de Amerikanen zullen hiermee akkoord gaan, wat erop wijst dat Tel Aviv veel te verbergen heeft.

Intussen ondergaan Palestijnse burgers in Gaza voortdurende, willekeurige aanvallen met de meest geavanceerde zware wapens die er bestaan, en leven ze onder de aanhoudende dreiging van gedwongen en potentieel onomkeerbare ontheemding. Deze Israëlische luchtaanval werd alleen mogelijk gemaakt door de stroom van ongefundeerde ‘Hamas wreedheden’-verhalen die de media op en na 7 oktober begonnen te verspreiden.

Bronnen: The Cradle